سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- نهاد نیک ۲- طُعمه .. ۳- دنیا ۴- خویشاوندان بی مقصد ۵- نوبت مطب ۶- چی چی نی ۷- آدم و حوّا ۸- هوای هار ۹- ☄️ به من چه☄️ ۱۰- آدم حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزشنبه 3 آذر 1403 22 جمادى الأولى 1446 Saturday 23 Nov 2024 |
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
 |
 |
|
| 
این پست با شماره ۱۲۵۵۸ در تاریخ پنجشنبه ۵ آبان ۱۴۰۱ ۰۴:۰۳ در سایت شعر ناب ثبت گردید
۲۱۱ شاعر این مطلب را خوانده اند
احمدی زاده(ملحق)،سید هادی محمدی،محمد گلی ایوری،محمد رضا خوشرو (مریخ)،منیژه قشقایی،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،عباسعلی استکی(چشمه)،رحیم فخوری،محمدحسن پورصالحی،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،آذر مهتدی،آرزو عباسی ( پاییزه)،فرشید ربانی (این بشر)،رویا ادیب (نازبانو)،امیررضا شریف زاده،طاهره حسین زاده (کوهواره)،حسین رضایی(آشنا)،بهــاره طـــلایـی زیدی،عليرضا حكيم،م فریاد(محمدرضا زارع)،آریا رضایی،مریم کاسیانی،سارا رحیمی(س. سکوت)،مسعود آزادبخت،مهدی محمدی،تکتم حسین زاده،مهرداد عزیزیان،علیرضا شفیعی،روح اله سلیمی ناحیه،حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)،مجید خوش خلق سیما،سید محمدرضا لاهیجی،الیاس امیرحسنی،شاهزاده خانوم،اميرحسين علاميان(اعتراض)،یلدا جاوید،احسان کریمیان علی آبادی،راشد نصرت سراوان،عارف افشاری (جاوید الف)،خدیجه وفایی راد ( غریبه)،علی رفیعی وردنجانی،فرشید نکونام(چویل)،فاطمه مظلدمترین شاعر،زلیخا رامیار،امید سحر،الناز حاجیان (مهربانی)،وجیهه رستگاری گل سرخ،میم طوبی مهدوی،مهتاب ایزدسرشت (مه)،ابراهیم کریمی (ایبو)،سیامک علائی،مهدي حسنلو،علی مزینانی عسکری،زهرا مددی،منوچهربابایی،مهدی خواجه یی،آرش براتی،علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق،یدالله عوضپور آصف،پیام قاسمی،فاطمه بهرامی،مسیح علیپور،مهدی ملک ماه خاکی،سینا سجودی،محمدرضاذکاوتمند،مولود سادات عمارتی،فاطمه گودرزی،احسان فلاح رمضانی،احمد علی زارعی،بهمن بیدقی،اشکان اهنگری(اشک اهنگ)،رضااشرفی فشی،علی احمدی( امین)،علی اکبرامیدی،مریم، شیرین ناز (ساغر دل)،مهدی حیدری،سید علی کهنگی (واسع)،امیرمهدی پسنده،زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)،الهام ابراهیمی،مدیر ویراستاری،زهرا رحمانی فر،فهیمه روشن ضمیر،زهرا آهن(ملکبانوی سیب)،مجیدنیکی سبکبار،فاطمه زیارتی،المیرا قربانی،مهری رحیمی،آرمان پرناک،اصغر ناظمی،درویش حسین ندری،فروغ فرشیدفر،محمودرضا رافعی (رافع)،محمد خسروبیگی،مهشید عبادی،اسماعیل پاسداریان،محمد حسنی،سعید فلاحی،میلاد غریبی زاده،علیرضا محمودی،نسرین حسینی،آرمان مشایخ،عرشیا خوشرو،امين آزادبخت،مسعود میناآباد مسعود م،رقیه غفاری،مهدی بدری ماشمیانی(دلسوز)،نفیسه کلهری نفس،حسن لطفی،الهام علیان،مهتاب مافی،لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)،زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس)،ناهید افسری نژاد (رها)،مجید ساری،مجید سعیدی(منتظر)،حسن مصطفایی دهنوی،عنایت اله کرمی،محمد علی سلیمانی مقدم،علی معصومی،سمانه فربد،رضا پریشان شیدا،ولی اله بایبوردی،قانع تهرانی،فروغ گودرزی،اختر مراد،مهدی سلیمانیان(پژمان)،اسدی،سینا عباسی،رعنا بهارلویی تخلص باغبان،مهدی سمیاری،طلعت خياط پيشه (طلاي كرماني)،علیرضا مسیحا،محمد شاه حسینی،مهدی رستگاری،فروغ حاجیان(فروغ)،محمود فتحی چقاده،محمد شاه حسینی،محمد علی رضاپور،باقر رمزی ( باصر )،راحیل م،محمد شمس باروق،ژکا گرجاسی،زهرا فاضل،نیره صدری،عبدالامیر الهی(مسکین)،فاطمه مهری،میثم علی یزدی (آیت)،علی ناب،سپیده امیری روژا،سام نوروزی،مجتبی رهایی(هیوا)،بهاءالدین داودپور تخلص بامداد،فاطمه شایگان(هیراب)،فرامرز شعبانی،علیرضا حسن شاهی،شاهین زراعتی رضایی (آرمان)،فریال امینا،علیرضا حاج محمد علی (جلیلی)،محمد رضا ملک پور،فریبا غضنفری (آرام)،فرشید افکاری،منصور فرزادی،علیرضا حسنعلی،سیدرضاموسوی و سِرِم،احسان علومی،علی حقیقی فرد کرکی یار،امیر وحدتی یگانه،ساراجهانی (سارا)،معصومه خدابنده،فاطمه نعیمی (مهرانه)،فاطمه رضایی برما(آینه عدم)،سید محمد حسین دریاباری،محمد فاضلی نژاد،علی شاهی تخلص(محزون)،محشر ششصدوشصتوشش،فاطمه معینی فرد (معین)،نویدالدین مرادزهی،سامان سعیدی،یونسی یونس،کوثر سخی زاده،یوسف ساعدموچشی،سعید صادقی (بیدل)،محمد صادق جلیلی موحدی،شادی کریمی،مهدی ابدالی متخلص به فانی،لیلا طیبی (رها)،مجتبی رحیمی،نجمه طوسی (تینا)،زهره باقری،ساسان مردوخی،زینب عجین(یاسی)،حانیه لرکی،الهام ملک محمدی،محمد حسین اخباری،جاویدان (جاوید)،مهرداد صالحی گل افشانی (مهراوی)،وحید محبی،سعیده شاکری،فرشید به گزین،ابراهیم رجب زاده،ریحانه حجازی(ریحان)،ابراهیم جلالی نژاد (نژاد)،سایه محمدی،ابراهیم ساجدی،موسی ظهوری آرام(آرام)،مَلیکه یزدانی،رضا عزیزی (رهگذر)،علی نظری سرمازه،زهرا پنام(دیانا)،حسن محمدقاسمی،مهدیس رحمانی
نقدها و نظرات
 شنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۴۴
با سلام و درود خدمت دوستان و اعضای محترم شعرناب وبا آرزوی توفیق برای همه ی سرورانم 🔶مسابقه ی شعر نویسی شروع میشود 🔶 منتظر ارسال آثارتان هستیم با تشکر از مدیریت سایت وزین شعر ناب برای ایجاد فضای سالم رقابتی در ضمن بنده و سرکار خانم عجم جزء شرکت کنندگان این مسابقه نیستیم و در صورت ارسال شعر از رای دادن به ما خودداری فرمایید. یا علی مدد ایام عزت مستدام سید هادی محمدی   يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۰۹:۱۸
پست مسابقه🌹سلام برشما استادان ودوستان هنرمند عزیزم  بازهم بایک پست مسابقه درخدمت شما خوبان خواهیم بود .... همه ی مان می دانیم که این روزها حال دل هیچ کداممان خوش نیست علی رغم مشکلات زیادشخصی ای که هرکدام از ما داریم اتفاقات بدی در کشورمان افتاد ودل همه مان رابه درد آورد ودیدید که تاثیرش رابرماشاعران هم گذاشت وناخواسته فضای سایت هم چندروزی متشنج شد .... تصمیم گرفتیم برای اینکه کمی لااقل از این فضای غم انگیز خارج شویم ولااقل برای لحظاتی فقط کنارهم آرامش داشته باشیم بین دوستان مثل قبل مسابقه ای برگزارکنیم بایک موضوع شاد که موردعلاقه ی همه ی شاعران است ... ازهمه ی شما عزیزان خواهش می کنیم که دراین مسیر ماراهمراهی کنید پیشاپیش خوش آمدمی گوییم واز حضور زیبا وارزشمند تمام شما مهربانان تشکر می کنیم ... ناگفته نماند که عده ای ازدوستان اشتباهی اشعارشان رابرای من ارسال کرده اند درصورتیکه باید شعرهایتان را حتما زیرهمین پست ارسال کنید تا همه ی عزیزان بتوانند آنرا بخوانند وبعداز مسابقه آرای خود رابه من ارسال کنند در پیام خصوصی تا من نتایج را براساس آرای خودشما کاربران وشرکت کنندگان عزیز اعلام کنم بازهم ممنونم که مثل همیشه همراه ما هستید دوستان دارممم هوارتااا صرفا برای همدلی وهمراهی من هم شعری را تقدیم شما می کنم ومنتظر ارسال شعرهای خوب شما می مانم دراین صفحه... ردمیشوم ازمرزتنهایی بادستهای مهربان عشق مثل پرستویی رها درباد پرمیزنم تاآسمان عشق دروسعت بی تاب آغوشت پروازیک رویای دیرین است واکن بغل را ای خیال خوش تا گم شوم دربازوان عشق گل آیه های مهربانی را درگوش دل آهسته نجوا کن صدبارگفتی وهزاران باردارد شنیدن اززبان عشق! ردمی شوم ازشهردلتنگی وقتی تو باشی همسفر ای دوست هرجای دنیا راکه گردیدم خوشترندیدم ازجهان عشق خط می کشم برروی تلخی ها، براین غم دیوانه می خندم شیرین این افسانه می مانم وقتی توباشی قهرمان عشق ازبندتاریکی رهایم کن ای ماه پنهان مانده پشت ابر تا پل زنم ازاین شب ممتد تاروشنای کهکشان عشق ✍ جمیله عجم (ب.و) يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۱۷:۱۳
درود بر همه ی عزیزان و دوستانضمن تشکر از همه شاعران عزیز و گرامی خواهشمندم اشعارتان را در نظرات همین صفحه ارسال کنید بعد از اتمام مهلت ارسال آثار (آخر آبان ماه سال جاری) آراء خودتان را برای سرکار خانم عجم در خصوصی ارسال و ایشان بعد از جمع بندی نتیجه را از طریق همین پست اعلام خواهند نمود ✍️ برندگان این مسابقه فقط از طریق رای های خودتان مشخص میشود و هیچ داوری برای آن رای نخواهد داد 🔷هر نفر فقط به یک شعر با درج نام شعر و شاعر رای خواهد داد یا علی مدد سید هادی محمدی سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۱۴:۴۶
بسم الله الرحمن الرحیم درود بر شما ادیبان و اعضای سایت وزین شعر ناب با توجه به اینکه مهلت ارسال آثار و اشعار تا پایان آبان ماه میباشد پیشنهاد می‌گردد تا آن موقع آثار ارسالی را مطالعه فرمایید چرا که 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 🔶🔶🔶🔶🔶🔶🔶🔶🔶🔶 فقط و فقط انتخاب با آراء شما عزیزان خواهد بود و هیچ داوری این آثار را بررسی نخواهد کرد. سپاس از شما و حضورتان
سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۰۷:۴۶
بادرودی مجدد خدمت تمام شما دوستان واستادان عزیزشرکت کننده درمسا بقه ی پاییزی سایت شعرناب باز هم ازحضور زیبای تمام شما عزیزان تشکر می کنم دوستان خوبم نظربه اینکه پست مسابقه به دلیل حضور پرشور شما مهربانان کمی سنگین وشلوغ شده همینجا خوش آمد گویی می کنم به مهمانان ودوستان جدیدی که شعر ارسال خواهند کرد ودیگر زیر نظراتشون تک به تک همه خوش آمدگویی نمی کنیم تا بیشتر ازاین صفحه سنگین نشود ونظرسنجی سخت ... ازهمه ی دوستان خوبم که مهمانداری کردند دراین صفحه ومارا تنها نگذاشتند هم نهایت تشکر را دارم حضور انرژی بخش شما باعث دلگرمی ما هست وبرای همه تان بهترینهارا آرزومندم 
