فراخوان غزل

سلام بزرگوار عزیز در آستانه فرا رسیدن عید نوروز باستانی و آغاز سال نو، تبریک و تهنیت صمیمانه خود را به شما و خانواده محترم تان تقدیم داشته و در پرتو الطاف بیکران خداوندی، سلامتی و بهروزی، طراوت و شادکامی، عزت و کامیابی را برایتان آرزومندم.
خادم شما(ملحق)

من مانده ام با اِنتهایِ درد، در امتدادِ خیسِ بارانها
با نَعشِ خود خَط میکشم هَردَم، برروی احساس خیابانها
وقتی که پای فکرِ من از تَب، تاوَل زده برروی لَب هایم
تُف میکنم بَرنُطفه هایی که، بیرون جَهید از نافِ انسانها
یَخ بسته جسمِ پوچ و تب دارم، بر دستهایِ سردِ بیخوابی
زخمی شده روحم به هر کابوس، در زیرِ تیغِ تیزِ دندانها
هَرشب میانِ بَسترم یک زن، در اِنزوایِ خویش می نالد
آن سو، دَرونم دُختری بی تاب ، خوابیده رویِ موجِ هذیانها
بَر بیت های خیس و آواره ، غَش کرده ام راه فرارم نیست
با مولوی، در مثنوی ماندم، در ساعتِ صِفرِ نیستانها
دارد قطارِ حادثه از دور، هو هو کُنان می آید از شعرم
اما، دِگر پیراهنِ نَفتی، خُشکیده رویِ قبرِ دِهقان ها
از من کسی یادش نمی آید، مَحوم در این تاریخِ استبداد
بر توپ ها بستند جانم را، در انجمادِ تلخِ دوران ها
آخر چرا در من فرو رفتی، ای حضرتِ پَستی، تمامِ درد
قِی کرده ام تَه مانده هایت را، برنُسخه پایانِ درمانها


#سید_هادی_محمدی


با سلام خدمت مهرداد عزیزم و دوستان و اساتید و داوران محترم
چراغ اول را روشن کردم امید که سایر دوستان هم تشریف بیاورند
فقط سوالی که داشتم آیا باز نشر اشعار در سایت به دلیل محدویت زمانی که دارد از اکنون است یا پس از باز شدن درگاه رای گیری

ایام عزت مستدام


این هم از غزل دوم

تَشنّج و کَف و یک جیغ ناگهان  کافی است
برای نَعشه شدن لیسِ استکان کافی است

شَبیه کِرم که در زیرِ بیل می لولد
شروع مرگِ شما با همین تِکان کافی است

چه بیت ها که در آوندِ مغز ، جان دادند
جِنازه ای سَرِ خودکارِ این دُکان کافی است

گِره بزن همه ات را به نافِ انسانها
برای ما کفن و گور بی نشان کافی است

اگر چه گُرگ فقط آش پُشتِ پا خورده
کنارِکاسه ی خون لقمه های نان کافی است

هزار نُت کَفِ دفتر گرسنه خوابیدند
میان سیمِ دلم زخم استخوان کافی است

قسم به  حضرت پاییز و حسّ دلتنگی
که مرگِ برگِ جُذامی به هر خزان کافی است

به لحظه لحظه ی شب های قُرص و بیداری
صدایِ پِلکِ دهانم به آسمان کافی است

همیشه قافیه را رَنده کرده ام با دَرد
جناس خیس و تبِ سردِ بی امان کافی است

باز نشر را بیشتر برای اینکه غزل ارسالی شاعر در صفحه ی خودش و جداگانه در سایت هم قابل رویت باشد مد نظرمان بود که دوستانی که میخواهند در مورد آن غزل نطری ارسال کنند بتوانند به صفحه خود شاعر نیز مراجعه کنند
صلاح با شاعران عزیز است 🙏🙏

به نام خدا

سلام و عرض ادب

هر لحظه هاتان بهارانی و عیدسار در دلخوشی ها برقرار

لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق

عید میلاد حضرت امام زمان (ع) را تبریک می گویم.

از مدیر عزیز سایت ادبی شعرناب در فراهم نمودن محافل ارزشمندادبی به زحمات بی دریغ شبانه روزی شان ، کمال تشکر و قدردانی را دارم

استادان ارجمند این صفحه ی ارزش آفرینِ نظرسنجی درباره فراخوان غزلیاتِ شاعرانِ سایتِ شعرناب ، مثل همیشه به ذرّه پروری شان ، لطفِ بسیارم داشتند و باوجودِ نالایقی ام و اصرارم بر نیاوردنِ اسم این شاگردِ سراپاخطا ، به ادب نثاری قابل دانستند و جزو داوران نوشتند که ازین کوچک نوازیِ همیشگی شان متشکرم و نهایتِ قدردانی را دارم . خدمت خالصانه بر یکایکِ شما بزرگواران - اعضای ارجمند سایت - اگر از دستِ بی بضاعتم کاری بربیاد سمعاً و طاعتآ بر امرِ بزرگان ، همیشه افتخارم است و مباهات به شُکرِ الهی.
و یقیناً جز آموختنِ ادب و دانش از محضرِ شما کاری ازم برنخواهد آمد


تقدیم بااحترام:

صلّی اللهُ علیک یا صاحب الزمان یامهدی موعود



ای کاش برون آیی ؛ صبح از درِ میخانه

چون رویِ تورا خواهد ؛ این دل ؛ دلِ دیوانه


خورشیدِ جهانِ عشق ! ، بر چشمِ فلق پیدا !

از مهرِ تو گردان است سار و شَط و پروانه


باز آی و قَدَم ها نِه بر چشمِ به رَه دوزَم

ای باورِ آیاتِ \" اعجاز به بُتخانه \" ...


ای عزّتِ نوح ای حب ای برکتِ ابراهیم

ای فهمِ شبِ تاریک ... با غصّه تو بیگانه


ای نغمه ی داوودی .. ای خنده ی سلیمان

مور از نِگَهِ اُنسَت ... بنشان لبِ کاشانه


من ذرّه ی کمتر از یک دانه ی در دامم

دنیاست مرا زندان ... این چاهِ پُر افسانه


این غایتِ عجزم را ای یارِ خدا بنگر

در دل تو دعایی کن از دام رَهَد دانه


برگرد دَمِ عیسی ... ای مُرده ز تو اِحیاء

ای معنیِ بیداری ... \"لب پُر\" ز تو پیمانه


اللّهُمَّ صلّ عَلی محمّد و آل محمّد وَ عَجّل فَرَجَهُم


این دلگویه ی ناچیزِ پُراِشکال ، جزوِ اشعارِ ارسالیِ شما شاعران بزرگوار به این صفحه نخواهد بود. فقط عرضِ ارادتی خدمت اولیاء الله و یکایک شما گرانقدران بود و بس


سلامت باشید و سرافراز و دلشاد عیدتان مبارک

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت همه دوستان
اعم از برگذارکنندگان و شاعران شرکت کننده
برای همه آرزوی موفقیت میکنم
خرم و خوش باشید

درودبرشماجناب عزیزیان
وخسته نباشید
ممنون ازاین کارزیباوارزشمندتون
پیشاپیش تبریک عرض می کنم سال جدیدرابه شماوتمام استادان ودوستان عزیزمون درسایت شعرناب
من هم نه برای شرکت درمسابقه وفقط به خاطرهمراهی شماعزیزان غزلی بهاری راتقدیم شمامی کنم:
شکوفه هاببین چه باکرشمه
ردیف ردیف روی درخت خانه
چه بی صدا دوباره آمد بهار
قشنگتر از همیشه شاعرانه

خنده کنان اطلسی وپونه ها
تولد بنفشه راگرفتند
چلچله ها گرم تماشای جشن
منتظر شنیدن ترانه

یاس سپید  روی شانه ی بام
آماده کرده عطر تازه اش را
پرنده ها کنارهم روی سیم
بانغمه های شادوعاشقانه

ویاکریم نازخاکستری
دوباره بی قرارجفتش شده
درخت آلوی جوان وزیبا
خزیده لای شاخه اش جوانه

سبزه ی کوچکی که مهمان شده
گوشه ی سفره ی قشنگ مان باز
مرابه دشت واژه ها می کشد
پرشدم ازغزل پرازترانه

نشسته ام کناراین پنجره
محوهنرنمایی خالقم
خدای مهربان دوباره انگار
داده به دست شاعری بهانه
جمیله عجم

به نام یگانه‌ی جاوید.

سالهای سال بود که از فقدان مادر، همواره‌ی پنجشنبه‌ها، برایم هوای دلتنگی داشت؛ بوی غربت می‌داد و با رفتن پدر، این حال و هوا، حسّ غم‌آلود تلخ‌تری را برایم به ارمغان آورد.

