سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- عصرغصه ریزان ۲- طولِ شب ۳- روایت یک بوسه ۴- گونه گون ۵- برای حالِ خود.. ۶- 🍉یلدای شما مبارک🍉 ۷- صولت اشک ۸- فال حافظ🤍 ۹- ☄️ من و دل☄️ ۱۰- زنجیر سکوت حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزپنجشنبه 6 دی 1403 26 جمادى الثانية 1446 Thursday 26 Dec 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۴۲ شاعر این شعر را خوانده اند
مریم کاسیانی،امين آزادبخت،فاطمه گودرزی،سیاوش آزاد،صادقي(آپو)،مهرداد عزیزیان بی تخلص،ژکا گرجاسی،محمد قنبرپور(مازیار)،محمد خسروی فرد،عباسعلی استکی(چشمه)،محمد جواد عطاالهی،ایمان اسماعیلی (راجی)،زینت جلالی نژاد ( زینا)،علیرضا مرادی( مراد )،علی ناب،مسیح علیپور،مجید آبسالان،طاهره حسین زاده (کوهواره)،مسعود آزادبخت،لیلا گمار (مأنوس شده با قلم)،محسن ابراهیمی ( غریب )،محمد فاضلی نژاد،سینا سجودی،فاطمه افکن پور،فرید آزادبخت متخلص به شهاب ثاقب،مهدي حسنلو،صادق کیانی (صادق)،آرمان پرناک،طوبی آهنگران،زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس)،مریم محبوب،فاطمه بهرامی،فريدوني ( شهزاد)،محمود شریفی،مهدی داودی مفرد،عارف افشاری (جاوید الف)،سیده نسترن طالب زاده،آذر مهتدی،عنایت یزدانی (فرخ)،شبنم حکیم هاشمی،سارا خوش روش،آوا صیاد
نقدها و نظرات
 پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۸:۰۷
درود بزرگوارسروده بسیار زیبا و شورانگیز بود طولانی، گلایه آمیز روح پدر عزیزتان شاد امید که خلد آشیان باشد 
 پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۲۳:۵۸
سلام مجدد 🌺✋خدمت جناب سیاوش آزاد گرامی عرص کنم عرض ارادت و طلب رحمت و مغفرت برای درگذشتگان رسم ادب و احترام ما ایرانیان است به همین جهت هرکسی این صفحه را باز کند اولین جمله اش احتمالا در همین طریق است و اینکه چرا در مورد شعر نظر ندادم. فکر کنم که اکثریت میدانند بنده سوادی در حوزه ی نیمایی و سپید ندارم.به همین جهت نظر نمیدهم.مخصوصا وگر اثر اینقدر سنگین باشد. گاها زیر سپیدها یا نیمایی های روان تر نظر مختصری میدهم یا زیر چامه و چکامه و سروش و ..... درود به هر دوعزیز🌺🙏🌺  يکشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۰:۱۱
با سلامهیچ وقت نمی خواستم این نهال را بکارم.دیدم اما برداشتها جوری بود که هیچوقت انتظار نداشتم.بنابراین ناچار بودم. ساختار اثر،چند و چون آن،قالب شعری(بحر طویل یا بحر رمل یا ...)قافیه ها آرایه های ادبی،یا حماسی یا غیر حماسی بودن یا هرچیز دیگری از این اثر را صحبت نمی کنم چون عرف نیست و درست نیست.اگر حتی فقط یک درصد برداشتی غمگین گونه از اثر نمی کرد باز هم نمیکاشتم.(سوا از استاد گرانقدرم دکتر آزادبخت که دیدی متفاوت داشتند). درست است کاشته از واژه های مانند مرگ و ترس و تن پوش سیاه و ... استفاده کرده است.در مقابل به کرار از واژه تزویر استفاده نموده است.بخشهایی از اثر و واکاوی مفهومی: همرهان از گرده هاشان سخت آویز(همراهان از گردن آویزان بودند). گرچه دلها سرد بود،تیره همچون قبر/مرده شو خانه چراغش زنده بود همچون قصر!