 جمعه ۲۹ مهر ۱۴۰۱ ۰۲:۳۰
سلام وعرض خسته نباشید وتشکر از این فرصت محبت آمیز البته هر مسابقه ای شرایط خاص خودرا دارد وبنده هم مطیعم وگردن حقیر از مو باریکتر شرایط تان را بر دیده می نهم ولی ای کاش شرط اشعار در سایت گذاشته را نمی آوردید تا دوستان فرصت یک کنکاش ذهنی جدید بدست می آوردند در تمام مسابقات رسمی اصل بر این است که شعر جدید باشد و مثلا در کتابی چاپ نشده یا در مسابقه ای دگر استفاده نشده باشد شما وقتی موضوعتان را عشق و محبت انتخاب کردید دیگر عشق تایید شده در همه جاست ولی چشم هر چه شما بفرمایید بقول معروف ( هرچه آن خسرو کند شیرین بود ) بنده هم حسب الامر دوسه تا از اشعار قبلی منعکس شده در این سایت را تقدیم میکنم
سه شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۱ ۰۵:۴۷
🔷 مهم 🔷با عرض سلام و ادب و احترام خدمت همه ی اعضای محترم سایت وزین شعر ناب ♦️ به دلیل استقبال زیاد دوستان از مسابقه ی شعر و سنگینی صفحه ی پست و ایرادهایی که در اینترنت برای باز کردن صفحه وجود دارد لذا 🚩 زمان مهلت ارسال آثار فقط و فقط تا پانزدهم این ماه یعنی تا پنج روز دیگر خواهد بود به یاری خداوند متعال و مدیریت مدبر سایت رای گیری از روز شانزدهم آبان ماه شروع و تا پایان روز هجدهم آبان ماه ادامه خواهد داشت به آرایی که بعد از این روز ارسال شود ترتیب اثر داده نخواهد شد ✔️ آرا فقط و فقط در خصوصی سایت برای بانو عجم فرستاده شود تا ایشان و جناب استاد احمدی زاده بعد از بررسی اعلام نتایج نمایند پس خواهشمند است در وقت باقی مانده اشعار خودتان را ارسال فرمایید یا علی مدد سید هادی محمدی دوشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۱ ۰۸:۴۷
توجه دوستان عزیزم من منتظرآرای شما برای اعلام نتایج مسابقه هستم فقط تا هیجدهم یعنی سه روز فرصت دارید که نسبت به ارسال آرای خود اقدام کنید بازهم ازشرکت گسترده ی همه ی شما عزیزان در این مسابقه تشکر می کنم وببخشید که به خاطر شلوغی وسنگینی صفحه تک به تک تشکروخوش آمدگویی نکردم تاج سرمایید ومحترم بازم ممنونم که مثل همیشه همراه وهمدل بودید 
 شنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۳:۲۰
 يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۰۸:۳۹
شربت دلدارقدری زمان و کهنه گلیمی و جان به تن شور از بهار و شربتِ دلدار و شعر ِ من پر زد سکوت ِ دی، به جوارم نشسته ای مارا دو گوش ِ تشنه تو را سینه ای سخن شد با قدوم ِ نقره نگارت حواس ِ پرت یکباره جمع و قافیه زد تا غزل شدن از دی هزار خاطره دارم به سر بیا در من کتاب ِ دلهره ها را ورق بزن چندان نظاره میکنمت عاشقانه که گویی به جز تو در همه دنیا نمانده زن با جان و دل به گنجه سپارم چکامه را گر بوسه های نثر تو بر او شود کفن قدری زمان و کهنه گلیمی و جان به تن باز آمدی بهشت ِ تنت شد مرا وطن مهردادعزیزیان . درود جناب محمدی گرامی، خرسندم از حضورتان به پاس اینکه در تمامی فراخوان‌های ما حضوری فعال داشته‌اید بنده نیز تاخیر را جایز ندیدم و سریعا غزلی تقدیم این فراخوان میکنم. موفق باشید 🙏  يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۲۱
سلام بر استاد محمدی بزرگوار و بانووووو عجم مهربان حرکت شورآفرینی‌ست  در پناه خدای مهربان موفق و شاد باشید
يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۵۸
از دوران نوجوانی غزلی دارم که اولین غزل هایدفتر شعرم است تقديم شما هر شب برایت مینویسم یک غزل ،از دود با بیست نخ سیگار خشک و تلخِ زهراندود با هر کلافی از تو میبافم خیالم را در صحنه ی رَجها و سردی های تارو پود گیتار در دستان سردم شعله میگیرد با چنگ و دولاچنگ این نُت های خون آلود بی خوابی مزمن گرفته جان غمگینم با مشت مشت، از قرصهای خوابِ وهم آلود حس میکنم داغم، تبم بالاتر از مرگ است شاید که باید از تنم ، خود را درآرم زود هر شاعری با شعر خود پرواز میگیرد من در حصارِ تو شدم در کوچه ها محدود در قَدرمطلق مانده ام، راهِ فرارم نیست با هردلیلی که نبودست و نخواهد بود #سید_هادی_محمدی يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۱۵:۴۴
درود بر شما بانو مهتدی
يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۳۱
🍃🌸🍃🌺🍃🌸🍃🌺🍃🌸🍃🌺🍃🌷به نام خدا 🌷 اینم خط خطیِ من تقدیم تان باسپاس بی حدم از مدیرعزیزسایت وباآرزوی سلامتی و دلشادی همگی شما عزیزان و ایضاً خداروشکر خوشحالم از حضورِ مجدد استادسیدمحمدی ارجمند درسایت ادبی شعرناب ⚘ لاله ای در بهار با سبزه از سَرِ صِدق گفتگو می کرد از خدا و صَبا و آزادی رو به خورشید ، او طلوع می کرد سبزه حَظ می نمود وُ با لبخند بر تمامِ تبارِ فصلِ بهار اُلفت و عشق و نور و یکرنگی از تَهِ دل آرزو می کرد ⚘ 🍃🍁🍃 ⚘بااحترام کوهواره⚘🍃🍁🍃 و ⚘پیشاپیش #عیدمیلادمحمدمصطفی(ص) برهمگی شما مبارک⚘ ⚘دل و روح و جان تان در لبخند های روزافزون برقرارِ عزّت⚘ 🍃🌸🍃🌺🍃🌸🍃🌺🍃🌸🍃🌺🍃 سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۰۶:۰۶
درود بر شما جناب مزینانیشعر زیبایی را هدیه آوردید بمانید به مهر و بسرایید
چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۱۸:۴۷
تراشیده بودم سرِ خودنویسکه ازتو بگویم ولی پا نداد تمامِ غمم ماند در قابِ مغز دوخط ، دفتر کهنه ام جا نداد سکوتم قدم زد درون گلو ترک های خود را بغل هم نکرد مُهمّاتی از ضامنِ انفجار سَرِ زا ، کشید و عمل هم نکرد در این ماجرای تبانیّ درد تحمل ندارم، پُرم، پر شده همه شعرهای کپک خورده ام میان سرم باغ تومور شده کجا مانده بودی ویار زمین که بعد از تو آدم به انسان رسید برای جهان بینی گاوها کتاب علوفه به حیوان رسید از آن شب که چانه به بودم زدی و نعش عمودی من شیحه کرد بر این روضه ی التماس قطور چه بد، هق هق بی امان، نوحه کرد مُبارک، مترسک، عروسک و من فقط لحظه ای، بی تو خوابیده ایم و بعد از دهان بستن پلک ها به پشت سرت آب پاشیده ایم پس از داغ تو صفرِ ساعت خزید به سمت نگاه گذرواژه ها و قفلی که دیگر تحمل نداشت از این خیمه شب بازِ در سوژه ها من اینجا بدون تو دلواپسم شبیه نفس، در سراشیب مرگ درختی در اعماق پاییزِ غم تماشاگر خودکشی های برگ بیا شعری از ماندنت را بریز در اوضاع تب کرده ی انتظار و پاشویه کن باور خسته را کنارِ خبرهای بی اعتبار #سید_هادی_محمدی چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۲۳:۲۲
درود مجدد خدمت جناب محمدی و سایر دوستاناز آنجا که مجاز به ارسال ۳ شعر می‌باشیم بنده نیز شعر دوم و سوم را تقدیم فراخوان میکنم و دیگر دوستان را نیز دعوت به شرکت فعال میکنم. مسلما هیچ کدام در شرایط کنونی حال مساعدی نداریم منتها چرخ ادب و هنر در هیچ نقطه از جهان تحت هیچ شرایطی نباید از حرکت بایستد و دچار کما شود🙏 چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۲۳:۲۳
پایتخترسیدم و نخوانده‌ای نچیده مانده‌ام چقدر میوه‌ی غزل که بر درخت ماند نگاه تو شبیه کودکی به پادشاست نگو لباس ما شدن به بند رخت ماند میان چشمهایمان هنوز مانعی‌ست که جز به دست باورت نمی‌رود کنار چه انتظار داری از جهان ِ پیرچشم که عینکش درون ِ "چاه‌جیب ِ "بخت ماند چه کار میکنی درون شهرِ قهر و اخم چه عایدت شده‌ست از حراج ِ بی‌کسی بیا ببین که شهر ِعشق ،گرم ِ کسب و کار به لطف شاعران همیشه پایتخت ماند چه قرنها بدست بیقرارِ مرگ رفت هزار دولت آمد و سوارِ مرگ رفت چقدر زندگی به "جبرزارِ" مرگ رفت و پادشاه عشق همچنان به تخت ماند به شعر شاعران زندگی نگاه کن به جنگ جاودان زندگی نگاه کن به "صبرامتحان ِ" زندگی نگاه کن منم همانکه بعد ِ آزمون سخت ماند رسیدم و نخوانده‌ای نچیده مانده‌ام چقدر میوه‌ی غزل که بر درخت ماند مهرداد عزیزیان چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۲۳:۲۴
کول بربریز، زندگیَم را که باز سر بکشم ببخش، تا نفسم را عمیق تر بکشم بگیر ،دست مرا تا به قعر غم نروم برای کندن از این چاه، بال و پر بکشم عجب درخت بلندی‌ست ذهن منتظرم بیا که بر تن ِ پوسیده اش تبر بکشم میان صورت خیسم دو چشم ،بی خبرند چقدر ،باید از این جفت ِ بی خبر بکشم؟ همیشه بار غمت را به دفترم دادم جواب داده که باید به جان به سر بکشم اگر خیال عزیمت به کوله بار تو نیست بگو که بر تن ویرانه ام سفر بکشم کنون که قصه‌ی فرهاد،خوانده شد باید در اوجِ قله ی تصمیم، کول بر بکشم مرا به کوه ِ خیالات ِ بی هوا نسِپار ببخش، تا نفسم را عمیق تر بکشم مهرداد عزیزیان چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۲۳:۳۳
