سیب آخری

میشد از تو ساخت صدگونه پری
نه خدایی ، لااقل پیغمبری
شکر ، ایزد بت پرستم آفرید
نیست بر ایمان دلیل بهتری
عاشقی یعنی که ایمان آوری
از تو بهتر حجت روشن تری؟
ای تمام هستی ام بازا به من
تا کجا سامان نگیری بر سری
غصه دارد میکشد من غصه را
او به سویی من به سوی دیگری
تا کی اینسان سر بدنبال دلم
دلبرا بازا که باشد همسری
آنقدر در عشق تو صوفی شدم
تا که صافی داد چون تو گوهری
سرزنشها دیده ام در عشق ،من
چون ندیدندت چنین مه پیکری...
ای بهشت گمشده ،حوای من
آدمم گردان به سیب آخری
ای زلیخای درونم چنگ شو
تا که پیراهن ز خویشم بردری
عاشقی عاشقتر از من نیست نیست
گفت عاشقتر رسد بر کیفری !!!
من که دادم عقل و دین و دل چرا
باز هم دنبال دیو و دلبری
غصه ام کم نیست برگرد و بیا
ترسمت آخر بخاکم بنگری
غم چه گویم شربتی بهیاد را
بر تمام شهد دنیا مصدری.