اینک، آخرین پنجشنبه‌ی سال ۱۴۰۰ نیز از راه رسید، با هفت‌آسمان هوای مه‌آلودِ دلتنگی، در غم هجران پدر.

هرکدام از ما، مسافری هستیم در این دنیا؛
ای کاش، آن‌قدر زیبا و پاک در این سرا نفس بزنیم؛ که رفتنمان، سرآغازِ شکوهِ زیستنی جاوید باشد، در بی‌نهایت، معنویت و قداست!

شادی روان آسمانی‌ها فاتحه با صلوات
اللهم صل علی محمّد و آل محمّد
🙏💔🙏

بی‌نهایت سپاسگزارم از مدیریت محترم سایت ادبی شعر ناب و سروران بزرگواری که ذیل آخرین پستِ ارسالی‌ام، ذیل پست پیام تسلیت بانو عجم عزیز و نیز در خصوصی، در ابراز همدردی، پیام‌های محبّت‌آمیز ارسال نمودند.

عذرخواهم که به جهت نهایت سوگی که داشتم و دارم، مدّتی آن‌گونه که شایسته است، نتوانستم در کنار شما بزرگواران باشم.
انشالله در سال جدید، توانی و عمری بود، باز همراهِ مهرِ اشعارِ زیبایتان خواهم بود.

برایتان لحظه‌های خوش و سرشار از معنویت را آرزومندم.

از پیش، میلاد امام زمان (عج) و نیز سال نو و نوبهاران را به شما خوبان تبریک می‌گویم.

مانا باشید در پناه مهر یزدان پاک!


در پایان، بی‌نهایت سپاس از کار فرهنگی شاعر بااخلاق، جناب مهرداد عزیزیان بزرگوار، انشالله عمری و توانی بود، در همفکری برای نتیجه‌ی مسابقه مضایقه نخواهم نمود.

سرفراز باشید در شعر و شعور و مهرورزی

درود خدمت جناب عزیزیان و همه دوستان عزیز
خجسته میلاد حضرت مهدی
صاحب الزمان ( عج) بر شما
و همه مسلمین جهان
مبارک باد

درود بی پایان نثار دوستان شاعرم به ویژه از جناب آقای عزیزیان عزیز که زحمت برگزاری برنامه‌ی مسابقه‌ی غزلسرایی را می‌کشند.
از پیش عید نوروز را تبریک عرض می‌کنم.
و پوزش می خواهم از اینکه دیر متوجه ایجاد این پست شدم و دیر عرض ادب کردم و ممنون از اینکه از بنده حقیر به عنوان داور یاد کرده‌اید استفاده می کنم از اشعار خوبتان
موفق و پیروز باشید

سلام و عرض ادب .
جناب عزیزیان ، و همه بزرگان ِ ادب .

شعر به کبودی یاس را در این نظر سنجی شرکت میدهم .


به کبودیِ یاس🌺


در باغ گُلَم به گُل اَسیرم کردی
دیوانه ام و از عشق سیرَم کردی

با قافیه و ردیف و وزن و مفهوم
با خوشه ی گَندُمت امیرم کردی

سَر شاخه ی شاعرانه ام با تو تو
یک شاعر منشوری و شیرم کردی

در بازی شَطرنجِ تو همراه شدم
سَربازِ پیاده ام وزیرم کردی

من ماهیِ اسفندم، با بَرفُ و بَرَش
گَرمیِ وجود. زادِ تیرَم کردی

از عطر گُلستانِ تو من سَر مَستم
از جِنسِ غَمَم که چون حریرَم کردی

چون یاسِ کَبود بودَم و در این عشق
یک بوسه زدی ماه مُنیرَم کردی

خوشبَختَم از اینکه در کِنارَت هَستَم
خوشحالم از اینکه تو.توپیرم کردی


موفق و پیروز باشید.

درود بر همه شاعران عزیز
سال نو مبارک
یَا مُقَلِّـبَ الْقُلُـوبِ وَ الْأَبْـصَارِ‌
ای تغییر دهنده دل‌ها و دیده‏‌ها

یَا مُـدَبِّـرَ اللَّیْـلِ وَ النَّـهَارِ
‌ای مدبر شب و روز

یَا مُحَــوِّلَ الْحَـوْلِ وَ الْأَحْـوَالِ‌
ای گرداننده سال و حالت‌ها

حَـوِّلْ حَالَنَــا إِلَی أَحْسَـنِ الْحَـالِ
بگردان حال ما را به نیکوترین حال

سلام مهرداد عزیزم

این هم از غزل دوم که به فرموده غزل جدید ارسال کردم البته در نظر اول هر دو غزل را تجمیع کردم

🔵 قافیه ی رنده شده 🔵


تَشنّج و کَف و یک جیغ ناگهان  کافی است
برای نَعشه شدن لیسِ استکان کافی است

شَبیه کِرم که در زیرِ بیل می لولد
شروع مرگِ شما با همین تِکان کافی است

چه بیت ها که در آوندِ مغز ، جان دادند
جِنازه ای سَرِ خودکارِ این دُکان کافی است

گِره بزن همه ات را به نافِ انسانها
برای ما کفن و گور بی نشان کافی است

اگر چه گُرگ فقط آش پُشتِ پا خورده
کنارِکاسه ی خون لقمه های نان کافی است

هزار نُت کَفِ دفتر گرسنه خوابیدند
میان سیمِ دلم زخم استخوان کافی است

قسم به  حضرت پاییز و حسّ دلتنگی
که مرگِ برگِ جُذامی به هر خزان کافی است

به لحظه لحظه ی شب های قُرص و بیداری
صدایِ پِلکِ دهانم به آسمان کافی است

همیشه قافیه را رَنده کرده ام با دَرد
جناس خیس و تبِ سردِ بی امان کافی است

#سید_هادی_محمدی

سلام دوستان
از همه عزیزانی که به نوعی در این امر ضروری شرکت نمودند تشکر میکنم
انجام اینگونه فعالیت ها در قالب مسابقه بسیار مفید و موثر است
باعث گرمی جمع و رونق سایت میشود
ولی داوری کردن این گونه فعالیت ها بسیار سخت و نگران کننده است
چون هر کس بر اساس معیار های خودش قضاوت میکند
اگر بتوانیم برای مسابقات بعدی معار مشخص کنیم
مثلا عنصر خیال،کاربرد آرایه های بکر، عمق اندیشه ، حکمت، اعتراض، آهنگ و غیره
کار داروران راحت تر و برای پیشرفت شرکت کننده گان موثر تر خواهد بود
خرم و خوش باشید

سلام
ابتهال آزادی

کنار پنجره ای در خیال آزادی
روان سرشک تو اندر زوال آزادی

چه هیبت ملکوتی به خیمه گاه عدم
سراب بلع کند بس کمال آزادی

چو قطره قطره به خاک افتد و کند پرواز
سیاه قصه ای از ابتذال آزادی

خیال و وهم من امشب چه سرد و خاموش است
کویر را نبود احتمال آزادی

سیاوشا تو که آزادی از وجود و عدم
چرا هنوز کنی ابتهال آزادی

سلام دو غزل زیر برای شرکت در مسابقه حضورتان ارسال می شود. با تشکر از همه ساعیان

شعر اول : کوه

طلوع می‎ کند شعر من به نام کوه
سلام می‎ کند او به اهتمام کوه

به پایبندیش غبطه می‎ خورد نسیم
که بوده با گل لاله در کنام کوه

زمانه چرخ ‎ها خورده لیک تا به حال
نخورده چرخ واهی به احترام کوه

فتاده مرغ جانم به پای دامنش
نبوده هیچ حرفی مگر کلام کوه

هزار سال با قوت ایستاده است
شکوه اشک من در هوای شام کوه

بخوان که جان فدایش بخوان عزیز من
سپرده جان منم بر سر قیام کوه

....................................