شبی که قُرص مرا رویِ پا تکانم دادسِکانسِ خوابِ تورا بی اَ‌مان نشانم داد به وَجد آمده خودکارهایِ در جیبم زِعاشقانه ی با بوسِ تَحتِ تَعقیبم برای از تو نوشتن هنوز مغرورم ولی چه چاره، لَبی رویِ نای شِیپورم دلم برای تو تنگ است شبیه فریادم که در کِشاکشِ یک اتفاق افتادم غزلْ غزلْ به تو وابسته ام هجایم کن زِ بندْ بندِ اَفاعیلِ خود رهایم کن بکوب ذهنِ مرا توی دستِ خود تا کُن ورق بزن همه ام را و مصرعی جا کُن فرو بکش منِ منْ را به وقتِ زاییدن که غیرِ من نَبَرد کِیفِ در تو خوابیدن برای پا قَدمت اَرّه کرده ام سَر را که بعدِ من نَکُند با تو رقصِ بی سَر را منی که با تو به خود باختم شعورم را چرا دِرو نکنم داسِ در غرورم را زِ بس که از تو سرودم عَروض کم آمد تمام ِ شعر به هم زد، نفس به رَم آمد خطوطِ دفترِ شعرم لبی زهم خورده زِ عشقْ هندسه ی جَبر هم به هم خورده تویی مخاطبِ این نغمه های پی در پی نوایِ چنگ و دولا چنگِ عاشقی در نِی چه کرده ای که برایت همیشه میمیرم درونِ شعر، خودم را به دوش میگیرم بغل گرفته مرا تَب، کنارِ خودکارم که قرص تویِ رگم خواب ماند و بیدارم #سید_هادی_محمدی پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۱۷:۳۱
درود بر شما جناب کریمیانسپاس از شما و حضورتان
يکشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۱ ۰۹:۵۱
بسم الله الرحمن الرحیمبا عنایت بر استقبال پرشور دوستان از مسابقه ی شعر نویسی حتی از بیرون سایت و عضویت خیل کثیری از شاعران جدید در این سایت وزین خواهشمند است جهت ضایع نشدن حق دوستان قبل از اتمام مهلت ارسال آثار اشعار را مطالعه تا در زمان رای گیری کاملا عادلانه رای ثبت نمایید تشکر از مدیریت مدبر سایت جهت همکاری با گردانندگان این مسابقه ی بزرگ 🔷✍️ دوستان عزیزی که نیاز دارند اشعارشان ویرایش شود میتوانند در خصوصی اشعار خود را برای مدیر ویراست سایت بفرستند یا علی مدد سید هادی محمدی
جمعه ۲۹ مهر ۱۴۰۱ ۰۲:۳۶
(اعجاز عاشقیها) هر روزِ نو که آید آغاز عاشقی هاست هر نغمه ی خوش آوا ، از سازِ عاشقی هاست القاب، رنگ بازند، در وادی یِ محبّت فرمانده است هر کاو سربازِ عاشقی هاست محبوبِ دلربایم! بعد از خدا ، خدایم عشقِ من و تو الحق، اعجاز عاشقی هاست هم طرّه ی سیاهت، اطناب دلربایی است هم غنچه ی د هانت ایجاز عاشقی هاست ایام عشق ورزی ، پایان نمی پذیرد هرروز نو که آید آغاز عاشقی هاست فروردین 94 قاین جمعه ۲۹ مهر ۱۴۰۱ ۰۲:۳۸
( در کلاسِ عشق ورزیها)بی تو چون مویت پریشانم به چشمانت قسم در فراقت زارو نالانم به چشمانت قسم لحظه ای از عشق گشتم نادِ م امّا تا ابد زان پشیمانی، پشیمانم به چشمانت قسم گرچه پیرم در کلاس عشق ورزیها ولی پیش تو طفلِ دبستانم به چشمانت قسم یوسفِ مصر وجاهت ، از غمِ دوریِّ تو شد گلستان بیت الاحزانم ، به چشمانت قسم چشمهایت مَحرَمِ رازم بُوَد امّا هنوز رازِ چشمت را نمی دانم به چشمانت قسم روی تو چون بَدر و من همچون هلالِ ابرویت دائما در حال نقصانم ، به چشمانت قسم گرچه دل بردی و قصد جان نمودی، من، تورا دوست تر میدارم از جانم ، به چشمانت قسم مرداد 93- قاین جمعه ۲۹ مهر ۱۴۰۱ ۰۲:۴۶
تو آسمانِ منی عشقِ آسمانی یِ من بیا که با تو بیاید همه جوانی یِ من اگرچه حاشیه یِ امنِ ابرویت با ماست خدا کند که شوی متنِ زندگانی یِ من مرا به باغِ نگاهِ خودت ببر ای گل! که نو بهار شود این دلِ خزانی یِ من به گلشنی که وفا نیست در تبسّم گل من و وفای تو ای عشق جاودانی یِ من " توانگرا دلِ در ویشِ خود به دست آور"* کنون که آگهی از عجز و ناتوانی یِ من به چشمهای نجیبت قسم که تا به ابد تو آسمانِ منی عشقِ آسمانی یِ من اسفند 93 قاین * این مصراع از حافظ بزرگ است آنجا که میفرماید: " توانگرا دل مسکین خود به دست آور که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند  جمعه ۱۳ آبان ۱۴۰۱ ۰۲:۱۰
شاعر شعر دوم شما جواد الماسی است .بقیه شعر های شما رو سرچ نکردم . چشم تو شد غزلی قافیه ها ریخت بهم شد زمان عاشق تو ثانیه ها ریخت بهم چون که شد کوچه قلبم گذر گاه تو از صدای قدمت کوچه ی ما ریخت بهم خواستم بوسه بگیرم زلبت گل خندید از صدای نفست ارض و سما ریخت بهم لحظه ای باد نوازش به آن زلفت داد بیم آنست که قانون خدا ریخت بهم تو چه بودی که با دیدن تو یوسف هم افرین گفت به نقاش ، به چاه ریخت بهم این چه نازیست که از چشم خمارت پیداست یک نظر هرکه به تو کرد مرا ریخت بهم از اصول هست برون گر غزل سنگ صبور چشم تو شد غزلی قاعده ها ریخت بهم #جواد الماسی#  شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۰۸:۴۷
درود بی‌پایان بر شعرای عزیز شعر ناب من هم به رسم ادب این شعر را جهت شرکت در مسابقه‌ی شعر نویسی ارسال میکنم تب لیلایی سهم من کن کمی از این همه زیبایی خود در دلم عشق بکار از تب لیلایی خود دیدمت ماه شدی و به دلم می تابی خواب کن کودک دل با دم لالایی خود چون زبان باز کنی شعر و عسل می ریزی می کنی فاش به این،راز دل آرایی خود تا که هر دم بشوم مست تماشا شدنت روی شانه بفشان گیسوی یلدایی خود چشم آهویی تو، منظره در منظره است سیر کن چشم من از باغ تماشایی خود ای پری رو که تویی مونس تنهایی من سر بر آور دمی از منزل دریایی خود علیرضا حکیم
شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۰۸:۵۸
با سلام و عرض ادب شعر دوم را جهت شرکت در مسابقه ارسال میکنم.کوچه میان کوچه می رفت و به من خود را نشان می داد سلامی زیر لب گفت و نگاهی ارمغان می داد نگاه شاد و شیرینش تنیده دام در ذهنم دل من قصرشیرین بود و هی آن را تکان می داد چه شیرین بود آن کوچه به زیر نم نم باران هوای سیب می کردم گزی از اصفهان می داد گذشتم روزی از آنجا شدم محو زوایایش مرور خاطرات آن به من حسّی جوان می داد نسیم دلنواز آن نوازش کرد روحم را سرودی بر لبش بود و به من طبعی روان می داد غم دوری از آن کوچه شده ویروس دلتنگی تنور خاطره امّا، به جان من توان می داد چراغ یاد او حالا کند سوسو درون جان طنین پای یاد او حضوری ناگهان می داد علیرضا حکیم  دوشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۱ ۱۸:۱۰
سلام و عرض ادب خدمت مدیر توانای سایت و دست اندرکاران محترم برگزاری این جشنواره فرهنگی و ادبیکار بسیار خوبی صورت گرفته اما ای کاش مدت زمان برگزاری کوتاهتر می شد و رأی به اشعار ارسالی و انتخاب به عنوان شعر برتر بر عهده شرکت کنندگان نبود چرا که بی تعارف باید گفت اشعاری که در همان ابتدا و یا میانه ارسال شده در میان خیل نظرات و اشعار دیگر گم می شود و از طرفی حاضرین را که مدتهاست با هم در این محفل هستند در معذوریت رأی قرار می دهد...  شنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۰۶
سلام و عرض ادب و درود استاد محمدی گرانقدر و استاد احمدی زاده ،بسیار هم نکوست ، در پناه حضرت عشق همگیمان وهمراه با بهترین آرزوها زادروزتان نیز مبارک مکاشفه ی شعر و است و شراب اذان می گویند دستهایم را جا می گزارم انتهای کوچه ی همین شعر کوچ می کنم در چشمانت منیژه .  شنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۳:۵۷
درود بر شما بانو عجم نازنین و جناب سید محمدی گرامیبا احترام شعر لیلای من تقدیم نگاهتان ضمن تشکر از جناب ملحق و سایر اساتید محترم سایت و دوستان شعر نابی : ای ابر مرد من ای دارایی ام بسته بر موی دل لیلایی ام روزگار عشق رویایی گذشت محو در اسرار چشم آبی ام با دل خون و دل سودایی ام رسم کردی خلوت تنهایی ام کم نیاوردی به زیر بار غم تا نباشد قصه از ویرانی ام روزهای خستگی را برده ایم تا لب چشمه، و بر گردانده ایم با کلام عشق جادویی قشنگ در تمام لحظه ها آورده ایم کاشکی تنها کنارم لحظه ای می نشستی بشنوی شیدایی ام خسته ام از بس که خوبی نازنین بار غم افتاده بر تنهایی ام من کنارت پا به پا گر بوده ام باعث کندی راهت بوده ام هر تلاشی کردی و در گیر و دار دست و پا گیر سرایت بوده ام مهربانم مرد رویاهای من روز های زنده ی شبهای من شد سپید هر تار موی تو اگر بود از رنج نبودن های من حسرتی در دل ندارم پس بمان ساده چون اشعار بی اوزان من بخت من شور و اگر شیرین تویی مایه ی خوشبختی و بنیان من 21اسفند99 آذر.م  يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۰۰:۳۲
درود آقای محمدی گرامی🌹سپاس از شما و استاد احمدی زاده عزیز و دست اندرکاران این حرکت نشاط بخش🌹 زنده باشید🌹  يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۰۴:۵۹
سلام و احترام هادی جان عزیزاشعار رو باید ثبت کنیم در صفحه شخصی خودمان یا فقط در زیر این پست ارسال کنیم؟
 يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۰۸:۴۹
درود بر جناب استاد محمدی گرانقدر سپاس از این حرکت زیبا چه مقوله ای بهتر از عشق و دوستی وجود دارد مگر نه اینکه عشق ، جاذبه است و جاذبه راز بقای هستی. سلامت باشید و پایدار
 يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۱۰:۲۳
با درودیاران دمی یاری زمن زان یارِ دل نالان من دل گیرُمن گیرازدلم چون گشته سرحیران من کی می دهدفرزانه دل چون خانگه دیوانه را دیوانه سرکی می کند ویران چومن سامان من افتاده غم برکار من بی داد ازاین جانکاه من من میزنم جان میرود چون مِی زنم فرزان من ای عارفان ای صاحبان حاشا کنیداسراردل تا وارَهم زنجیرِ دل بگشاید این زندان من درداکه می درجام من خوش گرنشدبریارمن مستان تماشا گر زند اتش چو بر رندان من به حکم ادب. شاید مناسب فراخوانتان نباشد اما بهتر از این هم نداشتم يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۵۷