(هیچ وقت برای یک مرده،اینچنین روشن شدن چراغ مرده شو خانه تصویر نمی شود،زیادی مرده ها=روشن شدن چراغ در شب.پس اینجا به راحتی شعر از منیت پدر مرحوم فاصله می گیرد و به جامعه می رود) /قصه ی بطن است غصه را،این قصه نیست.../زخم را درمان گزیدن ای دریغا بوسه نیست!/این روان باد از نهادِ نکبت است!/خشمِ نفرین،خشمِ مارِ اژدهاک،/جاهلی را باری به دوشش رغبت است!!!(اشاره شاعر به شرایط جامعه حال به شرایط جامعه دوران ضحاک مار دوش و اینکه قصه از بطن جامعه نشات می گیرد). مادری را ضجّه می زد،اینچنینش حالتی سخت بودش، نی حریفِ فتنه و تزویر! نی توانِ کفنِ کودک!!!(مادری،به مادر من اطلاق نمی شود،هرچند در ادامه مادر برای کودکش ضجّه می زند.شرایط فتنه آمیز و تزویرگونه است.) از این بند به بعد،بندهایی برای شرایطهای مختلف ذکر شده است و در یک بند می شود شرایط کرونا را به راحتی در یکی از بندها شکار کرد.البته در ادامه به یک خط شعر می رسیم که دوست دارم اینجا ذکر کنم تا مخاطب روی آن مکث کند:یک جهانی را کنون/باجِ نخوتها و چاهِ نانِ گندم بود!!!. نیز برای روشنتر شدن موضوع این ابیات را ذکر میکنم:مردمان تا مدتی درگیر/کس نمی دانست اینک/کی تمام است این تزویر!/نی صدایِ سازِ سور،/نی صدایِ غم زِ گور.../نی که جنگ است این.../هرچه هست اما بدور از راستی ست!!! و.... در ادامه کلید حل معما هم هست . برای مخاطب ذکرشان خالی از لطف نیست::کاش می شد،خاک می گفت/کان خاکِ مرزِ آرش را،/همچنان که نهادش در کمان تیر/کز پی اَش تورانیان را،هم برونش رانده بود!/بر آن تیری که طومارهاشان پیچانده بود!/از اهریمنی جدا می کرد.../خاک می گفت:/این برایِ پهلوانان ساده بود،/همچنانش بود بی شک می توانست.../کان سرایِ قصرِ امیدِ خویش بگشاید/و برویاند بر سرایِ سینه هاشان،نهالی خنده ای آری به بار آید... کاشتم برای مخاطبانم،که وقتی پا را در باغم گذاشتند تمامی با مهر بود،باید با مهر بدرقه شان می کردم.باشد همیشه برایتان مهرورز باشم و نیز شما برمن. با سپاسمندی تمام.   پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۰۸:۵۴
درود بر شماروح پدر بزرگوارتان شاد و قرین رحمت الهی
 پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۱:۱۵
درود بر شما بزرگوار از خداوند برای آن عزیز طلب رحمت و مغفرت دارم ⚘⚘⚘⚘⚘ 🌺🌺🌺🌺  پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۱:۳۶
سلام روحشان شاد خداوند صبر به شما و خانواده عطاکند
پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۴:۰۳
با سلامیک نهال را دوست دارم اینجا بکارم باشد که این نهال روزی به بار نشیند در مورد نظرات و انتقادات،با حفظ احترام و شایستگی برای تمام شاعران نیک اندیش سایت،بعضا دیده می شود که مثلا بعضی چیزها رعایت نمی شود. همه اینجا شاعرند،و خوب یا بد،دستی بر قلم دارند...و اگر کسی از بیرون ،بعضی نظرات را ،یا انتقادات را ببیند تعجب خواهد کرد!!!چرا؟ چون میبیند کاشته از ادب دور است کاشته بی ارتباط با باغ است(بی ارتباط با شعر) می بیند طرف اصلا شعر را نخوانده است می بیند ... می بیند ... اینجا همه شاعرند و ادب دوست.دوستان دقت کنیم:ادب دوست. و اینجا شایسته است همه بر این مدار بچرخیم باشد روزگار روزی ما را به بدی نچرخاند با سپاسمندی فراوان
پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۴:۵۹
سلام به هر حال عرض ادب به مرحوم پدر کردیم و پاسخش این شاید نباشد باری من خودم نخواندم حتی شاید یک سطرش هم. چون آثار غم آلود را فعلا چندان دوست ندارم بخوانم شما آثارتان را بفرستید مخاطب آزادست و خود هرطور صلاح بداند مینویسد یا اصلا دوست دارد چیزی ننویسد
 پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۶:۱۲
سلام برمیگردمفعلا لایک و یک درود
 پنجشنبه ۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۸:۰۶
درود بر شماروحشان شاد در پناه خدا باشید
جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۰۰:۳۱
سلام جناب عزیزیان تا کی قرار است سواد نداشته باشید؟ آیا این عذر موجهیست؟ شما اهل این زمانید به نظرتان نباید فرزند زمان خویش باشید؟ این را کسی میگوید که سنتی کار بود تا اوایل امسال. هنوزهم بوی سنتی میدهد باری غزلی ازمرحوم فروغ دیدم که گویا تنها غزل ایشانست عظمت شعر معاصر برایم هویدا شد شما را دعوت میکنم به این غزل سپس غزلی از مریم آذرمانی و سپس دواثر از فخرالشعرا شاملو سترگ فروغ فرخزاد چون سنگ‌ها صدای مرا گوش می‌کنی سنگی و ناشنیده فراموش می‌کنی رگبار نوبهاری و خواب دریچه را از ضربه‌های وسوسه مغشوش می‌کنی دست مرا که ساقۀ سبز نوازش است با برگهای مرده هم‌آغوش می‌کنی گمراه‌تر ز روح شرابی و دیده را در شعله می‌نشانی و مدهوش می‌کنی ای ماهی طلایی مرداب خون من خوش باد مستی‌ات، که مرا نوش می‌کنی تو درۀ بنفش غروبی که روز را بر سینه می‌فشاری و خاموش می‌کنی در سایه‌ها، فروغ تو بنشست و رنگ باخت او را به سایه، از چه سیه‌پوش می‌کنی؟ غزلی از مریم آذرمانی که فوق العاده عمیقست پس خدا به شکل صندلی ست، می‌شود که روی او نشست این نتیجه را گرفت و بعد، روی دسته اش دخیل بست گاه شکل میز می‌شود، دست تکیه داده‌ام به او لحظه‌ای نگاه میکنم: دست من سفیدتر شده ست شکل استکان به خود گرفت، لب بزن نترس ناخدا من هزار مست دیده‌ام، هر کدام یک خدا به دست این که او یکی ست یا هزار، واقعاً چه فرق میکند؟ او درون هر چه نیست نیست، او درون هر چه هست هست اولین خدا مداد بود، سرخمیده روی دفترم زیر تیغ یک تراش کُند، چرخ شد خدای من شکست از چه مینویسد این قلم؟ اسم این غزل چه می‌شود؟ کفر کافری ادیب، یا: شعر شاعری خداپرست؟ اما شاملو دو اثرشان را خیلی دوست دارم شب كه جوي نقره ي مهتاب بيكران دشت را درياچه مي سازد من شراع زورق انديشه ام را مي گشايم در مسير باد شب كه آوايي نمي آيد از درون خامش نيزارهاي آبگير ژرف من اميد روشنم را همچو تيغ آفتابي مي سرايم شاد شب كه مي خواند كسي نوميد من ز راه دور دارم چشم با لب سوزان خورشيدي كه بام خانه ي همسايه ام را گرم مي بوسد شب كه مي ماسد غمي در باغ من ز راه گوش مي پايم سرفه هاي مرگ را در ناله ي زنجير دستانم كه مي پوسد. من فکر میکنم هرگز نبوده قلبِ من اینگونه گرم و سُرخ: احساس میکنم در بدترین دقایقِ این شامِ مرگ‌زای چندین هزار چشمه‌ی خورشید در دلم می‌جوشد از یقین؛ احساس میکنم در هر کنار و گوشه‌ی این شوره‌زارِ یأس چندین