شعر دوم : آن شب که در خیالم، دستم به ماه افتاد

آن شب که در خیالم، دستم به ماه افتاد
در پای چشم مستش، اشکم به راه افتاد

وقتی به خواب دیدم، خورشیدِ روی او را
با خونِ دل نوشتم، یوسف به چاه افتاد

پیکِ نگاه را من، در جستجوی حسنش
کردم به راه و از غم، چون شب سیاه افتاد

ما را به خود نبینی، میلی به آه کردن
شاید که در قیامت، از سینه آه افتاد

در کوله نیست دردی، از او که من ندارم
چون قطره ‎ای که سنگین، بارِ گناه افتاد

زاهد گلایه دارم، ساقی به دست من داد
جامِ می ای که در او، تصویرِ ماه افتاد

جناب عزیزیان گرانقدر
درودها برشما
اقدام بسیار پسندید ای ست
امیدوارم از کلاسیک سرایان عزیز غزلهای نابی نوش جان کنم.
پیشاپیش نوروز برشما خجسته باد

درود بر شما جناب عزیزیان ادیب بزرگوار
با آرزوی توفیق و بهروزی برای تمام بزرگواران کلاسیک پرداز
طبع‌تان مانا
شاعرانگی هاتون مستدام

درودها برشما جناب عزیزیان عزیز وگرامی
با آرزوی توفیقات روزافزون برای شما وبقیه دوستان غزلسرای عزیز پیشاپیش سال نو رو به شماودیگر عزیزان این سایت تبریک میگم موفق وموید باشید
🌺🌺♥️♥️♥️

سلام و عرض ادب
سروده زیر را علی الحساب ارسال نمودم. انشالله اگر فرصتی پیش آید، غزل دومی هم ارسال خواهم کرد. با تشکر از جناب عزیزیان عزیز و استادان گرانقدر

#عشق جاوید

و این شروعِ شعرم شد: بساز یا که ویران کن
بُتانِ وَهم را بشکن، مرا رها ز بنیان کن

کجای عالَمی ای عشق، تو ای گناهِ بی تکرار
برای آخرین دیدار، بیا و رو به کنعان کن

درونِ غار می گرید پیمبری که بی دین شد
ز حال او خبر داری؟ نظر به آن پریشان کن

نماز شُکر می خوانند درونِ چشمِ من مَردم
بساطِ شکرشان برچین، و اشک شان دو چندان کن

نبوده چیزی ای دریا، ازین نقیضه غمگین تر
به رود تشنه ات گویی مسیر خود بیابان کن؟

چه اضطرابِ جانکاهیست، ظهورِ سیبِ شیرینت
برس به دست کوتاهم و یا ز دیده پنهان کن

هزار بار می غلتد، که خوابِ ماه بیند شب
بیا و این رسیدن را برای برکه آسان کن

نمانده راهِ برگشتی برای عاشقت اکنون
دو راه پیش رو دارد: بساز یا که ویران کن

حول حالنا الا احسن الحال
بهاران فرصتی است برای زمین تا دل از غم بشوید و لباسی تازه بپوشد . ما نیز جزیی از این زمینیم . آماده ایم برای نو شدن برای تغییر به بهترین حال
پیشاپیش عیدتان مبارک و فرخنده باد

دست هایم بوی گل می گیرد و بوی غزل
با حضورت می دهد دنیای من طعم عسل

عاشقت هستم، دلیلش را دگر از من نپرس
مُهر خورده در گِل قلب من از،روز ازل

ابرهای پنبه ای، عطر تو را پر کرده اند
در درون شیشه های آسمانی یک بغل

قوم چنگیز است چشمان تو یا قوم سزار
می گذاری که برایم، خواب خوش حداقل؟؟؟

دفتر اسناد رسمی، نام ما را ثبت کرد
عاشقانه های ما، حالا شده، ضرب المثل

دوستت دارم و می دانم که میلت با منست
تازه کن حال و هوایم را، نکن با من جدل

ریختم موجودی دل رابه پایت، با رسید
مطمئنم می گذاری اندکی بر دل، محل

میسرایم ماندنت را، شعر هایم را بخوان
با نوای دلکش حی علی خیر العمل


#نجمه_طوسی



چه کسی گفته من و تو، تک و تنها بشویم
باید این بار به جای من و تو، ما بشویم

چه کسی گفته دل لیلی و مجنون خون است !؟
عشق شادی است ،بیا درغزلی جا بشویم

موقع آمدنت ،چلچله ها را گفتم
خوش بخوانید ،بهار است ،شکوفا بشویم

عـشق تعبیر قشنگی است در آغوش زمین
در مزامیر زمستانی هم ، ها بشویم

همنشین سخنم، چشمه شعرم بر پاست
تن بشوییم در این چشمه و بینا بشویم

باید از روی سر ثانیه ها رد بشویم
تا که خورشید نگاه رخ فردا بشویم

بِشِکن فاصله ها را، قدمی پیش بیا
وقت آن است که همسایه ی  نیما بشویم

سیب، چشمان تو را دید که افتاد به خاک
جاذبه محو من و توست که اغوا بشویم

قطره ها مست غزل خوانی باران شده اند
بغلی باز بکن باز ،که دریا بشویم


#نجمه_طوسی

درود مهرداد جان عزیز
بسیار خوب به به خدا قوت
ما شاعران سپیدسرا هم همراهی میکنیم و میبینیم و لذت میبریم، پیشاپیش مبارک دوستان باشد

سلام و احترام مهرداد عزیز
بسیار کار پسندیده ایست،غزلسرایان ناب شایسته تقدیرند
امید که دوستان بیشتری شرکت کنند
با تقدیم احترام

درود و عرض ادب و احترام
احسنت مهرداد خان عزیزیان
چقدر وقت داریم استاد؟

سلام و درود
کار بسیار ارزشمندی است
همچنان در ابتدای راه سرودن غزل هستم اما از چنین رویدادی لذت می برم

سلام و عرض ادب
خدا قوت جناب عزیزیانِ گرامی
افتخار بزرگیست بودن در جمع اساتیدعزیز
امیدوارم همه ی دوستان غزلسرا مشارکت داشته باشند
عمری بود بنده ی حقیر هم حتما دراین فراخوان شرکت خواهم کرد
🌹🌹🌹
پیشاپیش عیدتان مبارک🌹

درود بر شما جناب عزیزیان گرامی
خدا قوت
موفق باشید

سلام و عرض خسته نباشید بر شما جناب عزیزیان و همه اساتید محترم سایت شعرناب
چه طرح زیبایی به راه انداختید لذت بخش است و شورانگیز
بنده ام حتما تا امشب یا فردا غزلی به رسم شاد باش و ارادت در این محفل گرم و عزیز به اشتراک می گذارم
ایام مستدام و دلتان همواره شاد
🌹🙏🌹🙏🌹🙏🌹

درود جناب عزیزیان عزیز
ایده بسیار زیبا و خلاقانه ای است
اگر عمری باقی بود بنده هم در سال جدید سیاه مشقی ارسال می کنم
مانا باشید

عرض احترام خدمت استادان گرام 🌹🌹🍀🍀
عاشقانه
یارا نظری بردل تنگم گذری کن
برجان منی ازرخ مهرت شرری کن

دیوانه چه سرداردازاین شور مهستی
بامابه دمی عاشق وعشقت توسری کن

لیٖ نِعمَةَ لَوکانت مِن قبلَ تو پیدا
قسمت نشدی لیک به قسمت دگری کن

روزم نه شب ازشب نشودروزوندانی
با من چه کند نازو خیالت نظری کن

عالم همه درسوگ زمستان و خزانش
من اوج بهارم چو کنارت ثمری کن

زین عشق که در سینه مدامت طلب ازمن
در طالب معشوق چو صنعان گبری کن

عرفانی
این جهانی که من آن بودم و آن بوده مرا
زین فغان دیده چه پندار که جان بوده مرا

هر در اینم همه عمری که دگربار رَهی
بی رَهان باید از این قافله کان بوده مرا

ای دریغا نفسی کز همه بی ساره دمی
داد در همرهو مهری که جهان بوده مرا

دور باید گذر از هر که ندید این گذری
زان گذر دیده براین سیره که جان بوده مرا

ماه و می با منو،ما هر همه هستی به ذَری
دیده باید ،نگر این قافله بان بوده مرا

عمرِما را چه بسی داد که دارد عددی
بین کزاین عالم هستی همه سان بوده مرا

دان گذر بوده خیالییو پسین پرده سری
در پس و پیشِ چنین پرده ،عیان بوده مرا

ما بدین گوی چه سرّی که جهانی به ذَری
ذات هر ذره جهانی که نهان بوده مرا

مُلکِ من دیده برین بود؟وَهی ملک وَهَم
مُلک ناسوت و جَبَر دِیرو سدان بوده مرا

از که ام با که چنین،نور که ثوراست وعلم
عالم از پرتوه لاهوت نشان بوده مرا

نورِ ذاتی که تو آن بودیو آن بوده تورا
به یقین عالم هستی همه دان بوده مرا

چون وُرا دیده نبودست و بدین سر هنری
هنر از اصل وجوداست و همان بوده مرا

غزل ترکی«گجه لر»
بیری آی دور بیری آغلاربیری گولسون گجه لر
هامی أُوز سِوگی جانینان خوشا گولسون گجه لر

بیری وار یالقیزا یالقیز،قارا دیل قان دولانیر
چوخ عُوزاحوالینه آغلارکی قوتارسوُن گجه لر

بیرعوزون یایلاغادوتموش چاغیرارخان چوبانی
بیرعوزون گویده یاتان آی کی دولانسون گجه لر

