بلای عشق

درودبرشما
زیبابود

سلام بر جناب آزاد بخت عزیز✋
پس از مدتی نسبتا طولانی شاهد اثر جدیدی از شما بودم و خوشحال شدم
چاپ کتاب سلام صبح را به شما دوست عزیز تبریک عرض میکنم و برایت آرزوی کامیابی روز افزون دارم دوست عزیز
🌺🙏🌺

سلام و عرض ادب خدمت استادنیک اندیش و سپیدسرا

زیباسرودید اما به غایت غمگین و مآثربیان

کلماتی مثل موج و اسب را شاید به عمد مکرّر آوردید ولی به نظر شخصی ام ضرورتی در تکرارشان نیست چون همان جمله ی اول رسا است .

منم چاپ کتاب تان را تبریک می گویم به دلخوشی و سعادت
سلامت باشید و شاد

سلام و درود.
گوش جان به زیبایی های دریا .
و امواج در شعر تان سپردیم.
و
زیبا بود .
در پناه حق.

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود

تبریک فراوان خدمتتان بزرگوار خیلی
هم عالی درود بر شما

درود بر شما جناب آزادبخت
زیبا سرودید

با سلام

من یک تعریف کلیتی از یک جنبه اگر بخواهم برای شعر انجام دهم خواهم گفت شعر یک سخن خلاصه شده است یعنی شعر یک سخن مخلص است اما در قالب نظم.این تعریف حتی برای اشعار نیمایی(بعضا بعضی از شاعران هر شعر موزون را نیمایی می دانند در صورتی که چنین نیست و اشعار نیمایی هم قافیه دارد و وزن عروضی که البته متفاوت با اشعار کلاسیک است) هم صدق می کند حال آنکه در شعر سپید(البته به اعتقاد خیلی ها اشعارِ سپید هم وزن درونی دارند و راستش خیلی هم پر بیراه نیست)این وزن نیست.اما به اعتقاد من شعر سپید مخلصِ مخلص سخن است که با اثرگزاری عالی ارائه می شود .پس هر شعرِ سپیدی،با رعایت مخلص مخلص بودن،بدون رعایت اثرگزاری نمی تواند سپید باشد.
شعر جناب آقای آزادبخت با سه بند زیبا آرایش شده است
...
...
...
امواج
...
...
...
...
حیرت من
...
...
...
کوچِ پرندگانِ دریا
همین سه بند که با این جمله ها که قید شد از هم جدا و ارتباط گرفته اند.حال بین این سه بند ،علاوه بر ارتباط معنایی،می تواند تناسب را بین دوجمله دید.اما شاعر چه هدفی می توانست از اینکار داشته باشد؟چرا شاعر از یک جمله ای دیگر جهت تناسب استفاده نکرده است؟اینجا شاعر یک پیام برای مخاطب دارد و آن اینست که مخاطب به چیزی غیر از زیبایی تصویر امواج و کوچ پرندگان دریا بیندیشد.و آن حیرت است،تعجب،از واقعه ای که با بودن اینهمه زیبایی،دیده می شود.اشاره شاعر را می توان با خواندن اثر دریافت.

با سپاسمندی.

کوچ پرندگان دریا
در اندوه زخم ماهی های غوطه در بلای عشق
سنگین تر از سکوت یک لبخند.

درود بر جناب آزادبخت عزیز
مهمان صفحه شعرتان بودم و بهره مند شدم از قلم توانمندتان
سلامت و پیروز باشید
ایام بکام

با سلام و و احترام فراوان خدمت جناب آزادبخت گرانقدر و سخندان
بسیار زیبا و هنرمندانه و پرمفهوم و با بافتی اصولی قلم زدید
خرسندم از خوانش شعرتان
شاد باشید و تندرست

سلام مسعود عزیزم
ابتدا تبریک بابت کتابت
امیدوارم موفق و موید وسربلند باشی همراه برادران بزرگوارت
و بعد شعرت که دبگه اساتید هرچه لازم بود گفتند
زنده باشی الهی

درود مسعود عزیز
چاپ کتابت رو بهت تبریک میگم وبرات خوشحالم
با آرزوی موفقیت روز افزون🙏

درود بر جناب آزاد بخت گرامی
تبریک به خاطر اندیشه ی سبز و چاپ کتابتان
سلامت، موفق و پایدار باشید

سلام و درود
یار کم پیدا

و باز کلیت تصاویرتان را دوست داشته م.
سروش هم بسرا

سلام و درود و عرض ادب
لطفاً با سرایش در گونه ی زیبای شعر سروش و قرار دادن سروش های زیبایتان در صفحه ی اصلی این پایگاه ادبی،
به گروه سروش سرایان بپیوندید و
در گسترش این گونه ی زیبا، مددکار باشید!