هزار جنگلِ شاداب ناگهان می‌روید از زمین. آه ای یقینِ گم‌شده، ای ماهیِ گریز در برکه‌های آینه لغزیده توبه‌تو! من آبگیرِ صافی‌ام، اینک! به سِحرِ عشق؛ از برکه‌های آینه راهی به من بجو! من فکر میکنم هرگز نبوده دستِ من این سان بزرگ و شاد: احساس میکنم در چشمِ من به آبشرِ اشکِ سُرخ‌گون خورشیدِ بی‌غروبِ سرودی کشد نفس؛ احساس میکنم در هر رگم به هر تپشِ قلبِ من کنون بیدارباشِ قافله‌یی می‌زند جرس. آمد شبی برهنه‌ام از در چو روحِ آب در سینه‌اش دو ماهی و در دستش آینه گیسویِ خیسِ او خزه‌بو، چون خزه به‌هم. من بانگ برکشیدم از آستانِ یأس: «ــ آه ای یقینِ یافته، بازت نمی‌نهم!»  جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۰۱:۵۳
سلام امین عزیزمبدرستی که ازعهده ی توصیف این مرثیه با هوشیاریِ سراسر غمت سر بلند بیرون آمدی از غم های یک به یک خانواده تا تاسف و یا به قول شما تزویر همسایگان و.... تا درد سنگینی که در دلت نشاندی روح پدر گرامی مان شاد و یادشان گرامی در پناه خدا باشید برادران عزیزآزادبخت
 جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۰۷:۴۷
سلام و عرض ادب و درود خدمت شما شاعر گرامی و همه بزرگان و همراهان عزیز ؛ قلمتان برقرار و باصلابت و روح پدر بزرگوارتان شاد و قرین رحمت🌿🥀🥀🥀🥀🥀🥀🌿
جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۱۱:۵۹
سلام آزاد جان کاش آن تقدیمی را انتهای اثر لااقل می آوردید همه ذهنها شاید رفت به سمت مرحوم پدر. پدر مرحوم شد و اثر مغفول
 جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۱۴:۰۵
سلام و درودها جناب آزادبخت بزرگوار و عزیزدلنشته های شما زیباست خوشیها نصیبتان در پناه حق
 جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۱۸:۲۶
با سلام ممنون خداوند رحمت کند پدر شما آن مرد بزرگ انشالا خودتان همیشه سلامت و شاد باشید این شعر بداهه تقدیم به شما قرین رحمت خداوند باشه پدر گرامی شما باز دردی بر دلم آمد خدا اه مردی بر دلم آمد خدا من ندارم طاقت اینگونه غم شعر سردی بر دلم آمد خدا علی ناب اراک  جمعه ۷ آبان ۱۴۰۰ ۲۲:۴۸
عرض سلام و ارادت ادیب گرانقدر بحق که قلم زیبایی دارید امین عزیز قلم زرینتون همیشه رقصان روح پدر بزرگوارتون شاد و در آرامش ابدی دلتون بدور از غم و لبریز از شادی‌های ناب  شنبه ۸ آبان ۱۴۰۰ ۰۷:۳۰
درودها به جناب آزاد بخت گرانقدر و محترمسخن راندن در مقام پدر دل میخواهد و لیاقت ، ولیکن نوشتن از سوگ پدر اوج فریادهای خروشان شاعر را هویدا میکند خداوند روح پدر بزرگوارتان را قرین رحمت قرار دهد و نور به قبرشان بتاباند که نهال مهر در جهان کاشتند و رفتند که اکنون نسیمی از لابلای برگهای آن نهالش کرور کرور دعای خیر و طلب غفران را به سمتش روانه میکند
 دوشنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۰ ۱۵:۴۷
سلام و احترام برادر ادیب استاد آزادبختبسیار زیبا و مجسم بود شعرت درد دارد هنوز .....  سه شنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۰ ۱۸:۵۰