بیرعوزون تیشییَه فرهادَ دییَربسدی جانیم
بیلیرم یالقیزآخیر جان قوتارارسون گجه لر

بیرعوزون چوللرَ مجنون کیمی شیدا گَزَنی
لیلی محفیلدَ کوچ اِیلیراوخی محزون گجه لر

بیرچالار اصلی کَرَم سوزلَری نسگیل دِییلَن
سوزدییلسین سوزَه اغلارگوزعوزولسون گجه لر

بیرگودَر یولاری نیسگیل دِییلَن سوزلَرینَن
توکولَن گوزدَکی قان یاشیمی سوزسون گجه لر

گورَسَن غم کدر احوالیمه قیسمت یازانم
بو یانان طالعیمه رَحم اِلَه سونسون گجه لر

اُود دوتور هرگجه دیوانیمی یازدیخجا منیم
بسدی مَحفیل نَییچون غم منَ قورسون گجه لر

من یورولموش بو شیرین خاطرلردن گوروسن
منه تای بس نواخ اولموش کی یورولسون گجه لر

گجه لرحالیمی درد دوتماغا من غم یازیرام
بو یازیلمیش یامان احوالیمه یانسون گجه لر

های اوجاتدیم گویَ چاتسون آی آ اهیم یا سَسیم
عو وفاسیز یاراچاتسون کی أویانسون گجه لر

«روح اله سلیمی»

درودها بر شما جناب عزیزیان گرانقدر و بر همه اعضای ناب به ویژه اساتید محترم سایت ناب و مدیریت ارجمند
فراخوانی پرشور و پسندیده
ان شاءالله موجب انبساط خاطر دوستان شاعر گردد
پاینده باشید

سلام و خسته نباشید؛
در کنار غزل‌های عاشقانه و عارفانه‌ی شعرای بزرگوار جائی برای "غزل‌نما" های خود نیافتم.
از این رو تصمیم گرفتم به عنوان خواننده‌ای علاقه‌مند در این پویش زیبا شرکت کنم.
از همه‌ی عزیزان به خصوص جناب عزیزیان که نامی الحق پسندیده بر ایشان است و عزیز دل است کمال تشکر را دارم.
خداوند یاورتان باشد..!!

سلام و درود

\"مرگ\"

مغز من از منطق فقط ، تعلیم می گیرد
در آزمون عاشقی هم نیم می گیرد

هنگام حل مسئله در برگه ی تصمیم
احساس من را خارج از تقسیم می گیرد

تا در مسیر زندگی صد راه می بینم
شمشیر عقلم زورکی تصمیم می گیرد

هنگام جنگ انتخاب و خواهش نیرو
تنها خطوط عقل را بی سیم ، می گیرد

وقتی سیاست های قلبم بی اثر باشد
شهر علاقه را غم تحریم ، می گیرد

فکرم برای کشتن بره ی احساسم
دارد سراغ تیغ ابراهیم می گیرد

جریانِ خونِ عشق در قلبم نمی ماند
چون ابتدای هر رگ من میم می گیرد

\"یاد تو\"

درد بسیار مرا یاد تو می اندازد
دود سیگار مرا یاد تو می اندازد

بعد تو خواب ، نخوابیده سر چشمانم
جغد بیدار مرا یاد تو می اندازد

از همان روز که دیوار درونم پاشید
نام معمار مرا یاد تو می اندازد

بس که با نرخ دلت ناز خریدم دلدار
بوی بازار مرا یاد تو می اندازد

کنج تنها شدن از رفتن تو پوسیدم
مرد زن دار مرا یاد تو می اندازد

سیب شعرم شده از لکه ی افکارت پر
زخم دیوار مرا یاد تو می اندازد

دست من نیست اگر یار خیالم هستی
ذهن بیمار مرا یاد تو می اندازد

سلام خدمت جناب عزیزیان گرامی
بنده هم با این دو غزل در این فراخوان ادبی و جذاب شرکت می کنم

جنگ ستارگان
سفینه های جنون سمت چشم های تو جاری
شدم میان سحابیِ خنده ات متواری

شهاب عشق تو برخورد کرده است به قلبم
که منقرض شده نسلِ مبارزانِ فراری

کدام گوشه مرا امن از خیال تو باشد؟!
که کهکشان شده از صورت تو آینه کاری

ستارگان همه از لابه لای موی تو هر شب
به دوشِ خسته ی سیاره می کنند سواری

به ابرِ حادثه این چشم های غیر مسلح
تو را چگونه ببینند آسمانِ بهاری؟

اگرچه عطر تو پیچیده در تمامی کیهان
گلِ شکفته تو در مرکزِ کدام مداری؟

پر از وجود توام در فضای خالی امکان
تو نور هستی و من از حضورِ غیر تو عاری

زندگی کن
ای ابر ببار و زندگی کن
رودی بگذار و زندگی کن
ای دوست به جای زخم تازه
لبخند بیار و زندگی کن
دست از سر ما بگیر و بنداز
بر گردن یار و زندگی کن
عمری به درازی جدل نیست
بنشین به کنار و زندگی کن
اندیشه نکن خزان و غم را
گل کن به بهار و زندگی کن
دنیا همه خواستگاه جنگ است
بنشین به کنار و زندگی کن

سر بلند باشیو موفق و موید و منصور

نیمه ی شعبان، سالروزِ میلادِ مسعودِ گنجِ نهانِ امامت و منجی عالم بشریت مهدی موعود (عج) مبارک بادا

درود و احترام به جناب عزیزیان بزرگوار ، اساتید محترم ، کادر پشتیبان و داوران ارجمند و تمامی کاربران گرانقدر
خدا قوت میگم خدمت یکایکِ شما اهالیِ اهلِ ذوق ِ سایتِ شعر ناب و نیز با آرزوی موفقیت غزل سرایان برتر و پویایی و نشاط همیشگی هنردوستانِ این حیطه
در پناه حق
شاد و پیروز باشید

سلام
با کسب رخصت از جناب عزیزیان، سایر اساتید و دوستان

"آرزو"

دلم خالی ز امّید است و دارم درد جانکاهی
تنم رنجور و خاطر آرزو دارد ولی واهی

 

"شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل"
نه در راهم بود چشمی نه چشمم هست در راهی

 

به قاب خیس چشمانم غبار رهگذاری نیست
چه تاریک است این صحرا نه اخترها و نه ماهی

 

اگر هدهد کند قصد سلیمان دلم افسوس
صبا که هیچ، اندک هم نسیمی نیست گهگاهی

 

امیدم هست در نسیان بیابم یاد یاری را
شدم مجنون و می‌گردم کویری در پی ماهی

 

به خوابم دوش دیدم آرزویم را در عشقی پاک
برم من رشک خوابم را که دیده ماه در ماهی

 

امید دلو خالی هم ندارم تا که چون یوسف
رباطی یابم و ماوا گزینم در ته چاهی

 

"اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را"
خجل گردم که دارم من دل رنجور و پر آهی


"حضرت مادر"

جهان و جمله مافیها بود از  برکت مادر
ثبات نسل انسانها فقط یک حرکت مادر

 

اگر عالم همه بازار عشق و معرفت گردد
نمی‌بینم کسی در آن که داند قیمت مادر

 

و گر در هرکجا دیدی چراغ خانه خاموش است
یقین  دارم  که  در  آنجا  شکسته  حرمت  مادر

 

و گر  دنیا  شود بر  ما  به سان  دوزخ عُقبا
شود سنگ صبور ما چه کس در غیبت مادر

 

به دوزخ گر تو منزل گیری و تنها شوی در آن
بیاید  از  بهشت  آنجا  تو  بنگر   رافت  مادر

 

دلم خالی ز عشق است و زبان الکنی دارم
لبانم گشته چون آتش ز داغ حسرت  مادر

 

"به ابیاتم نمی‌گنجید وصف تو فقط گفتم
فدای یک نخ  چادر نمازت  حضرت مادر"

با عرض سلام و ادب محضر اساتید بزرگوار و جناب عزیزیان عزیز
دو غزل تقدیم نگاهتان

ثروتمند زیبا
بباران در بیابان دلم لبخند زیبا را
ببخشای و رها کن خنده ی دربند زیبا را

چه ترکیبی از این زیباتر ای《معشوقه گلها》؟
خدای من! ندیدم این چنین پسوند زیبا را

نه بادام و نه پسته ؛ چشم و لب هایت نیازم شد
مرا دیدی و غش کردم ، بده آن قند زیبا را

کدامین باد از مویت گذر کرده است ای واعظ؟
که مشتاقم بیاموزم از آن صد پند زیبا را

شکوفه ها تو را دیدند و با شادی به گل گفتند:
بهار آمد! ببین از دور خویشاوند زیبا را

بجز قلبم که در عشقت بجوش آمد، نخور چیزی
برایت پخته ام کامل ، بخور سوگند زیبا را !