سروش هایی تقدیم تان:

زیرگونه های شعر سروش

قالب یا گونه ی شعری سروش به دلیل باز و انعطاف پذیر بودن زیاد خود و پذیرش شیوه های در پیوند با شعر سنتی و شعر نو، به شکل ها و زیرگونه های زیادی قابل کاربرد است، مانند سروش قافیه مند پایان کوتاه: باغبانا! هَرَس نمودن، به/ از تبرها، به دور بودن، به/ غزلی جنگلی شنودن، به/ شاخه ها را به مهر سودن، به/ قهر و کین، هراس آرد./ (علی سیاوشی)

سروش مسمطی کوتاه: هجر را انتظار می داند/ گرد ره را سوار می داند/ جبر گل را هَزار می داند/ غنچه ی بوسه در لبم پژمرد./ (شهاب‌الدین شجاع)

سروش مسمطی پیوسته (دارای چند بند با لَخت پایانی بدون قافیه): یکی از بندهای این زیرگونه از شعر سروش به عنوان نمونه: غم هجران، تمام خواهد شد/ نوبت التیام خواهد شد/ روزگاری به کام خواهد شد/ سحری را اگر قیام کنی./ (علی معصومی)

سروش دارای وزن آزاد: هر چه می گفتم از عشق، زبانت انکار می کرد/ بی جهت، چشمانت زبان انکار را تکرار می کرد/ وقتی از این زبانه ی آتش دلت استغفار می کرد/ دل رسوا/ همیشه/ بر دارِ تماشا است./ (حامی شریبی)

سروش پایان کوتاه بی قافیه: باشد! از شهر بی گل و بلبل/ باشد! از کوچه‌های بی لبخند!/ باشد! از خانه های بی ایمان/ ما گذشتیم./ (محمدعلی رضاپور)

سرایندگان شعر سروش

تعدادی از سرایندگان ایران، افغانستان و تاجیکستان به سرایش سروش، روی آورده اند که(به ترتیب حروف الفبا و از نام کوچک) عبارت اند از:

ایمان اسماعیلی (راجی) ،
حامی شریبی،
حبیب رضائی رازلیقی،
حیات الله پایانی،
سمیه خوشرو (شبنم)،
شهاب الدین شجاع (از تاجیکستان)، طارق خراسانی،
طاهره حسین زاده(کوهواره)،
عادله ملائکه یارا،
عبدالوارث قاسمیار(از افغانستان)،
عزیز سنگین(از تاجیکستان)،
علی سیاوشی،
علی معصومی،
عيسی غفوری شِبرِه
(در سروش های تبری یا مازندرانی)، محمد صدوقی،
محمد علی رضاپور (مهدی)،
میثم مرادی
و غیره.

سلام استاد آزاد بخت ادیب عزیز و بزرگوار
دلنوشته زیبا و رسایی است
درودتان باد
روزگارتان به شادی

درود های فراوان وارادتی بی پایان جناب آزاد بخت استاد و ادیب گرانقدر
واقعا شیوا ودلنشین وسر شار از احساس می خوانم وبهره میبرم
قلمتان ماندگار
مسرور ومستدام
در پناه حق
🌷🌷🌷

درود فراوان بر شما جناب آزاد بخت
غم در این شعر موج میزند و چه زیبا آن را به تصویر کشیده اید
قلمتان مانا
🌹🌹🌹

درود بر شما
برای چاپ کتاب تبریک میگم
موفق و پاینده باشید

سلام و درود بر شما
زیبا سروده ای بود

سلام و عرض احترام

جناب آزاد بخت
مستفیض گشتم از
خوانش اثر زیبای شما

همچنین
عرض تبریک و
درود بی کران

* * * *

سلام و عرض ادب خدمت جناب آزاد بخت
نمیدانم چاپ کتاب را تبریک بگویم یانه چون گاه برخی که کتاب چاپ نموده اند در سالهای پختگی پشیمان میشوند و دیگر جف القلم
مطلب از مولانا در مورد جف القلم بیاورم خالی از لطف نیست ولو مرتبط نباشد
هم‌چنین تاویل قد جف القلم
بهر تحریضست بر شغل اهم