سلام و هزاران درود به روان پاک و آسمانی پدری ارجمند و بزرگوار که فرزندی شایسته نظیر جنابتان پرورده است . بسیار متاثر شدم که فراق نازنین پدر را تجربه نموده اید . مادران ما را برای مرگ زاده اند و چه شکیب و طاقتی می طلبد سفر عزیزی که بازگشتی برای آن نمی توان چشم داشت . خدایش با صالحان و پاکان محشور و روحش را قرین رحمت و رضوان خویش فرمایاد . باری مرگ تداوم آدمی است و گریزی از آن نیست و این تجربه زیسته به کمال و شکوه زندگی بازماندگان می انجامد . چه اینکه سوگ دستمایه بخشی از ادبیات پر بار و وزین پارسی است و نمودهای آن را در فراق نامه ها و شکوه های شاعرانه می توان باز خواند . اما تجربه شاعرانه انسانی نجیب و هنرمند از مرگ عزیز خود ؛ نه صرف شعر که شعور زندگانی و شکوه آدمیت و تفطن به ذات ناپایدار و در عین حال قوام بخش زندگی است . شعر جنابتان را با تاثر و اندوه تمام زیستم و بارقه های نجیب زادگی ، ارادت کریمانه و صفای باطن و وسعت نظر و منظر و شکوه واژگان و بالندگی احساس و رنج و رستگاری را در تارو پود آن یافتم . با حال و هوای مسعود سعد سلمان و مرثیه های کمال الدین اصفهانی همسفر بوده ای و عبرت آموخته ای از شکنندگی هستی آدمی و رهاشدگی در حیرت و وانفسای زمانه و قصه وداع و... در مرثیه های لکی به دلیل اینکه زبان مادری ما تنیده بر تار و پود این کهن زبان ایرانی است ؛ دستمایه هایی در شعرتان دیدم که مرا به دلتنگی روزهای مرگ عزیزان و بی تابی مشتاقان و فرزندان و خواهران و برادران در چنان هنگامه ای رهنمون ساخت . این مرثیه میراث ماندگار ادب پارسی خواهد شد . به خون دل و اشک دیده و به رنج جانفرسای شاعرانگی ها سروده شده است . بخشی از آن را در پی می آورم که سلاست بیان و روانی لفظ و فراخی معنا و شکوه چینش و تجلی طاقت بی تاب نازنین فرزندی در فراق و وداع با تمام انسانیت _ پدر _ است لرزم آمد وای... آتشم خاموش،نایِ روزم نیز زمهریر بهمن اما سخت بود مرگ بود و زخم بود همرهان از گرده هاشان سخت آویز نی امانی از نفس،نی مجالِ یک گریز گرچه دلها سرد بود،تیره همچون قبر مرده شو خانه چراغش زنده بود همچون قصر! همرهان از گرده هاشان سخت آویز دور تا دورش،به تن پوشان سیاهی پوش، سیاهی پوش تا پوش، همینان جمع یاران بود و رخساره به سر تا پای، سیل باران بود... قصه ی بطن است غصه را،این قصه نیست... زخم را درمان گزیدن ای دریغا بوسه نیست! این روان باد از نهادِ نکبت است! خشمِ نفرین،خشمِ مارِ اژدهاک، جاهلی را باری به دوشش رغبت است!!! مادری را ضجّه می زد،اینچنینش حالتی سخت بودش، نی حریفِ فتنه و تزویر! نی توانِ کفنِ کودک!!! ضجّه و ناله فغان ای روزگار... آه! دیگر اکنون آن امید و تکیه گاه خانه ام، شاه داماد سور و سازه ام، آن غریبِ کوی و برزن آن خرامان تارزن! یا که آنسوتر فغان و ناله ای، آری اکنون آنکه شیر و ریشه ام راستین مردِ خویش و کیشه ام مرده کنجی بی نفس! مرده هر سو کو غریب از همرهان، مرده بی کس! مرده او را هم نفس! آری اکنون آن جوان قداره مند، در مسیرِ این بلایِ تیزچنگ غم نهانش هم خاطرش گم بود یک جهانی را کنون باجِ نخوتها و چاهِ نانِ گندم بود!!! و می گفتش: نه بی شک زود بود، نباید که بگرید سیر! بس که نیرنگ است این تقدیر باید حتما چشم بست و دور بود! اشک می آمد در نهایت... چون که دیدش آن زمان، تن زِ تن