هزاران عشق و شادی با حضورت پخشِ دنیا شد
بنازم این مروّت های ثروتمند زیبا را



کمال عشق
با یک نگاه و غمزه بگو از روال عشق
پیچیده است چشم و نگاهت، سوال عشق!

این چیست بر تو از شبِ تاریک ، تار تر؟
شاید که مو ست! یا بگمانم ذغال عشق!

پرواز من خلاصه شده در زبان تو
صحبت کن و بگو به دل از حسّ و حال عشق

دل می برد نگاه تو از این شکارچی
افتاده ام به دام نگاهت ، غزال عشق!

در لحظه های عشق دلت حکم کرده است
صد سال عادی ، شده یک ماهِ سال عشق

ای آفتاب حُسن و دلیل وجود من!
الگوی یک جهان شده ای در جمال عشق

چشمان مستِ تو غزل ناب و کاملیست
لطفا بخوان و باز کن از آن دو فال عشق

باید صریح گفت: تویی دام و کام من
چشمان و خنده ات ، همگی ، یک مثال عشق

ای فیلسوف عقل! چرا ساکتی عزیز؟
یار مرا نظر زده ای یا کمال عشق؟


سالی پر از عشق و شدی برایتان آرزومندم
شادکام و سرافراز باشید
🌹🙏🌹🙏🌹

درود بر شما
سپاس از مدیر محترم و اساتید گرامی و جناب عزیزیان
غزلی خدمتتان ارسال می کنم فقط برای آنکه بدانید به احترام کار بزرگی که انجام می دهید خواستم همراهتان باشم.میدانم مضمون غزل عاشقانه است اما درد من جامعه است پس فقط حظ حضورم در کنار عزیزان برایم کافی ست.


سال نو می رسد از راه دلم آشوب است
مستمندان همه در چاه دلم آشوب است
بس گرانی زده از ریشه بساط مردم
می کشند از ته دل آه دلم آشوب است
ناخدایان که برانند در امواج بلاکشتی خویش
صخره را موج کند کاه دلم آشوب است
هر چه از خوردنی و پوشش و مسکن گویم
می رسد فصل خودآگاه دلم آشوب است
از خوشی گویم و از ناخوشیم رنگ رخم
به گلوگاه رسد ناله ی جانکاه دلم آشوب است
\" آذر\" این بار نگو راز دلت، محرم اسرار نماند
صحبت لاله رخی با حرم شاه دلم آشوب است

۲۹اسفند ۱۴۰۰
آذر.م

سلام
جناب عزیزیان گرامی بنده شعر کلاسیک خیای کم دارم اما جهت مشارکت در این حرکت فرهنگی و ابراز ارادتم به حضرتعالی تنها غزلم را حاصل سالهای اغازین ورودم به جرگه شعر و شاعری است را تقدیم می دارم
0
زموهای پریشان سیاهت
شده مجموع، هزاران در سپاهت

چو آید عقل مسکینی به میدان
هماوردش کنی رخسار ماهت

بیارد سر همو یارت که باشد
از او خواهی که آرد گر کلاهت

گرت بیند به راهی یک سواری
نمی خواهد،ولی افتد به چاهت

چو شب آید گذاری سر به بالین
هزاران جان بسوزانی به آهت

چو آید صبح هر مشتاق رویت
زنی بر چشم او تیر نگاهت

بود آرام نامم چون نهادم
به میل دل قدم در قتل گاهت

رقص کردی



با دلم تا ریسه‌موهای تو بازی می‌کنند
کودک گریان میلم را چه راضی می‌کنند

نوبهارم زنده گشت از مهر نیکانی که زلف
می‌کشند از بند مشکین، گل‌برازی می‌کنند

دوش دیدم غمزه‌هایت با نظربازان رند
در مداین آنچه ناکرد ایل تازی می‌کنند

یک نظر مهمان چاک جامه‌ات گشتیم، امید
کولیان از بی‌کسان مهمان‌نوازی می‌کنند

هاله‌ها با سینه‌ریزت، در کشاکش با حریر
صد کرامت بهتر از شیخ حجازی می‌کنند

رازها در سینه داری که از گریبانت ز غیب
رازدارانت به ما گردن‌درازی می‌کنند

ملت دیر مغان نه آسمان را دیده است
که اینچنین احساس شأن از بی‌نیازی می‌کنند

پیر ما که از حکمتش افلاکیان در حیرت‌اند
بندگانش خسروان را سرفرازی می‌کنند

گفت تا کی زاهدان قلاده بر می می‌زنند
مطربان تا آن هنوز آهن‌گدازی می‌کنند

در خرابات آنکه را با احتیاج آلوده گشت
ساقیان با دخت رز باری نمازی می‌کنند

کاسه پیش‌آور که در اسلوب این دارالشفاء
زخم‌ها را چاره با اکسیر رازی می‌کنند

خواجه با او پایکوبی کردنت را هر اذان
واژه‌هایت روی کاغذ صحنه‌سازی می‌کنند

خرده‌گیران را بگو چون روز محشر رخ نمود
هر که را با عیب خود تسلیم قاضی می‌کنند


با درود

عرض تبریک برای رسیدن نوروز و همینطور به عزیزانی که برگزیده‌ی فراخوان و به عبارتی داورهای ادیب و کاربران گرامی اند.
بنده هم غزلی در حد وسع آماده کردم. در ویرایشی که در بالا آمده است گمان می‌کنم احساسم را گنجانده و منتقل نموده باشم.

آدرس صفحه‌ی سروده:
https://sherenab.com/poem/108488

درودها مهرداد جان. سال نو را بر شما و
تک تک اعضای گرانقدر شعر ناب تبریک
گفته و آرزوی دلی شاد و فرجامی نیک
برای همه هم میهنان عزیزم دارم.
ایام بکام.
      🍀🌹شور زندگی🌹🍀
رسیده باز فصل نو جهان جوان شد آفرین
دوباره  قدرت خدا   بمن عیان شد آفرین

بهار   آفرین   را      بگو    هزار     آفرین
زمین و آسمان پر از شکوه جان شد آفرین

 ز آفتاب می دمد فروغ جاودانه ای
ز ابر تیره ماه من رُخش عیان شد آفرین

سکوت و خلوت شب و حریم عاشقانه ای
ز ناز ماه و چشمک ستارگان شد آفرین

شب سیه دریده شد ز تیغ تیز ماهتاب
خزان بسته رخت خود دگر نهان شد آفرین

 ز بوستان آرزو    نهال  نو  جوانه   زد
درخت چتر خود گشود و سایبان شد آفرین

چه آب خوشگوار جوشد از درون چشمه ها
به دشتهای تشنه رودها روان شد آفرین

پرستوی بهار من رود بسوی شاخسار
دوباره شور زندگی در آشیان شد آفرین

فضای گلسِتان را گرفته عطر یاسمن
ز باغ بلبل حزین به گلستان شد آفرین

صدای مرغ نغمه خوان رود بسوی آسمان
قناری قشنگ من ترانه خوان شد آفرین

دوباره کوه و دشت را شکوفه ها فرا گرفت
ز رنگ سرخ لاله ها چه دلستان شد آفرین

چو نور آفتاب زد به قطره های پاک آب
کمانِ رنگ بر زمین از آسمان شد آفرین

خمار مست یار زد بر آن کمان اشاره ای
چه تیرها به قلب من از آن کمان شد آفرین

 بگوش باز قصه ی هزار و یک شب آیدم
یگانه این ترانه ات چه داستان شد آفرین
امیر وحدتی        یگانه


نقطه پرگار
کاش باغ دلمان سبز و بهاری باشد
فارغ از دغدغه لیل و نهاری باشد
رحمتی بر دل ابر آید و اعجاز کند
آب در پهنه این مزرعه جاری باشد
بزند نم نم باران بر این پنجره ها
شیشه ها پاک ز هر گرد و غباری باشد
پاک باشیم ز آلایش زنگار زمان
دانه های دلمان کاش اناری باشد
 لحظه ای پا بگذارد مه من کلبه ما
ماه را بر شب تاریک گذاری باشد
راز دل را ز پریشانی آن فاش کنم
از پریشانی آن زلف ، حصاری باشد
ماه من در شب تاریک چو افکند نظر
چشم من خیره به آن چشم خماری باشد
مثل یک نقطه پرگار نشیند به برم
سهمم از گردش پرگار مداری باشد
گر ببارد سوی مهتاب شبم تیر شهاب
 دل رنجور یگانه چو شکاری باشد
امیر وحدتی    یگانه

سلام مهرداد جان
ذیل شعر قبلی ات پیام تبریک فرستادم
بنا به ارادت و عرض ادب در دفتر شعرم غزلی یافتم و دستی سر و روش کشیدم البته
اگر اجازه دهید بفرستم