با سلام و عرض ادب شعردوم : کافه دلتنگی تقدیم نگاهتان او رفت و کافه در سکوتی خسته ... مرده ... بی مشتری ! در سوت و کور سازی شکسته مثل همان گیتاربی کوک پر از خاک هر تار گیسویش پریشان وگسسته در پشت میزی "گرد" تنهایی نشسته نیست اوکنار پنجره با آن همه غم گلدان خالی جای او دلتنگ گشته سیگار به لب خاموش و دل آتش گرفته ته مانده ی خاکستری بر باد رفته دیگرتمام خاطرات خوب با عشق در دفتر این سینه ی خاموش مرده او رفته بی آن که بگوید قصه هایش من ماندم و تصویر لبخند ونگاهش دلتنگیم دیگر ندارد هیچ پایان اینجا هوا مسمومِ حتی زیر باران از پشت شیشه رفتنش را دیدم و آه در حسرتش یک قطره افتاد از رخ ماه باران نمی بارد ولی ابر پینه بسته تاریکی دنیای غم بر جان نشسته بی او دگر آرامشم معنا ندارد این زندگی بی بودنش گرما ندارد سرما تنم را با دلم دمساز کرده نبض غرور آواز خود آغاز کرده من ماندم و این کافه و سیگار خاموش دلتنگتم یادم ترا هرگز فراموش ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ آذر.م
 يکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۲۷
درود بر شما استادان بزرگوار و ارجمند سایت ناببا آرزوی عشق و آرامش برای همه اعضای سایت و همچنین همه مردم جهان ترانه ی مالنا رو تقدیم نگاه مهرنوازتان می کنم گُلِ مهرِ تو وا شد توی سینم که بی عطرش محاله شاد باشم منو زندونیه غربت نکن که باید همراهِ تو آزاد باشم شده روزو شبام همرنگِ چشمات نمی فهمم نمی خوامم به جز تو پر از دلشوره های انتظارم بیا درمونِ دردای دلم شو بزار شومینه ی عشقم کنارت بمونه تا ابد دلگرمو روشن زمستونو بزار بی کس بمونه بهاری کن تنِ دنیارو با من نزار حتی یه لحظه بی تو باشم توی آغوشِ غفلت خواب باشم نمیخوام زیرِ پل های گرسنه شبیه مالنا بی تاب باشم اگه ضحّا‌کِ پوتین های بی مغز تمومِ قلبمونو لقمه کردن زیر رگبارِ اسپرمای مزدور نزار دور باشه دستای تو از من مریم کاسیانی  دوشنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۲۵
درود بر شما و تقدیم به شما((سفر)) دل از این ملغمه ی آهن و پولاد و از این ملعبه ی دود و دروغ بریدن باید دورهایی ست رها و چنان دوشیزه که توگویی انگار دست خدا هم نرسیده ست به آن و بر آن بی دیوار تا تهِ هیچ، دویدن باید. دورهایی ست رها.... دوشنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۱ ۲۲:۴۲
درود بر شما خوباندریای عشق دیده بر هر چه گشودم رخ زیبای تو دیدم جان و دل بر که سپارم عشق مینای تو دیدم بین در این دهر اسیرم غم عشق تو خریدم در میان همه خوبان سرو رعنای تو دیدم نازنینم که تو باشی غم هجران فسانه است این روایت نه عجیب است قد بالای تو دیدم صنما بر من محزون تو دوایی و شفایی جان به جانان نسپارم تا که سیمای تو دیدم التیامی نپذیرد یا که تسکین دل ریشم گر در این عشق بمیرم از جفاهای تو دیدم تو عبیری یا که مشکی به ختن غمزه فروشی شرح این قصه همین است رخ زیبای تو دیدم نه گریزان ز گرداب نه هراسی ز طوفان من در این بحر دلیرم تا که دریای تو دیدم به خدا گفته مزینان که تویی آیت رحمان این همه مهر فراوان از دل آرای تو دیدم  سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۱۰:۱۵
علی رضا حاجی پوری باسمنج (راوی عشق) نگران شدم از دیدن میخانۀ خالی نگران شدم از زوزه و آواز شغالی نگران رخ مهشید بگردیده به رنگ شب تار شدم از نور سیه فام لیالی نگران زده قفلی به دهان زاج نخواند که دلی شدم از بلبل خاموش خیالی نگران دل عاشق بنمودند به زنجیر و به غل شدم از جایگهِ قلب سفالی نگران تن پیمانۀ صهبا تَرَک افتاده چنان شدم از زهر که گردیده تعالی نگران نبود آب ، نهالی تر و سر سبز شود شدم از یادگهِ چوب ذغالی نگران چمن و باغ گل و دشت بخشکیده ز غم شدم از خار که چون گشته غزالی نگران دل خارا بخرامد که به ویرانه و بوم شدم از مرتبۀ عشق ملالی نگران سخن و زمزمۀ یار بگردیده خموش شدم از یاوه و بیهودۀ عالی نگران چو فقط مانده به راوی صنم و یاد حبیب شدم از ترک غزل ، فکر اهالی نگران درود بر استاد سید هادی محمدی و بانو عجم ودلسوز که همیشه با آموزه های گرانبهایشان ما را بهره مند مینمایند سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۱۲:۵۲
با سپاس از دو شاعر گرانقدر جناب آقای سیدهای محمدی و سرکار خانم جمیله عجم شعر دوم تقدیم می شودسوز عشق تو را می خوانم باز دلم غم دارد امشب برای لحظه ای بگشای در بغل کن غصه های این دل تنگم ببوس یک بار دیگر طعم تلخ این سرودن را خدا را، نازنین امشب به من تنهای بی همدم کمی آری فقط یک لحظه و آنی بیاد آور آن شعرهای پنهانی که با نام تو و یادت به کنج خلوت خویش ای پری سیمای بی همتا سرودم هدیه ات دادم به اشک و ناله و آهی بغل وا کن بگیرم در برت اکنون بخوان یک بیت از خیل غزل هایم و نجوا کن سرود عشق برقصان زلف و گیسویت همان گلواژه های شعر دیرینم که هر تارش به تار ساز من پیچید نواختم گرچه کوکش باز ناجور بود بزن اکنون برقص ای عشق ای سیمین عذار من بیاور جام و پرکن می شراب امشبم با نام تو شیرین شیرین است مستم مدهوشم به چشمان خمارتو مرنجانم برقص ای دلبر شیرین شیرینم منم آن شاعر لبهای سرخ داغ و سوزانت بسوزانم در این آتش بگذار با همین آشفته حالی جان بسپارم...  سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۱۶:۲۰
با سپاس از همه دست اندر کاران مسابقه و مدیریت سایت، شعر اول را تقدیم نگاه گرم شما می کنم:خبر آمد ز ملائک که تویی باغ بهشت خالقت خشت تو را با گل آدم نسرشت حاجیان گرد تو گردند نه گرد کعبه کاتب وحی سخن از سر و پای تو نوشت صوفیان رقص کنان از تن و گِل پر بزنند چون خدا نور تو را در دل صوفی بنهشت ز رخ و دیده‌ی تو سر نتوانم برداشت پیش تو مه رخ شیرین ز سراپا شده زشت لاله در پیش پی کوه دماوند ببین! چون بشر لاله‌ی زردی به مثال تو بکشت ۱۴۰۱/۰۴/۰۱ - ۰۱:۴۰ سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۱۷:۳۸
درود مجدد و این هم شعر بنده ردای سکوت نسیمیست که در آغوش سکوت رقص تب دار نفس هایم را به ردای احساس تو می پیچاند تا هذیان فاصله را با رد حضور تو محو کنم وبر کمند خاطر رد انگشت تو را تاب دهم لهجه ی حزن را از تار مژگانم بزدا ساحل خیس نگاهم را با چتر آفتابی چشمان تو درگیر کنم . و سپاس های بی شمار از استاد احمدی زاده ،استاد محمدی ، استادبانو عجم ,استادکوهواره ،بانو کاسیانی عزیزم و شاهزاده بانو ، در پناه عشق باشید همیشه
 سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۱۸:۴۳
درودهای فراوان استاد عزیزماقدام زیبا و پرشوری‌ست این فراخوان اجرتان با صاحب قلم شرمنده‌ام که شعری با این مضمون در بساط ندارم اما حمایت میکنم از شما و همه‌ی دوستان عزیزی که در این جنبش شیرین مشارکت میکنند برقرار باشید
 سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۵۰
سلام و عرض ادب خدمت استاد محمدی و دوستان گرامیسپاس از زحمات بی دریغ شما بزرگوار ⚘⚘خدا قوت مطمئنم اشعار زیبایی ارسال میشود عمری باقی بود بنده هم سیاه مشقی با موضوع عشق ارسال خواهم کرد بنده به عنوان شاگرد در این صفحه حاضر شدم ،و خواهشی دارم از شما که اگر براتون مقدوره در اینده مسابقه یا فراخوان با موضوعاتی که به حقیقت جامعه و درد مردم نزدیکتراست برگزار کنید (کودکان کار ، طلاق ، بیکاری ، فقر، بی آبی و .....) با ارزوی موفقیت برای تمام دوستان⚘⚘  چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۰۴:۱۷
ما که در دوران خود غیر از جفا چیزی ندیدیمهر که بعد ما وفایی دید ز ما یادی کند
 چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۵۰
ظلمت قیر گون شب فروغ ابدی ماهتاب را می افزاید و سکوت مرگ زای کوه غریو گرگ تنها را. ملال تجرید غربت خنکای بامداد وصال را و سرما جسم بی جان من اخگر عشق جانت را. چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۵۲
و مرگ من در آستانه انقلاب تنم در رسید نه جنازه ای متعفن در کار و نه تشییع پیکری نه گوری که مادری دلخون بر آن زجه زند نه مرواریدی غلطان از چشم معشوقی نه بیرق سیاهی. و ساعت سرخ با ضربانی میزان در جای خود بودن، را پاسبانی میداد و روده ها با نوسان همیشگی تفاله ای عَفَن را بیرون میراند بی آنکه کسی از مرگ من خبر شود لیک حیات من پایان یافت با وجود ضربان ساعت و نوسان روده ها از آنسان که دیگر طعم لبت مزه شراب من نبود باری زندگی بی عشق حیاتی است نباتی چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۵۹
آغاز هندسه هستیدر لوزیِ لب هایت نوزده مربع سبز در اولین خانه قهقه های شور انگیز در دایره بودنت ای کسی که آزمونی بر هندسه خلقت چهارشنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۱ ۱۹:۲۲
سلام و درود خدمت شاعران گرامی، شعر دوم به پیشگاهتان پیشکش میشود:تا کجا باید رفت؟ می‌پرسم از آینه تا کجا باید رفت تا دگر چهر تو را من نبینم این مسیر از مصائب مسیح (ع) دشوارتر است هر سو که می‌نگرم چه در مهتاب چه در برکه همه جا تصویر توست همچو گچ بر تخته‌ی سیاه دل نگارده میشود آه! با خودم می‌گویم نعوذ بالله خدا شده‌ای! چون طبیعت هر آینه نشانه‌ی توست! در سرتاسر قرآن سوره به سوره، آیه به آیه در هر واژه‌ی دو پهلو تو را می‌بینم چه در قصاص چه در رحمت هر که در شهر دل وارد شد همچو پیغمبری بود که مرا با جذْبه‌ی خویش تغییر داد و تو همچو موسی (ع) در عهد عتیق بزرگترین پیامبرانی! رسول خاتم کی می‌آید؟! نمیدانم ولی، اطمینان دارم که او چهره از تو دارد! زیرا که تو بشارت اویی! شاید او خودْ تویی! شبانگاه بیست و یکم آذر ماه تاسوعای من است و شبانگاه بیستم فروردین عاشورای من حسین (ع) نیستم علی اصغرم! ۱۴۰۱/۰۵/۱۹ - ۲۳:۵۰ پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۰۹:۱۳