را آفرینش داده بود دفن تن را نیز هم! گویی انگار اشکهایِ آخرینش را داده بودش توامان! حالِ خویشش بتر از اوش، نیمه جان بود و نبودش حالیَش نورچشمش بود و می پایید کودکش را،دُرِّ یکتا،گوهرِ یک دانه اش، تایِ بی تا! یادگارِ روزهایِ پاک و فرخنده... گفت با خود نازنینم... کودکم ای همدمم، آه! این آخرین بار حتما بود، کان پارسا پاک رخ معصوم را می دید وزآن بتر انگار دختری در آن کنار، می زدش چنگی به رخ! او برادر را که خواهر بود گَه نگه می گرد برادر را و می نالید... نوایِ ناله اش بر سقفِ گردونِ فلک انگار می سایید!!! هم اَش افتاد چشمش به تابوت برادر باز!... وای... دید! رخِ ماهش،نقش خاموش نقشِ نیروبخش، نقشِ زینت بخش، جاودان ساکت و آرام خوابیده است! راستی هم که می پنداشت، الامان یا رب چرا او را در این تابوتِ سردِ پست می دیده است!!! مردمان تا مدتی درگیر کس نمی دانست اینک کی تمام است این تزویر! نی صدایِ سازِ سور، نی صدایِ غم زِ گور... و در پایان با آرزوی صبر و شکیبایی و سلامتی و سربلندی برای جنابعالی و خانواده مکرم و تحیت و رحمت و روح و رضوان و غفران الهی برای آن عزیز سفرکرده پاینده بمانید که سرمایه معنوی ادب پارسی هستید و باعث مباهات و افتخار پدر و خانواده و همه انسان های شریف و فرهیخته  يکشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۰ ۱۶:۵۰
سلام و درود فراوان بر جناب آزادبخت عزیز نیمائی بسیار زیبایی سرودید و سپاس بیکران بابت کاشت نهال در زمینِ اُمیدمان روح پدر گرامیتان شاد برایتان سلامتی و طول عمر آرزومندم در پناه حق
 يکشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۰ ۲۱:۲۴
سلام بزرگوار بسیار هم زیبادر وجود هر جامعه چراغ شعر روشنی است زمزمه ی نیم شب خلوت مستان است دل شاعر چون صبح صادق مهتاب است  دوشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۰ ۰۰:۴۴
درود بزرگوار روان پدر بزرگوارتان و تمام پدران و مادران آسمانی شاد
 سه شنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۰ ۰۸:۰۸
درودگرچه دلها سرد بود،تیره همچون قبر مرده شو خانه چراغش زنده بود همچون قصر! روانشان شاد و روحشان در آرامش باد سه شنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۰ ۱۳:۲۵
سلام ایراندخت بانو محبوببا سپاسمندی برای نهالی که انتخاب کردید.در کاشت این نهال،حضرت اخوان نظاره گر بود،با تایید ایشان کاشت شد.انتخابتان مثال زدنیست. برای طلبتان از خدا در آرامش روح مرحوم پدر،از شما شادمندم با سپاسمندی
 چهارشنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۰ ۲۳:۱۶
ما ز بالاييم و بالا مي رويمروحشا شاد ماواي آخرتشان آباد
 پنجشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۰ ۰۸:۲۷
:
 پنجشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۰ ۱۶:۲۹
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
محمد شریف صادقی
مرتضی میرزادوست 
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا) 
دانیال حاجی زاده (اشک) 
امروز شعرت را در می
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
خداوند روح پدر بزرگوارتان را قرین رحمتش کند 🌺🙏🌺