پس قلم بنوشت که هر کار را
لایق آن هست تاثیر و جزا

کژ روی جف القلم کژ آیدت
راستی آری سعادت زایدت

ظلم آری مدبری جف القلم
عدل آری بر خوری جف القلم

چون بدزدد دست شد جف القلم
خورد باده مست شد جف القلم

تو روا داری روا باشد که حق
هم‌چو معزول آید از حکم سبق

که ز دست من برون رفتست کار
پیش من چندین میا چندین مزار

بلک معنی آن بود جف القلم
نیست یکسان پیش من عدل و ستم

فرق بنهادم میان خیر و شر
فرق بنهادم ز بد هم از بتر

ذره‌ای گر در تو افزونی ادب
باشد از یارت بداند فضل رب

قدر آن ذره ترا افزون دهد
ذره چون کوهی قدم بیرون نهد

پادشاهی که به پیش تخت او
فرق نبود از امین و ظلم‌جو

آنک می‌لرزد ز بیم رد او
وانک طعنه می‌زند در جد او

فرق نبود هر دو یک باشد برش
شاه نبود خاک تیره بر سرش

ذره‌ای گر جهد تو افزون بود
در ترازوی خدا موزون بود

پیش این شاهان هماره جان کنی
بی‌خبر ایشان ز غدر و روشنی

گفت غمازی که بد گوید ترا
ضایع آرد خدمتت را سالها

پیش شاهی که سمیعست و بصیر
گفت غمازان نباشد جای‌گیر

جمله غمازان ازو آیس شوند
سوی ما آیند و افزایند پند

بس جفا گویند شه را پیش ما
که برو جف القلم کم کن وفا

معنی جف القلم کی آن بود
که جفاها با وفا یکسان بود

بل جفا را هم جفا جف القلم
وآن وفا را هم وفا جف القلم

مطلبی درین زمینه به نقل از مولوی نامه مرحوم همایی دیدم

مولوی در تفسیر حدیث معروف "جفّ القلم بما هو کائن الی یوم الدین "در چند موضع از مثنوی تحقیقات عمیق دارد که با استنباط دیگران متفاوت است . مولوی می گوید

مولوی در تفسیر حدیث معروف "جفّ القلم بما هو کائن الی یوم الدین "در چند موضع از مثنوی تحقیقات عمیق دارد که با استنباط دیگران متفاوت است . مولوی می گوید معنی جف القلم این نیست که خوب و بد وزشت وزیبا همه یکسان است و هرچه خوبی کنی باز بدی خواهی دید وقتی که بر تو رفته باشد و هر قدر بدی کنی نیکی خواهی دید چون قلم نیک بر تو رفته باشد ، بلکه مراد ظهور آثار و خواص ذاتی افعال و اشیا است و معنی جف القلم این است که اگر خوبی کنی پاداش خوب خواهی دید و اگر بدی کنی جزای بد خواهی دید، و بالجمله منظور این است که از هرچیزی خاصیت ذاتی ان چیز را باید انتظار داشت ، ومعنی جف القلم همین است که بر هر فعلی اثار و خواص ذاتی آن فعل مترتب می شود .

چند فقره از گفته های مولوی درباره جف القلم از دفتر پنجم:

فعل تست این غصه های دم به دم این بود معنی قد جف القلم

که نگردد سنت ما از رشد نیک را نیکی بود ،بد راست بد

معنی جف القلم کی این بود که جفاها با وفا یکسان شود

بل جفا را هم جفا جف القلم وان وفا را هم وفا جف القلم

(مولوی نامه ،جلال الدین همایی،ص95)
مطلب بعد لبخند کوسه ها

مطلب بعد در مورد حیرت مطلبی را دیدم عینا می آورم

حيرت و فلسفه
محسن آزموده

چشم‌هاي حيرت‌زده و گشوده نوزادي را در نظر آوريد كه تازه چشم به جهان گشوده و همه‌چيز و همه كس برايش نو، جديد، شگفت‌انگيز و هيجان‌آور است. حال فيلسوف در مواجهه با عالم هستي چنين است، افلاطون مي‌گويد: «حيرت‌زدگي فيلسوف به واسطه احساس هيجان (pathos) اوست، زيرا جز اين هيچ سر آغاز ديگري براي فلسفه نيست». مارتين هايدگر، فيلسوف آلماني در شرح اين عبارت افلاطون تاكيد مي‌كند كه در اين تعبير افلاطوني كلمه «سرآغاز» ترجمه اصطلاحي است كه يونانيان آن را «آرخه» (اصل، علت، مبداء، منشا يا خاستگاه) مي‌ناميدند. با اين تفسير مي‌توان تعبير افلاطون را چنين بازنويسي كرد كه «حيرت، اصل، مبدا و علت فلسفه است» اين معنا را ارسطو، شاگرد بزرگ افلاطون چنين بيان مي‌كند: «به واسطه حيرت بود كه انسان‌ها، هم در ابتدا و هم در دوران ما آغاز به فلسفيدن كردند. انسان‌ها هم‌اكنون هم در گذشته، از طريق حيرت بود كه توانستند به مسير تعيين‌كننده فلسفيدن برسند».
نكته جالب توجه بحث حاضر همان طور كه هايدگر در مقاله درخشان «فلسفه چيست؟» بر آن تاكيد مي‌كند، علت بودن يا اصل بودن حيرت براي فلسفه‌ورزي است. آشنايان با فلسفه مي‌دانند كه در فلسفه مفاهيم سرسري و بي‌توجه به كار برده نمي‌شوند و اطلاق يك مفهوم بر يك مصداق با دقت و وسواس صورت مي‌گيرد. به همين خاطر علت خواندن حيرت براي فعاليت فلسفه‌ورزي پيامدها و نتايج بسيار مهمي دارد. براي درك اين نكته كافي است توجه داشته باشيم كه در مباحث تخصصي فلسفي به خصوص در حوزه متافيزيك (مابعدالطبيعه) و در شاخه هستي‌شناسي، بحث علت و معلول يكي از مباحث اساسي و جدي است و در آن جا نشان داده مي‌شود كه علت خوانده شدن يك چيز براي چيز ديگري كه معلول ناميده مي‌شود، لوازم و ضرورياتي دارد. يكي از آنها اين است كه علت هر معلولي امري منحصر به فرد و يكه و يكتاست و دوم اينكه علت از معلولش جدايي‌ناپذير است و چنين نيست كه بتوان معلولي را گسسته و جدا از علتش در نظر گرفت. حتي اگر همين دو ويژگي را در نظر بگيريم، يعني اولا يكه بودن علت براي معلول و ثانيا پيوستگي و همراهي دايمي علت با معلول، مي‌توانيم درك كنيم كه علت خوانده شدن حيرت براي كنش فلسفه‌ورزي چه اهميتي دارد. به عبارت ديگر نخستين نتيجه‌اي كه از اين بحث (علت بودن حيرت براي فلسفه‌ورزي) مي‌توان گرفت اين است حيرت شرطي يكتا و منحصر به فرد براي فلسفه‌ورزي است. يعني نمي‌توان دچار حيرت و شگفت زدگي نشد و فلسفه ورزيد. به عبارت روشن‌تر شرط انكار ناشدني شروع كار فلسفي همانطور كه افلاطون و ارسطو و هايدگر، سه تن از بزرگان تاريخ فلسفه، به آن اشاره مي‌كنند، حيرت و احساس شگفت‌زدگي است. يعني فيلسوف در بادي امر همچون نوزادي است كه تازه چشم به جهان گشوده و از مشاهده دم‌دستي‌ترين و پيش‌پاافتاده‌ترين امور دچار حيرت و شگفت‌زدگي مي‌شود و پرسش يا پرسش‌هايي اساسي در ذهن او جرقه مي‌زند و حيران مي‌شود كه «هستي چيست؟»، «منشا آن كجاست؟»، «آيا راهي به شناخت آن هست يا خير؟»، «چرا انسان بايد خوب باشد؟»، «خوبي چيست؟»، «خاستگاه بايد و نبايدها در زندگي از كجاست؟» كسي كه دچار اين حيرت و سرگشتگي نباشد، نمي‌تواند فلسفه بورزد. اما نتيجه دومي كه از علت بودن حيرت براي فلسفه‌ورزي با توجه به ويژگي‌هاي رابطه علي- معلولي مي‌گيريم اهميت بسيار بيشتري دارد. گفته شد كه علت هميشه و در هر مرحله‌اي همراه و پيوسته به معلول است و در بحث فعلي نيز اگر حيرت علت يا اصل يا آرخه فلسفه است، پس نتيجه مي‌شود كه حيرت همواره در فلسفه هست و هيچگاه از آن گسسته نمي‌شود. هايدگر در مقاله مذكور در شرح اين سخن مي‌گويد: «بنابراين احساس هيجان حيرت به سادگي در سرآغاز فلسفه، في‌المثل، چون شستشوي دست پيش از آنكه جراح آغاز به عمل كند، قرار نمي‌گيرد. حيرت هم حامل فلسفه است و هم بر آن شمول دارد و در آن نفوذ مي‌كند». به تعبير ساده‌تر فيلسوف تنها پيش از فلسفه‌ورزي نيست كه بايد حيران باشد، بلكه حيرت در سراسر زندگي فلسفي با او همراه است و چون اصل يا دليل راهي او را پيش مي‌برد. فيلسوف تا جايي كه فيلسوف است، واله و حيران از مواجهه با هستي و شگفتي‌هاي آن است و جان ناآرام و مضطربش هيچگاه قرار نمي‌گيرد. به همين خاطر همواره مي‌پرسد و در پس هر پاسخ، پرسش‌هايي تازه فرا رويش گشوده مي‌شود. به تعبير هايدگر «حيرت آغازي (آرخه‌اي) است كه در هر گام و مرحله‌اي از فلسفه در آن نفوذ كرده و بر آن فرمان مي‌راند».