خواب و خیال

تشنه، در وهم سراب و خستگی جان می دهد
روزگاری واژه ها بر آدمی نان می دهد
در هوای ماندنش، بنیان نیکی را بجو
هر سگی دل در نوای ساز چوپان می دهد
آرزویم یک بیابان است و اشکی که چکید
تیزی تیغ و گلوی پاک ؛ طغیان می دهد
تکیه کردم از فراق و خستگی بر روی قبر
عاقبت پیری ،عصای مرگ و نسیان می دهد
بارها فکر بهار و باغ و سبزه کرده ام
اندکی عشق و هوس؛ پیدا و پنهان می دهد
تا دم از خواب و خیالش می زنم ؛دل می رود
این سر و دست و بدن هر لحظه تاوان می دهد
حیف، تنهایی که با دل  خانه زاد و همدم است
گر نه بر بام دلم ؛دستور طوفان می دهد
خوش به حال کاروانی که رسیده نزد او
چون که بوی یوسفِ نزدیک ِکنعان می دهد
مژده آمد که نسیم و شاخه ها رقصان شوند
با هزار امید،این دل بوی سامان می دهد

هرچند می دانم زیاد قابل رقابت با غزلسرایان ناب نیست ،اما
برای شرکت در این مسابقه و پویایی سایت و نیز تشکر از زحمات مهرداد عزیز و دیگر اساتید ارائه می نمایم

مرحبا ای دل که عاشق گشته‌ای/ مرحبا ای جان که از تن رسته‌ای
مرحبا ای عاشق سرگشته حال/ که این چنین از جان و از تن خسته‌ای
مرحبا ای دستان پر توان/ بار این راه درازم بسته‌ای
مرحبا گویم به تو ای وجه نیک/ چون به سویش میروی آرسته‌ای
مرحبا ای عقل دانا، پیر راه/ تو همه اسرار راه را گفته‌ای
مرحبا گویم در آخر دلبرم/ در دل و جانم سراسر رفته‌ای

صدایی آمده او آشناست/ صادق و یکرنگ و پاک و بی ریاست
انتظار دل به پایان آمده/ دیدگانم محتاج یک نگاست
در به در دنبال او میگردم/ چه کسی داند که معشوقم کجاست؟
قدمی بردارم و سویش روم/ چون که او بر درد نادرمان دواست
بنده مخلص به درگاهش منم/ پادشاه و خالق و تنها خداست
لیکن هیچ درد و هیچ سختی/ اندکی از عشق او در دل نکاست
میروم تا محو گردم من در او/ او خدای عشق و ذات بقاست

اینو قبلا گفتم، بخاطر محدودیت در ارسال شعر، نمیتونم دوباره بزارم سایت

چطور باید نظر بدیم؟

درود و عرض تبریک سال نو خدمت جناب عزیزیانِ و تمام دوستانِ گرامی🌹در سال جدید بهترینها را برایتان آرزومندم

《رویای ناب》
مابین موج و ساحل و دریای بی تاب
جوش و خروشِ صحنه های بکر و نایاب
چشمم به چشمان پُر از مهری گره خورد
گویی نشسته رو به رویم قُرصِ مهتاب
دریا به چشمانم نمی آمد در آنجا
شد صورتِ نازش درونِ قلبِ من قاب
نزدیک گشتم هر دو دستش را گرفتم
در گوش اوگفتم مرا ای یار،دریاب
خندید و دریای دلم آرام شد باز
آن چال گونه میکشیدم، همچو مرداب
یکباره راهش را جدا کرد از نگاهم
ترسیدم و بیدار گشتم از دلِ خواب
حالا میان خاطرات و عکسهایش
من مانده ام با این دلِ ویران و بی تاب
اینجا فقط من هستم و آغوشِ خالی
تنها شدم در حسرتِ آن دلبر ناب

درود و عرضِ ادب خدمت جناب عزیزیان🌹خسته نباشید

《طوفانِ دل》

چمدان بسته و قَصدش به خدا ترکِ من است
که به ظاهر چو فرشته زِ درون اهرمن است
همچو موجی به وجودم زده طوفانِ بلا
چشمِ او سبزیِ جنگل،عطرِ او یاسمن است
بانگاهی به نگاهش شدم عاشق اما
دلِ ما خانه ی او شد، دلِ او انجمن است
ریختم پشت سرش کاسه ی آبی صدحیف
در وجودم همه او،لیک خودش در یَمن است
دلبری همچو غزالُ و نسبش در ایران
مادرش اهلِ جنوب و پدرش ترکمن است
حافظ از شاخه نباتش چه غزلها گفته
غزلم شد رُخِ او، چون گلی اندر چمن است
شاعرم کرد که روزی بنویسم از عشق
رفت و روحم زِ غمش، همچو تنی در کفن است

سلام و درود و ارادت
نوروزتان پیروز

جناب عزیزیان عزیز

غزل که نه، سه گلشنی
برای تقدیم آورده ام.
باشد که هوای دل مان بهاری تر شود:




مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
گونه ی شعری سه گلشن


(آغازگر:)
بولواران پاک سبز و سپید

کوچه های نجیب خاطره بار

"رود" و "نارنج دار" و "سنجاقک"

شهر زیبای من! سلام و درود

(بدنه یا پیکره:)
حیف باشد اگر نپردازیم ماجراهای سبز زیبا را

بگذرد عمر و ما گذر نکنیم بوستان های پاک سیما را

مهر، وقتی لطيف می خندد، مثلا در پگاه روزی نو

حیف باشد نیاوریم بجا، آن همه حُسن عالم آرا را

قاصدک ها - که ناز می رقصند - شعر کوتاه راز پرواز ند

سبزه، درياچه، باد، نیلوفر، می شناسند شیوه ی ما را

جیرجیرک اگرچه زیبا نیست، کم تر از شاهد فریبا نیست

همّت عشق را بنازم من‌‌‌؛ بُرده دل، دلبر شکیبا را

شهر، شهر بهارنارنج است؛ حیف باشد اگر نباشی مست

من ام و گلشن تغزّل ناب‌؛ این چنین عاشق ام‌ غزل ها را

در هوای لطیف بارانی، آسمان آمده به مهمانی

مِه، لطیف و شریف می بوسد بیدلان مسیر بالا را

(پایانبخش:)
در شِگِفت ام چگونه می مانند

بعضی از مردم

این چنین قهر با ترانه ی آب

در خیال سراب

همچنان بی خیالِ

این همه

عشق.

(محمدعلی رضاپور)

اشکِ اسطوخودوس
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در روحِ چاهِ افسوس، وقتی‌که عکسِ معکوس

افتاد دردِ مخصوص، خورد اشکِ اسطوخودوس

مردارِ فهمِ فرضی، در رختخوابِ قرضی

در گورگفتِ عرضی، می‌گشت مثلِ کابوس

قبلاً نه از هم‌اینک، غم در حدودِ بی شک

از جانِ چوبِ تیرک، ارّه نموده ناقوس

یک کاروان که از طوس، می‌رفت در پیِ بوس

گم‌ شد بدونِ فانوس، اطرافِ شهرِ چالوس

جایِ شفا و قانون، خشخاشِ بارِ افیون

پوشیده رختِ طاعون، با انقلابِ ویروس

اشباحِ بی تمدّن، با لاکِ جیغِ ناخن

مِن مِن کُنان و مَن کُن، فرزندِ اِبنِ سالوس

آورده تورِ موجز، ماهی کپورِ قرمز

باز از مزارِ هرگز، همرنگِ مرگِ طاووس

دلّالِ دل به خواب و، گور و کفن عذاب و

یک مرده بی نقاب و، فکری فسیل و مأیوس

دیگر خبر نیاور، از پشتِ خانه لشکر

آورده موشِ نوکر، کنسروِ نعشِ جاسوس

در کشورِ کلیشه، از پیش تا همیشه

حتماً گِرایِ شیشه، داده شده به افسوس

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

سلاااام و عرض تبریک سال جدید
و آرزوی بهترین ها برای همگی دوستان وشاعران عزیز،

والبته کلاسیک که نیست ،اما به شوق همراهی با دوستان فقط ،شادباشیدولبریز از زندگی

باز نای غماز نیاز
آرایه پرداز سریر
ساحت لمس توشد
هوای بوسه بر حریر

بادو گیسوی گذر
ازطره ی نازک دل
بازململ نسیم و
قلب قاصدک اسیر

دست ما بر نبض سازو
دستت بر رگ ساز
سوز سونات تبی
هم آرشه ی شب کویر

چشم ما بر حلقه ی
رویای چشمت در زحل
باز ثریای نگاه و
رصد روی امیر

سپاسگزارم ،موفق باشید

سلام و درود خدمت شما جناب عزیزیان شاعر گرانقدر
با تبریک سال نو خدمت شما و همه عزیزان به ویژه مدیر محترم سایت استاد گرانقدر جناب احمدی زاده عزیز
🌼🌿🌼🌿🌼🌿🌼🌿
سالی سرشار از سلامتی ، شادکامی، مهربانی و عشق را برایتان آرزو می کنم
با عرص خسته نباشید خدمت شما خواستم سهمی در این فراخوان زیبا داشته باشم
و با غزلی بهاری همراه عزیزان غزلسرا باشم
امیدوارم که اساتید غزلسرا اشکالات بنده رو به بزرگواری خودشان ببخشند