با اجازه ی همه ی عزیزان تفالی زدم به دیوان لسان الغیب و چنین فرمودند 🙏خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است ز کارستانِ او یک شمه این است جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟ که دایم با کمان اندر کمین است بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد که در عاشق کُشی سِحرآفرین است عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟ حسابش با کرام الکاتبین است مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن که دل برد و کنون دربندِ دین است
پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۱۷
بِنـــــواز به نیکـی دلِ من زخمیِ دنیاســـتبا زَخمه ی هر چَنـگِ سه تارت بغلـــم کــــن با رایحه ای خـــــوش زِ نَفَـس هایِ مسیحا در تُنــــدترین عطــــرِ قــرارت بغلـــم کــــن من رو به سقوطــم تو در افلاک به پــرواز در خوشه ی پروینِ مـــدارت بغلـــم کـــــن من عاشقم و جرمِ کمی نیست در این شهر فارغ ز قضــــاوت چو وقارت بغلـــم کــــن تا بــاز شـــــود پنجـــــره ای رو به شـقـایق بی پـــرده گُشـــا قُفـلِ بهـارت بغلـــم کــــن کم زرد بِکش بر رُخِ من حضــــرتِ پاییـــــز با بــــرگ نـــزن طعنه به یارت بغلـــم کــــن بی چتــــرم و دلـگـیــــرتر از شُـر شُـرِ باران ســــرد است هوایِ اِنتـــظارت بغلـــم کــــن مریم کاسیانی  پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۱۵:۲۸
درود بیکرانبسیار سپاس از زحمتی که توسط شما و بانو عجم برای این خانواده تقبل نموده اید . عشق گفت کسی به انتقاد از چه فسانه گو شدی فقط به خوشگلی چرا ، مدح و ترانه گو شدی از چه بهار باشدت فصل صدای عاشقی از چه نگار بایدت تا که شود چو لایقی عشق اگر نیست هوس، بسان روی گل چکار؟ عشق اگر دِلی بُوَد ، بهار و بوی گل چکار؟ گفتم بسا ، که بی خبر ز عشق واقعی تویی جدا کننده ی پری ز زشت واقعی تویی تفاوت بهار را ، تو با خزان نهاده ای رنگ رخ نگار را ، تو با هوس نظاره ای اگر که عاشقش شوی، ز روی عشق واقعی جهنم ار بود مکان،شود بهشت واقعی فصل خزان به چشم تو بهار میشود دگر رنگ رخ سبزه ی او، چونارمیشود دگر عشق و هوس در ابتدا مسیرشان یکی بُوَد عشق ولی در انتها ، لایق زندگی بُوَد مثال این دو را دوتا کوزه ی هم گِلی بُوَد درون کوره هر یکی گرم به محفلی بُوَد کوزه اولی جلا به فوت استاد شده با نفسی در بر او بسان فرهاد شده کوزه ی دومی ولی ، کوزه ی بی جلا شده چون به خطای کوزه گر بی نفسی رها شده شاد و پیروز و سلامت باشید پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۱۸:۴۵
( تا کلیشه‌ی صبحغرغره بشود در گلوی آینه افکار مردی خواب‌آلود...) نه نه بی‌خیال همسایگیِ زوار و زنگار کدام از شعر بی‌خبری خرده پسوند احترام ریخته پای لانه‌ی دوربین؟! از نو کولی‌های کلمه‌کُش را از سطح لنز می‌روبم: پرده‌های پیاده فریم پنجره را رودوزی کرده‌اند و طاقچه‌ی جان برکف تمام قد کرکره کِشی میکند اما هیچ‌چیز مانع خبر روز نمی‌شود که سلانه‌سلانه از لای دندان چراغ‌برق به سوسوی خیالم سرایت میکند: \" در برهوتِ قلبِ فلان شاعر حریر زاده‌ای در خواب خواهد مُرد...\" امین بیدار، 1401/7/21  پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۴۱
درود بر همه ی دوستان ناب وعزیز🌹وبه امید وسعت عشق در قلب همه ی انسانهای دنیا ❤ ممنونم از مدیرمحترم سایت ، برادر محترم و بزرگوار جناب محمدی و بانو عجم مهربان و دوست داشتنی 🌹🌹🌹🌹 پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۴۳
شعراول تقدیم به همه ی عاشقان ثابت قدم ❣ 🌾🌾 عشق تو همچون حباب و دوستت دارم هنوز هرسوالم بی جواب و دوستت دارم هنوز دردلت شهری شلوغ است و تو تنها دلبری! چهره ات پشت نقاب و دوستت دارم هنوز می نشینی در کنارم ، قولهایت بی شمار! وعده ات نقشِ بر آب و دوستت دارم هنوز نور می باری به قلبم ، می شود روشن دلم نور تو همچون شهاب و دوستت دارم هنوز سربه دامانت نهم ، مهر تو را باور کنم آه..مهرت ازشراب و دوستت دارم هنوز بی خبر ترکم کنی ، از من نمی گیری سُراغ بی تو من درالتهاب و دوستت دارم هنوز باز می آیی و این دل را فریبش می دهی هست حق انتخاب! و دوستت دارم هنوز شعر می خوانی برایم از وفا و عشق ناب! ادعایت! بی حساب و دوستت دارم هنوز درکمال بی وفایی ، باز می بافی دروغ دردلم رنج وعذاب ودوستت دارم هنوز چشمهایت را نمی بندی به روی هیچ کس دیده ات همچون عقاب و دوستت دارم هنوز عشق در دنیای تو رنگی ندارد جز فریب عقل هم دراعتصاب و دوستت دارم هنوز یار مردم دار!! من ، ازمن چه میخواهی دگر چَشمِ خیس و بختِ خواب و دوستت دارم هنوز عاقبت بینا شدم دیدم که یارت نیستم رد شدم ازاین سراب و و دوستت دارم هنوز فروغ فرشیدفر بهار ۹۹ پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۴۸
پیشکش به دوستان همدل ((جاده ی عادت)) این مباد که درختی در باد بشکند مثل یکی مرد که در حادثه ی زندگی اش و تو در جاده ی عادت ببری شاخه هایش بر دوش سایه هایش از یاد بی نگاهی به پسِ پشت که بینی : دشتی ست تف زده، باد به مشت؛ و کلاغی آن دور کرده بیهودگی اش را فریاد و چنان نقطه ی پایان بر دشت می کشد بار شبش را ناشاد آخر، این خاطره ی ریخته بر خاک درختی بوده ست تهِ تنهاییِ هر سهره و توکا و کلاغی حتی ریشه دارد سایه اش بر تنِ این گستره رختی بوده ست خاطرِ واحه ی تن داده به خواب پرِ تصویرِ درخت است هنوز مست از خش خشِ برگ گیج از آوای چکاوی شادبخت است هنوز این روا نیست که سبزی به بلندای درخت در نمکزارِ فراموشیِ تو ریشه کند و تو در جاده ی عادت ببری شاخه هایش بر دوش سایه هایش از یاد.  پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۴۹
سلام و وقت بخیراز دفتر عشق شعر پهنه‌ی نداشتن ز من که عبور میکنی در من خرابه‌ای ویران برکه‌ای بی آب دشتی سوخته میابی روی گردان و برو اینجا بنیان آرزوهای من است تلاشم بود بسازمش نشد به رویا چیدمش برباد شد تا که خواستمش نشد… تو این نشد را بر من نبین و بی درنگ برو نمان در آرامشی که نبود ننشین به امید پرنده‌ای که نخواند به سبزی و گلی که هرگزش نبود به فصلی که خزانش نصیب بود به زمینی که خشکسالیش بخت بود به طالعی شوم و قسمتی که سعادت نداشت به آشیانه‌ای که آوار بود و مهرش نبود به تالابی که به گمانم، هیچگاه نبود برو که اینجا نه سرد است و نه گرم نه سیاه است و نه شب نه وسیع است و نه خُرد نه زبان است و نه گوش نه زبون است ونه هیچ نه کمال است نه کم اینجا نقطه‌ی کور عالم است از من که عبور میکنی به فکر ماندن نباش اینجا پایان زیستن است اینجا رستنگاه نبودن است اینجا پهنه‌ی نداشتن است. پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۵۱
وقتتون بخیر از دفتر عشق دلنوشته کاش کاش «کاش های زندگی» گاه کاش مدارا می‌کرد مثلا گیرم یاری بود از جنس آب زلال شفاف راست حقیقی! که گفتن جمله‌ی بودنم در بودنت خلاصه میشود را امن کند . . و یا شاید جوی آبی بود کوچک... از دور، جایی نانشناس، ناشناسی مِهری به آب می‌انداخت و این خودش تجربه‌ای میشد از عشق... بی واهمه!... بی اختلال وابستگی و افسردگی پس از فراق! . . یک جوی کوچک کافیست، فقط روان باشد که پی نشستن‌های بی‌حوصلگی انتظار، پای آن نومیدی، که شعله میزند بر جان، باز نشودکافیست . . کاش، کاش‌هایمان حداقل کمی چون این لطیف و کوچک میبود که شاید به حواس پرت کردنی، پرت میشد... البته که میدانم... حواس که پرت شود کاش خودش را آنجا هم می‌رساند... . . چطور بود اگر پیری، درویشی باشد که بگوید این راه طریقت است به عشق... نه معبود و گلی در بهشت که عمریست میدویم به روی کلوخ داغ با پای برهنه و جانی بی جان از فرسودگی...نه!!!! که آن عشق شیرین، عشق از فراق سوختن بود و این هم بس است. . کمی ساده، قرص نانی که بتوان از ان سیر شد ولی به پشتِ قرص، سیر شد.. . کاش، «کاش» میدانست که اگر کمی قد نکشد رو به اسمان همین اینجا بهشت میبود، نه محالی در جایی محال! پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۵۲
شور زارشوره زارست سینه ام هر بار که دل میکارمش در دمی میخشکاندش اشک چشمانم که بارانیست بر رویش بی‌بار و برش خواهد زندگی، تیرگی را حاصلش باشد عشق، کین و دشنامش سزاوارست آدمی، «دشمنی» در سینه بنهادست آرامش... آواره غریبیست در شوره‌زاری تلخ نصیبش هیچ، جز رسوایی و مرگ است . آرزویم بود همنشین چشم تو باشم ببینم دیده‌ات تا کجا تا کی برایم قصه میبافت غصه ها اما چه زود آمد چنین تنها و بی کس در خیالم بود اما آنقدر در آمد و رفتن شتابت بود که در این لحظه بیتابم، ندانم از کجا آمد چنین حسی مگر در این زمان کم کجایش این همه درماندگی جاریست . آشکارست این نهان ناخواسته عجزم شورزار، شوریش افزونتر از پیشست گلی تابش نمیآرد شورزار و تلخکامی را. پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۲:۱۹
شعر دومیک نفرهست که خوش نیست دلم بی نفسش یک نفر هست که اهلی شده ام درقفسش یک نفرهست که درجان ودلم ریشه زده یک نفرهست که باسنگ به این شیشه زده یک نفرهست که دل یاد کند هر دم ازو یک نفرهست که بیداد شده از غم او یک نفرهست ، ولی نیست کنارم ، چه کنم! یک نفر برده همه صبرو قرارم ،چه کنم! یک نفر بود ! ولی نیست دگر یاور من یک نفر کُشت دل ساده خوش باور من ❣❣❣ پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۱ ۲۲:۲۲