سلام و درود جناب آزادبخت
تبریک و شادباش جهت چاپ کتابتان
شاد باشید و سلامت

سلامی دوباره
جناب آزادبخت عزیز داخل پرانتز سوالی از محضرتان داشتم. عرض شود که اطلاع دارید به طور کلی سرعت انتقال سیگنال های الکتریکی در شبکه عصبی مغز انسان و بالاترین نرخ جابه جایی اطلاعات در حافظه چقدر است؟ (و اگر میسر بود بطور ویژه در این شرایط: 1-هنگامیکه خاطره ای را به یاد می آورد 2-در ذهن خود محالی را ممکن می سازد منظور آنکه نیازها و ای کاش های دیروزش را در ذهن خود عینیت می بخشد و شبیه سازی می کند 3- تصویری را خلق می کند ).
با تشکر

محشر بود جناب آزادبخت
تحریر این شعر زیبا با تار و پود خیال و نوگرایی

بسیار زیبا

درودها
زیبا است

گوش به زیبایی دریا
اسبان بی جان
به نجوای ساحل،
امواج!
می زند بر دل های خسته
اشک ماهی ها
لیخند کوسه ها
و دنیای مرجان ها،
حیرتِ من!
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
درود بر استاد فرهیخته و اهل قلم جناب مسعود آزاد بخت....
چاپ اثر ماندگار و زیبایتان را تبریک میگوییم...
قلمتان مانا....
شاد باشید عزیزم
یاحق....

سلام جناب آزاد بخت
دورود بر شما
زیبا سروده اید
قلمتان همیشه سبز

درود
موفق ومویدباشید

درودهادجناب آزادبخت بزرگوار
قلمتان نویسا
برقرار باشید

سلام ...بسیار عالی

موفق باشید

درود جناب آزادبخت


زیباست و سرشار از آرایه‌های ادبی

درود جناب آزادبخت گرامی
زیبا قلم زدید
برقرار باشید

سلام استاد عزیز
شعرتان زیبا بود من زیاد در نقد سرشته ندارم
ولی به نظرم کلمه اسب آن هم با رنگ آبی اصلا در شعر معنا و مفهومی نداشت وبا بقیه ی اجزا شعر هم خوانی نداشت ....
جسارت نمی کنم فقط چون از شما آثار بسیار دیدم تعجب کردم

موفق باشید

بسیار زیبا

ادیب والامقام جناب آزادبخت
بی نهایت زیباست
درود بر شما

چندین بار خوندم و
لذت بردم...

سلام
دلتان سراچه‌ی عطر دل‌انگیز عشق

عرض تبریک بابت کتاب

به امید سربلندی و موفقیت روزافزون

درود جناب آزاد بخت گرامی
اثر زیبایی خواندم
و از چاپ کتابتان خوشحالم ضمم تبریک برایتان آرزوی موفقیت روز افزون دارم

درودهابزرگوار
تبریک برای چاپ فریادهای درونتان
موفق باشیدوبدرخشید

درودها استاد
چه قدر زیبا بود