پست های وبلاگ

سلام و درود خواهر خوبم خانم جهان بین
......................................
نظر حقیر نسبت به مطلب شما بزرگوار که در کتاب ( تو میدونی و خودت )تالیف خودم است هم به چاپ رسیده است
ملاحظه کنید :
هی بگوییم خواستن توانستن است ، آخر برادرمن ، خواهر من اینگونه نیست ، بیاییم درست معنا کنیم و مهمترین واژه را در لابلای این جمله کذایی ناقص ، یعنی دانستن را هم با روشی صحیح به مردم بفهمانیم اینگونه : ( خواستن ، دانستن ، توانستن ) است . بدون دانستن مطمئنا توانستنی بوجود نخواهد آمد .
در این راستا تمامی ارگانها مسئولند ، مخصوصا آموزش و پرورش و رسانه های ارتباط جمعی . جوانی را که بدون آگاهی مرتکب نوعی بذهکاری شده است را به زندان انداختیم تا در آنجا با دیگر بذهکاران و دیگر جرمها آشنا شود ، این منطق ماست و خود آغاز گر تجربیات تلخ دیگریست . بهتر نیست به آموزش بپردازیم و سپس انتظارمان را به جائی برسانیم که باید برسانیم . یعنی جامعه ای عاری از هرگونه فساد و ویرانی ، که این محال بوده و امکان پذیرنیست .ما انتظار داریم که جوان و پیر یکسان بیندیشند . جوان ما قبل از اینکه راه درست را بیابد در راه خطا قدم نهاده است ، و ما کبکیم .
ببخشید