شعر دوم یک نفرهست... یک نفرهست که خوش نیست دلم بی نفسش یک نفر هست که اهلی شده ام درقفسش یک نفرهست که درجان ودلم ریشه زده یک نفرهست که باسنگ به این شیشه زده یک نفرهست که دل یاد کند هر دم ازو یک نفرهست که بیداد شده از غم او یک نفرهست ، ولی نیست کنارم ، چه کنم! یک نفر برده همه صبرو قرارم ،چه کنم! یک نفر بود ! ولی نیست دگر یاور من یک نفر کُشت دل ساده ی خوش باور من فروغ فرشیدفر ❣❣❣ جمعه ۲۲ مهر ۱۴۰۱ ۱۷:۰۹
با سپاس از استادان گرانقدر سید هادی محمدی و بانو عجم شعر دومم را تقدیم میکنمشـــده آن درّ گُهــــر وارۀ مشکــــین صنـــمـم شـــــده آن ابر پریشـــــان به رخِ مه قســــمم نقش خورشید که چون حک شده بر قاب دلم شــده از پــرتو آن یادگهـــم چــــون حـــرمـــم به دلـــم خــورده که زنجــــیرۀ الــماس ســیاه شــده از چـــلّه شــــتابان که به دیـــوان قلمـم چو شــکر پاره چشــیدم شــدم از شــهد عسل شده نقّــــاشـــی یاقــــوت به هجـــران اِرمــم مَه و مهشـــیددرخشـــان شـــده آرایۀ عشـــق شــده آن هفــت قلــم زیــور جان محتشــــمم بشــوم مســت ز جامی که بـریـزد مِــی عشــق شــده دُردانه به معشـــوق خــرامــان عـــــلمم مــات و مبهـــوت به یـاقــوت ســیاهم بَرِ لعـل شـــده آن دانــۀ جانســـوز به طـــوفــان بلــمم ره خــــود را چـــو بیــــابم ز شمــــیمِ تــن گـل شـــده آن عطــــر گلســــتان چو چـــراغِ قدمم چــو به پرتـــابــۀ ســوزان دل من گشت نشان شـده آن نــاوک معشــوق به هجـــران کرمــم چـه ملنـگ اسـت نسـیم سحــری از گل یـــاس شــده آن عطــــــر تـــن و هلـ‌ــهلۀ دم به دمـــم علی رضا حاجی پوری باسمنج(راوی عشق) شنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۱ ۱۱:۲۹
با درود و تقدیم سومین شعر به نگاهتان\\\\\"در مسیر عشق\\\\\" در مسیر عشق تیپا خورده ام من همان موجم زپا افتاده ام ساحل امنی ندارد غرق عشق خالی جام دلم وا مانده ام عاقبت دیدی چه آمد بر سرم سرکشی بودم که گم شد رهبرم غافل از احوال خوب بی کسی در پی گم کرده ی خود مضطرم شاعری را واژه از خود بی خبر دل که بی انگیزه شد تن بی ثمر عطر اقیانوس و بوی خاک \"تر\" دفتر دیوان دل بی شور و شر شورشی آزرده در نجوای سر واژه واژه پوچی و دامی دگر سر چراغی روشنایی مختصر حسرتی در جان نشسته تازه تر کهنه پیراهن که عطرش رفته بود عاشق دیوانه اش جان داده بود سوگلی بر سوگ خود دامن زده از غم مرگ جهان آزرده بود کور تنها عاشق رسوا نبود بود اما خاطی تنها نبود گرگ پیراهن اگر بدریده بود یوسف این ماجرا زیبا نبود من زلیخای دلم بیمار عشق حب یوسف شد دوای زار عشق حاصل عشقی که شد رسوای عشق عاقبت شد عاشق آزار عشق من در این دام بلا در حیرتم روزها چون خواب شب درحسرتم غرق دریای جنون بی دست و پا با غروبی ممتد و در هجرتم ۸آبان ۱۴۰۰ آذر.م  يکشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۱ ۱۲:۲۹
با سلام خدمت یکایک یاران نابِ شعر نابو جناب محمدی و مهربانو عجم که این برنامه را مدیریت میکنند. 🙏🌷🙏 این چند کلام را صرفا جهت خالی نبودن عریضه و ثبت در این جریدهء #عشق، تقدیم میکنم، به یادگار بماند. ⚘❤⚘❤⚘❤⚘ آغازِ #عشقِ پاکم، پایانِ راحتی بود! از چشم، خون فشاندن، یا اشک، نوبتی بود! یک عمر گریه کردم "چون ابر در بهاران" چون چشمِ من از اوّل، کلّاً رطوبتی بود! از من فرار می‌کرد امّا برای چشمم دیدارِ گاه‌گاهش، توری زیارتی بود! حالم خراب میشد، از برقِ چشم‌هایش چون شیوهء نگاهش، همواره ضربتی بود! گاهی خودش برایم، یک خنده سِرو می‌کرد امّا برادرِ او، بسیار غیرتی بود! طعمُ لبانِ او را، افسوس حس نکردم این حسرتی که دارم، از بی‌مهارتی بود! با کوله‌باری از غم، در سنگلاخِ عمرم هم‌پای او نبودن، از کم سعادتی بود! بی ذرّه‌ای محبّت، با طعمِ #عشق و ثروت بینِ من و رقیبم، جنگی نیابتی بود! در عرصه‌ای که گفتم، من بودم و ریالی پولِ رقیب امّا، ارزِ رقابتی بود! طرفی نبستم از #عشق، حتّی به خواب زیرا آن "من" که #عاشقش بود، یک مردِ پاپتی بود! یک کولیِ مزاحم، در شهرِ زور و تزویر مردی که رفتنش با، حکمِ حکومتی بود! #محمدعلي_سليماني_مقدم 😊😊😊  دوشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۱ ۱۰:۴۹
بادرود واحترام خدمت اساتید و دوستان ارجمند ⚘حالی بمن دست داد از‌کامنت های مهرآمیز این عزیزان ،بداهه ای نوشتم در تائید این جشنواره فرهنگی شعر وادب امید که کاستی هایش را ببزرگواریتان بخشیده باشیدچه خوش آواست این بانگ جرس شوق و ذوقی گران بار اشتران سپید وادی در قرق عطر یار تاب کجاوه ها درهوس خواب خدا مقصد کعبه عشق است چه شانی دارد ای کاروان حشمت سالخورده ای درحسرت ایستاده بتماشا پای رفتن ندارد اگر لیک می دمد لبخند پرمهرش برروح دعا می سپارد به دست نسیم در بدرقه این طالبان ملک ادب و. . . قافله سالاران صاحب خرد رحیم فخوری ⚘🙏  دوشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۱ ۱۸:۰۱
با عرض سلام خدمت استاد معزز آقای احمدی زاده و آقای محمدی و خانم عجم عزیز ؛ جمع عاشقان را مغتنم دیدم و اشعار خود را تقدیم نگاه گرمتان می کنم : زلف چلیپایی ات ،رامش فصل بهار جلوه ی مینایی ات،برده ز دل ها قرار بلبل جان در شعف، مات گل آرای ات آمده بودی کنی، چشم به حسرت دچار بر دل من آفتاب، گرمی عشقت نداشت سوره ی والعصر من، لوح خوش زرنگار وقت خوش آن لحظه بود، با تو بگویم سخن حیف که نشناختم، ارزش این روزگار خنده به لب می زنی، محو تماشا شده برگ درختان سبز، همهمه ی شاخسار قامت رعنای تو، حاصل ویرانی است جمع نکن دامنت، از رخ این لاله زار می رسد از دورها، نغمه ی جادویی ات قطره ی آبی فرست، زمزمه ی جویبار شوق وصالت به سر، مهر نگاهت به دل بر من سرما زده ،گرمی مهرت ببار #نجمه_طوسی_تینا چه کسی گفته من و تو، تک و تنها بشویم باید این بار به جای من و تو، ما بشویم چه کسی گفته دل لیلی و مجنون خون است عشق شادی است ،بیا درغزلی جا بشویم موقع آمدنت ،چلچله ها را گفتم خوش بخوانید ،بهار است ،شکوفا بشویم عـشق تعبیر قشنگی است در آغوش زمین در مزامیر زمستانی هم ، ها بشویم همنشین سخنم، چشمه شعرم بر پاست تن بشوییم در این چشمه و بینا بشویم باید از روی سر ثانیه ها رد بشویم تا که خورشید نگاه رخ فردا بشویم بشکن فاصله ها را، قدمی پیش بیا وقت آن است که همسایه ی نیما بشویم سیب، چشمان تو را دید که افتاد به خاک جاذبه محو من و توست که اغوا بشویم قطره ها مست غزل خوانی باران شده اند بغلی باز بکن باز ،که دریا بشویم #نجمه_طوسی_تینا دوست دارم شعر گویم حال دل بهتر شود با تو از احساس خوانم ،خطی از دفتر شود دوست دارم در کنار چایی و قندان خود لمس دستان تو باشد، مزه اش محشر شود!!! دوست دارم شعر هایم را بخوانی با نسیم تازه گردم با صدایت ،گوش دنیا کر شود دوست دارم طرحی از باران زنم بر شعر خویش قطره قطره، نم نمک ریزد ،دو چشمم تر شود دوست دارم بر مشامم بوی عطرت پیچد و... تا به یک تصویر رویایی ز تو منجر شود دوست دارم لحظه های بودنت را نازنین آنقدر اینجا بمانی خستگی ها در شود #نجمه طوسی-تینا  دوشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۱۰
بنام بهترین همراه انسانحبیب صادق آگاه انسان 🔸️🔹️🔸️ با سلام و احترام به شاعران و استادان ارجمند سپاس از برکزار کنندگان این همایش زیبا و خوب برای گرمی تنور این اراده ادبی من نیز سه اثر از ارسالی های خود را تقدیم عزیزان می نمایم: 🔷️🔶️🔶️ دانه سرخ انار بیا ترانه ای از نوبهار هم باشیم کمی نشانه ای از لاله زار هم باشیم بسوی جاده ای از آروزی خوشبختی سری به شانه بی غمگسار هم باشیم برای جستن صبح و نشانه خورشید شبیه سایه هم همقطار هم باشیم به لحظه های پر از نعره های بدمستی شبی ترانه جانسوز تار هم باشیم بقای عمری کسی تا ابد نخواهد بود چراغ خانه ی بی اعتبار هم باشیم کنون که رونق بازار رنج و تنهاییست بیا زمانه ی خود را کنار هم باشیم در ازدحام پرآشوب خون دل خوردن شریک دانه ی سرخ انار هم باشیم تبر به ساق صنوبر اثر نخواهد کرد اگر جوانه ی ایل و تبار هم باشیم علی معصومی 🔹️️از دفتر در کوچه های انتظار، ردیف ۲۹ 🔷️🔷️🔶️ فردای عشق دیده بودم چهره ات را در تب زیبای عشق لابه لای خلسه ای در پرده ی رویای عشق تو سراسر جلوه بودی مثل قرص آفتاب من ولی...غرق توهم غرق واویلای عشق بعد از آن روزی که با آلاله ها کِل می زدی چشمه بوی پونه می ریزد به زیر پای عشق می تراود رشته رشته پرتو خورشید را تا نیافتد یک نفس از جوشش فردای عشق ای که چشمت آبی صد آسمان باور است طره ات صد کهکشان زلف ناپیدای عشق ما و این دلدادگی در گوشه ی درد و جنون جا ندارد عقل اگر در ساحت والای عشق همره بادیم و همراز نسیم و اشک و آه تا چه باشد همتی از جانب لیلای عشق آنقَدَر می دانم از اندیشه ی بی حاصلم می رسم روزی اگر یاری نماید نای عشق علی معصومی 🔹️از دفتر در کوچه های انتظار، ردیف ۴۰ 🔷️🔷️🔷️ گاه گاهی بهانه ها زیباست از لب تو ترانه ها زیباست نغمه ها عاشقانه ها زیباست اینک اینک اشاره ای فرما در هوایت نشانه ها زیباست دام دامست ولی چه باید کرد مزه و طعم دانه ها زیباست سایه سار تو هر کجا باشد همه ی آشیانه ها زیباست هر کجا آتشی به پا کردی سوز و ساز زبانه ها زیباست بهتر از تو ندیده ام یاسی زنبق روی شانه ها زیباست چشم هایت اگرچه اقیانوس لاله زار کرانه ها زیباست کاش میشد که ماه من باشی گاه گاهی بهانه ها زیباست علی معصومی 🔹️از دفتر در کوچه های انتظار، ردیف ۱۰۶ سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۰۹:۳۳