با عشق

🌼بهار
اینجا بهار برای شکوفه غزل سروده است
شبنم ، مستِ از غزل ، صورت گل را بوسیده است
🌼🌿
آن سیب سرخ که عطر بهار می دهد لبش
مهمان هفت سین شده ، همه را ، بوسیده است
🌼🌿
شب بو به رسم عشق به شب ، عطر هدیه می دهد
از دور صورت قرص ماه را ، بوسیده است
🌼🌿
اینجا نسیم که گیسوی شاخه را ، با دست مهربان خودش شانه می زند
هر برگ با لباس نو ، دست می دهد به نسیم ، همراه او به رقص آمده او را ، بوسیده است
🌼🌿
پروانه از ره دور به دیدن گل آمده است و او
معشوقه ی چشم نرگس شده ، او را به رسم عید ، بوسیده است
با تشکر 🌼🌿

سلام غزل دوم کهتر

انسجام پیکر من در قوام زلف توست
چاره ی جمعیت دل، درد جام زلف توست

در درون خویشتن چون پیچکی می لولم و
دانه ام را سرزمین آغوش دام زلف توست

پنجره ها در تبسم باز و بسته می شوند
باد سرگشته تر از من سخت خام زلف توست

دلبرا امشب چراغ خانه ام روشن نشد
مخزن برق دو عالم در کنام زلف توست

دل طپش می کرد و اکنون خفته در آرامشست
مویرگ هایم خبردار سلام زلف توست

در میان آتش عشقت سیاوش در سماع
مار آتش شعله ور از بی کلام زلف توست

سلام و سال نو مبارک.

سلام جناب عزیزیان
درود بر شما
انشا الله که بهترین نتیجه. را بگیرید

شنیدم. نازنئنم. ز عشقت بسته ای ما را.

و در دلبستگی بسیار. اقبال آئی. ما را

شنیدام الهام بخش بودم. دیده و دل. ما شما را

هوای. مهر تو کرده. معذوردانی دل گرفته ای. ما را

از محبت در خزانه عمده ای عشقم

تو. شادی آوری نشان. آن نشادم بوده ای مارا

دانستم. عشم را خریداری و من مدیون. خود. کردی

تو. دانستی که دل بستن قیمت دارد و تو آواره ای مارا

مهر بانی. شما با عشق. ما. چون بلبلان بر شاخ گل

باعث این. افتخار دست بر زلف. و شانه. ای. ما را

از باد شنیدم پاسدار عشق من کشتی. با رنج

چه زیبا بود به شانه بوسه ای. ما را

[۱۲:۴۴،‏ ۲۰۲۲/۱/۱۰] 🌼: نکته. ای از منظرت سالها. بر دل. بماند

مر حبا. از. عاشقان. مهر تو. رابر دل. نشاند

گونه ای از اشک. سرخ بر تیر مژگانم نواخت.


غسه. ام. نا گفته ماند قصه. ها بر دل بماندم

شانه ام از غم. خمید درب ایوانت. نشستم

بلبلان دیدم. غزل خوان آن هوا بر دل بماندم

هر چه بود چله نشین در کوی تو صبر بر ایمان. بود

گرد ایوان سورمه. چشمم نمودم خا کها بر دل بماندم

از سخاوت. دیده بود می ریزد بر دامنم سرو بلند

پیش سروش. زانو زدم آن نازها بر دل بماندم

گرفتم از دل. صحرا شمیی از جمالش در بهاری

از حیرت چشمان. گل زخمها بر دل بماندم

ز دردی می کنم خود را ملامت روز و شب

ز آن. حیرت. چشمان تو زخمها. بر دل. بماندم

ز آن شم که از صحرای تو خیزد شاخ مست

هوش از ما برد و قربتش با قربها بر دل بماندم.

باکی نبود درعشق. تو ما را گه گاه

نگاه آرزو مندانه. بود و آن خالسئا بر دل بماندم

گوشه چشمان تو خیال هرشب ما بود

صبر پایه. ی ایمان شد دردها بر دل بماندم

شرح. جمال. در آینه. دیدم به صبح گاهی

نوش از جره ای چون عارفا بر دل بماندم
[۱۲:۵۲،‏ ۲۰۲۲/۱/۱۰] 🌼: نکته. ای از منظرت سالها. بر دل. بماند م

مر حبا. از. عاشقان. مهر تو. رابر دل. نشاند م

گونه ای از اشک. سرخ بر تیر مژگانم نواخت.


غسه. ام. نا گفته ماند قصه. ها بر دل بماندم

شانه ام از غم. خمید درب ایوانت. نشستم

بلبلان دیدم. غزل خوان آن هوا بر دل بماندم

هر چه بود چله نشین در کوی تو صبر بر ایمان. بود

گرد ایوان سورمه. چشمم نمودم خا کها بر دل بماندم

از سخاوت. دیده بود می ریزد بر دامنم سرو بلند

پیش سروش. زانو زدم آن نازها بر دل بماندم

گرفتم از دل. صحرا شمیی از جمالش در بهاری

از حیرت چشمان. گل زخمها بر دل بماندم

ز دردی می کنم خود را ملامت روز و شب

ز بوستان خلقت درد ها بر دل بماندم

ز آن شم که از صحرای تو خیزد شاخ مست

هوش از ما برد و قربتش با قربها بر دل بماندم.

باکی نبود درعشق. تو ما را گه گاه

نگاه آرزو مندانه. بود و آن خالسئا بر دل بماندم

گوشه چشمان تو خیال هرشب ما بود

صبر پایه. ی ایمان شد دردها بر دل بماندم

شرح. جمال. در آینه. دیدم به صبح گاهی

نوش از جره ای چون عارفا بر دل بماندم

نکته. ای از منظرت سالها. بر دل. بماند م

مر حبا. از. عاشقان. مهر تو. رابر دل. نشاند م

گونه ای از اشک. سرخ بر تیر مژگانم نواخت.


غسه. ام. نا گفته ماند قصه. ها بر دل بماندم

شانه ام از غم. خمید درب ایوانت. نشستم

بلبلان دیدم. غزل خوان آن هوا بر دل بماندم

هر چه بود چله نشین در کوی تو صبر بر ایمان. بود

گرد ایوان سورمه. چشمم نمودم خا کها بر دل بماندم

از سخاوت. دیده بود می ریزد بر دامنم سرو بلند

پیش سروش. زانو زدم آن نازها بر دل بماندم

گرفتم از دل. صحرا شمیی از جمالش در بهاری

از حیرت چشمان. گل زخمها بر دل بماندم

ز دردی می کنم خود را ملامت روز و شب

ز بوستان خلقت درد ها بر دل بماندم

ز آن شم که از صحرای تو خیزد شاخ مست

هوش از ما برد و قربتش با قربها بر دل بماندم.

باکی نبود درعشق. تو ما را گه گاه

نگاه آرزو مندانه. بود و آن خالسئا بر دل بماندم

گوشه چشمان تو خیال هرشب ما بود

صبر پایه. ی ایمان شد دردها بر دل بماندم

شرح. جمال. در آینه. دیدم به صبح گاهی

نوش از جره ای چون عارفا بر دل بماندم

غزل اول
به آسمان بگو که من جدا شدم ز آرزو
فقط به دنبال دلم از سه گذر کنم به دو
بعد یک و شروع نو راه شود نشان من
قدم بزن در ابتدا ، سپس بدو رو به جلو
از روی دره های غم گذر نکن با حس بد
برای فتح قله ها ثابت قدم پیاده رو
بگو بگو ز حال خوب شادی بی نهایتت
ببوس خاک عرصه را بخوان تَوَکَلتُ به او
بتاز و گرد و خاک کن اینجا ستاره می شوی
روشن تر از شمس و قمر سپهر بی حد را بجو
عقاب نباشی روزگار شکار کند تو را به هیچ
در دام غم تلف شوی دچار شوی به مرگ قو



غزل دوم
نمی دانم کجا هستم در این شیدایی و مستی
اگر بینا و پیدایی به این دستم بده دستی
فقط شادی فقط ثروت فقط عشقی طلب دارم
نمی خواهم جدا باشم ز ذوق و شوق و سرمستی
تمام عشق من این است: دلی شاد و لبی خندان
رهاوردی نثارتان با یک لبخند و تردستی
با یک فنجان حرف خوب دلی را تو بدست آور
که راهی هست از دل ها به الله همین هستی
بدان در دفتر هستی نباشد هیچکس بدنام
اگر دانی همین نکته ز احساس بدت رستی

