نشان آدمیت

با هزاران درود استاد کرمی بزرگوار
اولا بسیار زیباست و ثانیا چون اجازه نقد داد ه اید در کمال احترام و نهایت اختصار عارضم که در چهار پاره ها معمولا مصراعهای زوج قافیه دارند و مصراعهای فرد قافیه ندارند و حال این که شما در هر بخش این سروده مصراعهای اول و دو و چهارام را مقفی نموده اید که هر قسمت از لحاظ شکل ظاهر یک دوبیتی مستقل محسوب میشود ( عر ض کردم از لحاظ ظاهر پیوستگی معنویش به جای خود ) دیگر اینکه عنصر خیال در ان سروده تان کمرنگ تر شده است بر من خواهیدبخشید اگر عرض کنم این سروده به شیوایی و روایی غزلیات نغزی که از شما سراغ دارم و نیست درضمن قوافی بکار برده شده هرچندسالم ولی گاهی اشکالات ظریفی نیز دارند بخصوص و اژه ی ( دیگران ) که (ان) جمع در جایگاه حروف اصلی قافیه قرار گرفته اند واین کار را در قدیم ( شایگان) میگفتند که از عیوب قافیه محسوب میشود
اطاله کلامم را حتما به سعه صدر تا بخشیده اید
با آرزوی بهترینها برا شما