درود بر استاد محمدی و استاد بانو عجمشعر سومم را تقدیم می کنم وزن: فَعَلاتن فَعَلاتن فَعَلاتن فَعَلاتن نقشی از خاطره هایت بدرخشید به یادم قعر تنهایی شب مرده بدم داد مرادم شده بودم به شبانگاه مثال پر خونین لحظه ای چند سحر آمد و نوشید نهادم دل من زیر سیاهی بُده گریان و لِهیده یاد تو آمد و بر زخم تنم داد ضُمادم مانده بُد مرغ من اندوده به غم در قفس خود به تنم دست نوازشگر خاطر شد عمادم کهنه زخمی شده آن کوچۀ غمگین جدایی دست مهتاب بیامد که در آن تنگه بدادم شده چندین سنه در دشت شبانگاه نشستم کور سویی بزد از شمع بگردید مهادم کارم از دست هیولا شده بُد گریه و زاری هاله ای آمد و دُردانه بگردید ودادم دست سنگین و زُمخت آمده میزد چو به عشقم یادمانت چو بیامد به دمی کرد که شادم یادگارت که همان نقش دو الماس سیاهست زدم آنرا که به دیوار دلم گشته نمادم چو به راوی بزند آتش اندوه به قلبش بکنم کوچ به دفتر که به من داده مدادم  سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۱۲:۲۰
درود و احتـــرام اهالی شعـــر ناب🌷🌷عشق تو مثل شعله ای در چشم هایم سوسو میزند تا رهایم کند،از این برزخ بی حاصل؛ با یادت پناهگاه امنی ساخته ام میان مرگ و زندگی و خلوت نشین گریه های شبانه ام شدم... بگو: از کدام در؛ از کدام پنجره؛ از کدام راه؛ می رسی تا سلام هایِ زخمیِ نگفته ام را نذر پرنده های بی آشیان کنم... #بهـــاره_طــــلایی  سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۱۸:۴۲
سلاموعرض احترام یکایک اساتید ارجمند ومدیریت محترم سایت شعر ناب و استاد محمدی گرامی *) آستان راز توغایت ادراک جهانی به جلوه وتحسین گشاده باش و وسیع ، همچوموج دریا باز تافهم کنی راز این جهان صدتورا سنگ چین مکن چنین ، دیوار چین بر خویش پرنده باش ،آزاد و رها ببین ، شکوه ناب جهان را در آستان راز اگرکه مشعل تابان خویشتن باشی دوباره نوش کنی ، جام شهد مینو را وشعر دوم شعری ست که قبلا درسایت آورده شده *) سپیده دم زلال کودکی بیایید به کودکی خویش باز گردیم سرزمین بکر مقدس کشتزار سپید ناکشته دروازه ی ورود به ملکوت آنجا که صمیمیت، پایمال حوادث استدلالی نمی شود نه دوست هست نه دشمن عشق ، رمز فروزان زندگی ست بی چالش غربت و بی اندوه و زخم وارگی ( کودکان پیامبران زمین اند بی ردای رسالتی بردوش باانبوهِ امت هایِ سینه چاکِ ناشناس ) ما گُم‌کرده یِ فروغِ هویتِ لایزالِ خویشتنیم و مقصد غایی ما سپیده دم زلال کودکی ست..... وسومی وارد شده درسایت *) زخم اقاقی ها تا آنگاه که کلمات باراندازِ شلوغیِ معرکه اند آستانِ مجروحت را شفای دردی نیست در دوردست خودت ، بی خبراز خود نشسته ای . باخطوط درهم و برهم و نقوش مبهم رنگارنگ وچیستان های شعبده باز _ فاصله _ هرگز اندک نمی شود . اگرچه ... گاه شراب از پستانک خویش می نوشی فاصله اما ، سرمویی ( هم ) کم نمی شود این تکرار ضعف تالیف (شاعری ) نیست تاکید بر زخمِ نهفته ی اقاقی هاست . 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃  سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۵۰
درود1: هوای ماهی بود حواسِ تو به ماهی ها بود حواس من به تو سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۵۲
2:هوس از چشم ها پایین آمد نفس از سینه بیرون می آید صدای آه می دهد آه آه کنار پنجره به همین صدا شاید آسمان ماه باران شد هیچ چیز بعید نیست از شب سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۵۳
3تو به این ماهی آبروی می دهی من به این ماهی آه می کشم چشمه سینه می جوشد بِگسترای تو سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۵۴
سپاس ازهمه عزیزانهدف فقط شرکت و تشکر بود در پناه خدا
 سه شنبه ۲۶ مهر ۱۴۰۱ ۲۲:۴۳
سلام و عرض ادب و عشق تنها سفره ای است که کسی بر سر خوانش سیر نمی شود برای همه عشق می خواهم این هوا  دهلیز چه جنجالی؟! چه سنگی ،؟! افتاده در دهلیز چشم پارو زن که چنین پای قایقش، زنجیر شده به خلیجی منگ و تنگ چه افتاده در قلب آبشار خیال؟! که چنین جابه جا شده حس و حال کو کلبه ی سادگی؟! ، حرمت نان و نمک ! آبروی برف وآفتاب چه افتاده در چشم روشنِ روشنایی که چنین تاریکند آدم ها، پشت تندیسِ ـمنْ ـ ستونی خشک و خالی کی ساخته؟! این عمارت پوک غبار، بازوان طبل توخالی فریادِ یامن یا هیچ کس ، بر دل قبله ی تار خود خواهی چه افتاده در قلب آبشار خیال که چنین جابه جا شده حس و حال کو آن عشق های معصوم کودکانه آن قهر و آشتی‌های تُکْ انگشتی جانانه چه افتاده در معنای دوستی ها ؟! که همه بازو در بازوی هم دارند ، منتها! تنهای تنها ، در منتهای تنهایی و اما تو ای عشق آواره و سرگردان، در امواجِ بزرگِ سرکشِ سفر که باور میکند؟!! نعش‌کشِ شوربختی خویش را بی مشامِ خوش عشق آن همه آسمانْ ریسمانْ بافتن و ناگهان! افتادنِ خزان!در چاله‌ی تنگِ دیروز را ... نه! عشق! آن گونه که در شبنم یخ زدۀ من بود، نبود!نیست! نشاید که باشد! نشاید که باشد در پیله‌ای فسرده تنگ بر کنارۀ دریایی بر حساب و کتابِ دو نقطه،خطای تلخِ دید در شب بر قامت خاموش مترسکی ایستاده در وهم نه! تو ای سلحشور زیبای عشق! مرغک خانگی نیستی،طوطیکی مقلد پابند دان و دانه‌ای بیشتر یا چون روح عابران،چالاک در زنجیری چند یا تن سپردن به پوسیدنی تام و تمام! پس از شهرت بلند بالای خویش،در تن خویشتن ... نه! عشق! تو آن گونه نیستی! نخواهی بود ، آسوده در تنی رخوت‌وار در تکرارهای تن مرده‌ی پار و پیرار نه... تو! در تموج امواج خروشان خواهی ماند بر غله و کشتزار و پیمانه‌ها خواهید بارید جویباران تو را دوباره چون زبور در نغمۀ شاد صبحگاهان خواهند خواند ... اگر چه شاید امروز تو در تیپای زمانه مانده باشی سنگ سارت کنند به بهانۀ عشق اما!چه غم! که غمی زیباتر از این،در این امواج تموج دنیا نیست وگرنه که باور می‌کرد، اثبات تو را بودن آن همه زیبایی، نهایتِ لطافت، اوج پرواز، در تن زیبای تو را آن هم کی؟! وقتی که ریسمان زندگی در پایان افتادن و بریدن است وقتی که دو سه تن،خواب آلوده‌ای چند تند تند خارْ هرزه می‌کارند،بر تن ژولیدۀ خاک حصارک‌ها می‌چینند،بلند بالا ،هفتاد طبقه زیر صفر شوق اشتیاق عبوس غم از هر چهره، برخوردار مردم زمان از وفور پرهیز از لبخندی گرم ... و تو ای عشق باز خواهی گشت در چاق سلامتی‌هایی پر از مهر در نگاه هایی پر از لبخند در احساس‌هایی پر از امیدواری و تو ای سلحشور زیبای عشق باز خواهی گشت و و در آغوشت این شبنم های یخ زده دوباره بارش زندگی را از سر خواهند گرفت
چهارشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۲۰
با درود و عرض ادب و احترام خدمت مدیریت محترم سایت ، استاد محمدی گرانقدر ، استاد عجم ارجمند و همه استادان و اعضای محترم سایت شعر ناب و سپاس از ایجاد این فضای شورانگیز.شعر اول : تدبیر دل ساقیا می ده که تدبیرم به جام افتاده است ساغرم پُرکُن زِمی قرعه به نام افتاده است من که ازجور فلک گامی به حسرت میزدم چرخ گردون را نگر حسرت به گام افتاده است ای دل غافل بیا از هجر و حسرت دم مزن آتش هجران نگر حسرت ز بام افتاده است ای دل عاشق که رویش را به مَه پنداشتی یک نظرپیمانه کن عکسش به جام افتاده است آنکه پیمانه به نامش میزدی هر دم ز شوق در میان سینه ام گویی تمام افتاده است با دل مجنون بگفتم خیمه برهرجا خطاست این خطا از بهر ما گویی حرام افتاده است شعر دوم: تکخال بر جام عشقت تشنه ام، تا پر شود پیمانه ام طوفان شود دریای دل، ناجی شود افسانه ام فرخنده باشد مهر تو ،بر این دل شیدایی ام برشعله های دیده ات ، شیداتر از پروانه ام سر میرود ازهجر تو،صبرم ولی می سوزم و آیینه ای بر جان من ، با جان خود بیگانه ام از خال رویت گَربِه لب، نزدیکتر باشم عجب ره توشه ای گیرم ز تب ، از غنچه مستانه ام ناگفته خود دانی که دل؛ عنقا شود درکوی عشق یعنی پرنده گشته ام ،تک خال رویت دانه ام مخمور هجران توام ؛ تا دل درون تن تپد من در فراق روی تو ، پا بسته ی میخانه ام اکنون بگویم هر سخن ،در وصف یار مهربان بر من نباشد خرده ای ،یا بر دل دیوانه ام شعر سوم: ضامن تدبیر گفتم گرۀ زلف تو زنجیر چنین باد گفتا گِله ای نیست چو تقدیرچنین باد گفتم چه کنم چارۀ این هجرت جانسوز گفتا که نِگر شیوۀ تاثیر چنین باد گفتم که بگو قصه از آن عشوۀ جادو گفتا که همان عامل تقصیر چنین باد گفتم که مگر بوسه حرام از لب یاراست گفتا که سبب ، شارعِ تعزیرچنین باد گفتم که سخن نرم بگو با دلِ عاشق گفتا چه کنم ضامنِ تدبیرچنین باد گفتم که وفا جویم و پویم رَهِ معشوق گفتا که وفا فاقد تزویر چنین باد گفتم که سخن از چه بگویم بَرِمعشوق گفتا که سخن گفتی و تفسیرچنین باد گفتم که مگر سیرت معشوق توان دید گفتا که نِگرسیرت و تصویرچنین باد علیرضا شفیعی  چهارشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۲۴