شاااد باشید
ژکا گرجاسی

درود بر شاعران فرهیخته ی سایت وزین شعر ناب
به عنوان شاگرد کوچکی از این جمع، ضمن تبریک و شادباش سال نو دو غزل از آخرین سروده هایم را تقدیم می کنم:
غزل یک:

با نگاهت در دلم آشوب برپا می کنی
می شود شیرین دهانم تا که لب وا می کنی
روشنی بخشیده ای دنیای قلبم را بخند
چون که می خندد لبت دل را تو رسوا می کنی
موج موهایت مرا در عشق غرقم می کند
زلف هایت را نپوشانی تو غوغا می کنی
اخم هایت را که می بینم دلم سر می خورد
چون خودت را بیشتر در قلب من جا می کنی
وعده می دادی که می بینم تو را من زودتر
شد فراموشت که هی امروز و فردا می کنی؟

غزل دو:
چشم هایت را ببندی بی قرارم می کنی
با شرابی از دو چشمت بس خمارم می کنی
با نگاهت قلب سردم را به آتش می کشی
سبزتر از تک درختی در بهارم می کنی
حتم دارم با تو من عاشق ترین پروانه ام
شعله ای از شمع جانت را مزارم می کنی
با خیالت می سرایم مثنوی یا یک غزل
چون پرستو در رباعی ها شکارم می کنی
خواب می بینم که از چشمت شبی افتاده ام
از مقامم در وجودت بر کنارم می کنی

سلام و عرض ادب دوستان عزیزم و شاعران بزرگوار سایت ادبی و محترم شعر ناب
با تاخیر عید رو تبریک میگم و برای شما و خانواده محترمتون سال خوب و پربرکت، همراه با سلامتی آرزو می کنم 🙏
همچنین عرض ادب و احترام خدمت دوست عزیز و گرامیم جناب عزیزیان 🙏
سعی کردم اما نشد در این ایام شعر جدیدی رو ارسال کنم و بگذریم

این دو غزل رو با احترام جهت مشارکت با شما عزیزان ارسال میکنم
غزل اول:
همین دم

بگذار زمین همین جهنم باشد
یکپارچه آسمان محرم باشد
بگذار که بر صخره بکوبد دریا
آرام چرا؟همیشه در هم باشد
بگذار هوای پاک باران در شهر
با دود سیاه و بوق توام باشد
بگذار که این بغض مردد باری
در سوختن سینه مصمم باشد
مادام که سر به شانه ات بگذارم
بگذار نفس مرا همین دم باشد

محسن ابراهیمی اصل

غزل دوم:

دلم گرفت

از قصه ی تقدیر و تماشا دلم گرفت
از این همه بد بودن دنیا دلم گرفت
از پشت شیشه ها ونشستن کنار گود
از فلسفه تا قسمت و فتوا دلم گرفت
از نیمه شب و تازیانه های زمهریر
بر شانه های کوچک آنها دلم گرفت
از زوزه های وحشت وجشن زباله ها
از چهره های غرق تمنا دلم گرفت
از اسکناس چرک و مچاله،فشار مشت
از چاله های گونه ی زیبا دلم گرفت
از گریه های بی ثمر و دست بسته ام
از صبر تو شرمنده خدایا دلم گرفت


محسن ابراهیمی اصل

درود و عرض ادب و احترام
خوشحالم که در جمع صمیمی شما ادیبان گرانقدر هستم و در محضرتان می اموزم

سال نو مبارک

دو غزل تقدیم حضور شما عزیزان میکنم


عزل اول:

غزل شدی

بی شک درون تلخی شعرم عسل شدی
در خلسه های شاعری ام یک غزل شدی
.
زیباتر از هر آنچه که بودست در زمین
هی بوسه بوسه هاله تنیدی زحل شدی

ماهم شدی و در تن من روی یک مدار
چرخیدی و برای بهشتم بغل شدی
.
هم پینه های عشق به دستان کوهکن
هم نقشه های حسرتِ تاجِ محل شدی
.
در قصه های کودکی ام خوانده میشدی
در پند های هر شبه ضرب المثل شدی
.
مثل قمر به دور سرت چرخ می زنم
حالا به یک ستاره ی زیبا بدل شدی
.
#بتول_رجائی_علیشاهدانی

غزل دوم :

بی تو
شب درونم می وزد با بارش باران و عود
رعشه می افتد میان تار و پودم بی تو زود

چشم دریاییت تا با من تلاقی می‌کند
قدر اقیانوس دلتنگ توام ، اما چه سود

کاش یک لحظه فراتر از زمان می زیستم
می رساندم باورت را عالم کشف و شهود

با تَوَهم ها و افکار تَوَهم سوز تو
چشم من خشکید و لبهایم شده زخم و کبود

عاقبت فهمید چشمم گریه سیرم می کند
نرم نرمک می چکد از روی گونه مثل رود

رد پاهای تو را در خانه گم کردم ولی
گاهِ تنهایی تو را در ذهن خود خواهم سُتود

بین این دیوار ها هم عالمی دارد خیال
آه از این هستی و هست و هر چه هست و هرچه بود

من شبم پایان نمی یابد که آرامم کند
می‌سپارم ذهن تاریک خودم را دست دود

#بتول_رجائی_علیشاهدانی

سلام کهتر رای خویش را به صندوق سپردم
درود بر عزیز دل عزیزیان
امید که در نظرسنجی های آتی زمینه ای فراهم آید که خود ایشان نیز شرکت کنند

سلام بر دوست ادیبم
با سپاس از مدیریت محترم شعرناب "جناب احمدی‌زاده" که سخاوتمندانه این عرصه را برای حضور و فعالیت ادب‌دوستان فراهم نموده‌اند، خدمت جناب عزیزیان بابت برپایی این جُنگِ پویا دست‌مریزاد می‌گویم.
توفیقتان روزافزون باد.
به امید پربارتر شدن درخت شعر و ادب فاخر ایران عزیز، در گلستان آبادِ شعرِناب
🌷🌿☘🌿🌷

باید که عمر وقف الفبای او کنند
خود را فدای قامت رعنای او کنند

از دست پشت پرده ی غیبت امان وآه
لعنت به طعنه ای که به شیدای او کنند

نفرین به مردمان سیه بخت روزگار
آنان که از دروغ تولای او کنند

عمریست سنگ غیبت ما خورده بر سرش
کو عالمان دین که مداوای او کنند

ما را که از مترسک افتاده کمتریم
این خوش خیالی است که همپای او کنند

موسی از آن تضرع قومش ظهور کرد
کو اهل ندبه ای که تمنای او کنند

آنان که از تلاطم دنیا مصون شدند
باید دعا به خیر سجایای او کنند

صد مرده زنده میکند از گوشه ی نگاه
گر چشم همتی به مسیحای او کنند

دارم امید تا که بیافتم به پای یار
شاید مرا غبار قدم های او کنند ...

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#اللهم_لعن_جبت_والطاغوت
#ایمان_اسماعیلی_راجی

لطفا برای ارزش گذاردن روی آدمها.

ثروتشان را میار نکنید

در باور خود به فهمانید

که بهترین شخصیت هاهمان تنگ دستان اصیلی هستند

که. از دارایی. خود قانه. و. بدون. تمه از اندوخته دیگراند

آدم های خوب و اصیل

به جای اینکه به جیب شما فکر کنند

به مغز های پر شما فکر می کنند

آنها قلبشان مملو. از عشق و احساس نیک. است

همیشه در فکرند چگوه با. آرامش. زندگی. کنند

در صورتی که انسان ثروت مند همیشه در فکر ند

چگونه. مال دل خواهش را در هرراهی بدست. آورد

سلام بر بزرگ وار؟ان شعر ناب

و. ادب. سرایان
درود. درود

کاش می شد در هوای عاشقی پرواز کرد
رفت تا بالا و بالاتر خدا را ناز کرد
بس که ماندم در زمین آلوده دنیا شدم
کاش می شد در فلک هم زندگی را ساز کرد
عاقبت روزی از این دنیای فانی پر کشم
می روم جایی که امکان است کشف راز کرد
در قفس مانده است روح و لیک باید بشکنم
این قفس را گر بخواهم تا خدا پرواز کرد
هرچه کردم سعی در دنیا دلم بی تاب گشت
چون که در دنیا نشاید عشق را احراز کرد
هر که گوید عشق را روی زمین دریافته
یا خیال و وهم کرده یا دروغ ابراز کرد
بس عذابی می کشد روحم در این دنیا ولی
جسم را ماندن خوش است پس حیلتی آغاز کرد
علیرضا محمودی