هراس

سلام و درود

رئالِ اجتماعی تاءمّل برانگیز و وسعت اندیشی است .

باتصویرپردازیِ رواییِ زیبا و سنجیده بیان از چالش های

درگیر با تعامل و تقابلِ سنّت و مدرنیته یا همان سادگیِ رو

به زوال نهاده در برابرِ عقلِ معاش گراییِ تظاهری و تزویریِ

عصرِ نابسامانِ کنونی .

نوعی فابلِ نمادینِ توصیفی از کاراکترهای حیوانی به شیوه ی

پُست مُدرن است که صنعتِ تشخیصِ ادبی در آن ، پیام محور

و معناگستر بکاررفته است مرحبا .

بااجازه به نظرِ شخصی البته ساختارِ سپیدِ ارزشنگارتان را

اینگونه خواندم تا موسیقی متن و آهنگِ درونی آن حفظ شود:


بیهوده می دَوَد سگ
گرگ است چوپانِ گلّه !

مُرغ
جوجه هایش را
می فروشد!

کمربندم را
محکم بسته ام

نیازم نه به قایقِ خیالیِ سهراب
(که) به وحشتِ سکوتِ یک نگاه!
و تلخیِ هوای بهاری( ست) ،

چالِ لپ ها
بی خنده خالی ست.

می هراسم!
از (صیحه ی) نَفَس هایی که
صداشان
از قبر
بر می خیزند.

رشته ی افکارم،
مرتفع تر از ابرِ آرزوها،
سیّالِ گداخته ای (ست )
که از درون
بر می تابد

بی گُدار
می خشکانَد
تمام ریشه های اُمید را

اینجا
همین لحظه
سفره های خالیِ نان ،

اشکِ شرم
بر کویرِ رُخسار ...
سوی گندمزار می بَرَد
دست های (تُردِ ) کودکی را.


سلامت باشید و شاد

سلام و عرض ادب و احترام

تصور زندگی بدون رنج، تصوری محال است، چه خالق خود می فرماید همانا انسان را در رنج آفریدیم!
اما کیفیت ، کمیت و درجه های رنج، طیف وسیعی از تعاریف گوناگون را در خود مستور می کند.
به گمانم رنجی که ناشی از آگاهی ست، رنجی پنهان است که ریشه در روح دوانده و دردی عظیم بر قلب می نشاند. آنگونه که در برابر سایر رنج ها با درجه های خفیف تر و سطحی تر، نوعی مصونیت ایجاد میکند. بنابراین چیزی که موجب آشوب افراد میشود، هیچگاه نمی تواند کسی را که از رنج آگاهی برخوردار است، آشفته کند چرا که او به رنج بزرگتر و عمیق تری دچار است.

در شعر جناب آزاد بخت به ظرافت به این نکته پرداخته شده:

سگ بیهوده می دود
گله چوپانش گرگ است!

سگ آگاه است که گرگ دشمن گله است اما چه جای قولی و عملی وقتی چوپان خود گرگ باشد؟؟

.
.
.
می هراسم!
از صدای نفس هایی که از قبر بر می خیزد.

دیدن هر روزه ی جنازه های زنده ی متحرک در جامعه و خفقانی که بوی مرگ می دهد، جای ترس هم دارد. و رشته ی افکاری که مرتفع تر از ارتفاع ابرهاست ، در قبر چه سرنوشتی خواهد داشت؟ هیچ!! پس بی راه نیست اگر درون تبدیل به آتشفشانی شود و سیال گداخته اش از چشم ها سرازیر...

سپاس از جناب آزاد بخت گرامی و عرض پوزش از حضور اساتید بزرگوار

آرزومند شادمانی مردم سرزمینم🌹