درود مشتاقم که شرکت کنم چون چالش و محک خوردن در هر عرصه ای مفیده شعر اول : نمی شود غیر از غم تو هیچ غمی غم نمی شود جز در مقابلت کمرم خم نمی شود گفتم که با ندیدنت از یاد می برم دردی ست در دلم که از آن کم نمی شود دل تنگم و نه تاب و قرار و نه صبر هست این درد جا به پهنه ی عالم نمی شود عمرم چگونه رفت !؟ نفهمیدم آخرش سر شد فقط ... بدون تو یک دم نمی شود حالم بد است ، باشی اگر .. خوب می شوم آه ای تو آنکه هر چی بخواهم نمی شود ... شعر دوم : پرواز کلاغان خو ناکرده به قفس تنهایی خویشم بال هایم توان جور تن کشیدن را ندارد ... آواز سکوتم به فضا طنین افکنده و آسمان تو سهم پرواز کلاغان است شعر سوم : نا تمام دلم گرفت اگر از خاطرم عبور کنی و مثل چاره به ذهن دلم خطور کنی جهان که ارزش دیدن نداشت بی تو بیا شبیه کورم و چشمم تو وا به نور کنی امید نیست به دیدار و دلخوشم به همین که بین خاطره هایت مرا مرور کنی چه نا تمام شده این غمی که من دارم و راست گفت مگر زندگی به گور کنی شبیه شمعم و بی جان به ماه خیره شدم به من نگاه که حق داری از غرور کنی چرا تو آمدی آسوده بودم از غم ها برایم آمدی اسباب عشق جور کنی ... ممنونم  پنجشنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۱ ۰۴:۳۲
سلام و درود بر هادی جان محمدی و اهالی محترم شعرناب🌹 دم دوستان خوبم گرم🌼 خداقوت و خسته نباشید🌿 شعر اول: مثل خزه ای سرگردان سوار بر امواج گاه چسبیده به فانوس دریایی گاه گیر کرده به قلاب ماهیگیری اغلب در تور صیادان بودم اما جزر و مدِ چشمانت مرا به ساحل آرامش کشاند ساحلی بکر و امن که نامش «آغوش تو» بود شعر دوم: از سبزیِ چشمانت از سپیدی لبخندت از سرخی صدایت آغاز میکنم... و کوچه‌های سوگوار را با ریسه‌های عشق آذین می‌بندم تا همسایگانِ منتظر که پشت پنجره‌ها حسرت می‌بافند را به مهمانیِ نور و رنگ دعوت کنم شعر سوم: لبخند میزنی پلکِ پنجره باز میشود کره ی زمین دورِ خانه میچرخد و آفتاب با ما صبحانه میخورد لبخند میزنی کبوتران دانه به دانه شاعر میشوند با لهجه ی قفس آواز میخوانند و دست جمعی به غروب کوچ میکنند لبخند میزنی درختانِ جنگل به خیابان میریزند دخترِ همسایه با توت فرنگی های وحشی میرقصد و کودکانِ بازیگوش از رنگین کمانهای مجازی سُر میخورند و میروند درونِ قصه ی گرگهای مدرنی که مذاکره هم میکنند لبخند میزنی غرق در مثلثِ برمودا میشوم سرم از هرمِ جیزه بیرون میزند و قدم زنان در باغهای معلق بابل عجایبِ هشتگانه ی دنیا را هفت بار میشمارم لبخند میزنی آغاز میشوی در سه نقطه... در پرانتزهای (باز و بسته) و من تمامِ جاهای خالی را با کلماتِ مناسبی که میگویی پر میکنم اصلا تو تا ابد لبخند بزن فدای سرت که لحنِ شعر عوض میشود فدای سرت که تهران پیله های سربی و پروانه های سمی دارد فدای سرت که خاورمیانه گلوله استفراغ میکند تو فقط لبخند بزن فدای سرت که لبخندها ماسک میزنند فدای سرت که زرافه ی همسایه ماهِ آسمان‌مان را میخورد فدای سرت که رنگِ کرواتهای اپوزیسیون جیغ است تو فقط لبخند بزن فدای سرت کارگران... فدای سرت کشاورزان... فدای سرت معلمان... اصلا تو تا ابد لبخند بزن من هرکجای شعر که باشم تمامش میکنم! «امیرحسین علامیان» پنجشنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۱ ۰۵:۱۱
درودها بسیار زیبا
شنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۱ ۰۱:۰۷
درود بر دوستان ناب و عزیز🌹شعر سوم : " درمن خدایی میکنی!" تقدیم به محضر همه ی عاشقان 💕 دوستت دارم عزیزم ، بی وفایی میکنی با همه نزدیکی و از من جدایی میکنی یک نفر بودی، تمام آشنایانم شدی حال با این آشنا ، دیر آشنایی میکنی! لحظه لحظه دردلم مهر تو را می پرورم درعوض تو دردلت کشورگشایی! میکنی پادشاه قلب من هستی ، نمیدانم چرا عشق را از قلب بیگانه گدایی میکنی! آسمان دل ببین! ابری و بارانی شده عشق من ، دل را چرا هر َدم هوایی میکنی؟ آمدی برخاک قلبم گندم عشقت شکفت خوشه های عشق را پس کی طلایی میکنی؟ روز وماه و هفته وسالَم ندارد ارزشی روز وشب را کِی تو غرق روشنایی میکنی؟ "روزها فکر من اینست" و به شب رویای من کی میایی با دل من همصدایی میکنی؟ گربیایی نازنین، خورشیدهم تابان تراست تونمیدانی، ولی مشکل گشایی میکنی جان دل، دردی ندارم کو نباشد از برت باهمه درد و غمم، در من خدایی میکنی! فروغ فرشیدفر اسفند ۹۸  دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۰۲:۳۷
سلاماگر چه خیلی از دوستان حمایت کردند از مسابقه شعر خیلی دلایل زیادی دارم که این حرکت اشتباهه ولی سکوت می کنم به احترام دوستان شعرهایی که خواندم همه عالی بودن. ............................ میدان شهر، کنار کیوسک راهنمایی و رانندگی پاتوقم می شود بوی تند اسپند هایی که دود می شوند ایستگاه تاکسی پرتردد و آدم ها درگیر روزمرگی هایشان آنسوی میدان یک نیمکت نیمه خالیست انتظار انتظار انتظار دخترک تنها... بوق بوق بوق و بوی دنبه هایی که کباب می شوند ... در میان ازدحام جمعیت به هر سو که نگاه می کنم همه هستند... بجز تو!  دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۵:۰۳
بادرود واحترام خدمت اساتید و الاقدرم سپااااس اززحمات شما بزرگواران چمدان به دست نباش! تو که بروی مرگ پشت در دل دل نمی کند  سه شنبه ۳ آبان ۱۴۰۱ ۰۹:۲۳
سپاس🌹🌹
 چهارشنبه ۴ آبان ۱۴۰۱ ۰۰:۲۶
درودتان باد و وقت تان سبزشعر اول تقدیم میشود (سیناعباسی) ســرم لبــریــزِ از فکــرت، و شــایـد گــاه میریزی کــنــارم نیــســتـی امـــا، بـه افــکـــارم گـلـاویــزی دلـم بـا تـوسـت ای آنـکـه، سفــر کردی تـو از پیشم بــرای ایــن زمیــنِ دل، تـو آب و خـاک و من ریـشم تـــو رفـتی و نفهمیدی که مـن خشکیده تر گشتم کــمـی رنـجـــور و زرد و عاقـبت افتاده تر گشتم فراوان تر بیـا ای دوسـت، بیـا اینجــا که مـن تـنــهام فراوان تر از ایـن که هسـت، فراوان تــر از این ایـــام بــه روی خــواب ناز چشـم،بکـش حجـم ردایـت را و جریـان ده کمــی درعرش، پژواک صدایـت را تـو گـر مـن را زنـی بر چنـگ، با دسـت سـزاوارت شـوم راضـی به مضـرابی که هسـت آنجـا گرفتارت تــو را مــن از زمیــن و از زمــان شــایـد طلبکارم و پـنـداری ز عشــق تــو همــه گــویـند گنــهکارم و شــایــد تــو بــدهــکـاری، بــرای داغ ایـن قلبم که بـــادی می وزد هــر دم به دامــان پــر از دردم شگفتـا راه عشـق ایـن اسـت و مـرد جـاده می خواهد حریفـی سخــت جان و امتحـان پس داده می خواهد غریبـم، جـز تو می‌دانـم که بر رخشـم سـواری نیسـت صدایـت میزند انــدوه مـن، جز تو بهــاری نیسـت مـــرا آخـــر چـــه بــاکــی از نـبــودن های تـکراری تـــو را دارم، تـــویــی که در دلـــم جــای ابد داری چهارشنبه ۴ آبان ۱۴۰۱ ۰۰:۲۷
عرض ادبشعر دوم تقدیم می شود(سیناعباسی) تو ز ما غافل و از خویش گریزان تا کی؟ تو دلت سنگ و دلم شیشه‌ی لرزان تا کی؟ تو به ما پشت کنی و ز خسوفت شب تار بدمد چشم مرا یکسره طوفان تا کی؟ تو زنی پرسه بر اعماق خیالم شب و روز من بمانم به نبودت ؛ دد و حیران تا کی؟ انتظار نگهی از تو کشیدن بس نیست؟ دیده از غصه ی جانکاه تو گریان تا کی؟ خسته ام زین همه تعقیب و رسیدن به سراب طاقت بار ستم یا غم هجران تا کی ؟ حال و احوال مرا دیدن و چون بی خبران خود به کوری زدن و این همه عصیان تا کی؟ ناامیدم که تو رام دل دیوانه شوی در فراغت دل من مست و پریشان تا کی؟ چهارشنبه ۴ آبان ۱۴۰۱ ۰۰:۳۰
سلام مجدداینم شعر سوم ما(سیناعباسی) لبخنــد محــو در مه,ای شـانه ی شبانه ای صبـح بی تبلــور,ای شــام عاشقانه ای بــاد بامــدادان,ای نـوگل بهــاران ای ماه بی ستاره, بی وصف یک بهانه ، برخیز و رقص بردار ، پروانه وار در من از عطر تو طراوت ، پیچیـده تـوی خانه ای چشم های گنجشک، ای گامهای گربه ای لحجـه ی قنــاری ، ای نـاز آهــوانه بار دگــر صدایت,آن شیــوه ی بیـانت لغــزید تـوی گـوشم , طناز و دلــبرانه از آجـــر خیالـت دیوانه خانه ای ساخت مهمان شدی بفرمـــا نـان و گـل و ترانه چون شب پره پی نور,آنقــدر من دویدم تا سوخت قلب خورشید ,اورد مرا به خانه قدم به روی بال پروانه ای نهادم با کوله باری از تو شدم به شب روانه سبزینه ی نگاهی یکدم نوازشم کرد حس میکنم که دستی روییده روی شانه روی حصیر چشمت،گنجشک دل نشسته دمیده حجـم لبخند ، معصوم و کــودکانه ناگــاه ، نوازش باد ، ویرانه کرد خیــالم دزدید چشــم بیـدار ، پرنــده را ز دانه رمیــد غــزال شعــرم از دفتر سپـیدم امید برگ سبزی ،خشکید روی شاخه ناگـاه مثـل ماهـی لغــزیدی از قنوتـم من را به خود فراخواند آغوش رودخانه خواب بود آن خیالت بیدار شدم دوباره لعنت بر این هیاهو این قلب تکه پاره  جمعه ۶ آبان ۱۴۰۱ ۰۰:۲۳
با عرض سلام خدمت دوستان عزیز. حضور در محفل بزرگان سعادتی ست.این هم اولین شعر من(رضا اشرفی) به نام یزدان پاک لحظه دیدار ناگهان دستان تو در را به رویم باز کرد چشم من تا اسمان چشم تو پرواز کرد عقل گفتا روی گردان،دل بگفتا خیره شو عاقبت چشمم به حرف کودک لجباز کرد تا که از پرچینِ مژگانت گذشت چشمان من گونه های سرخ تو افشای صدها راز کرد گونه هایت سرخ گشت و برق چشمم تیز تر اری اری لحظه دیدار تو اعجاز کرد بعد ان عشقت همیشه در دلم جاوید شد گوییا فصل جدیدی را خدا اغاز کرد يکشنبه ۸ آبان ۱۴۰۱ ۲۳:۱۶
احسنت
يکشنبه ۸ آبان ۱۴۰۱ ۲۳:۱۹
البته نیاز به اصلاح وزن دارد برای مثال در بیت سوم "ت" در "گذشت" زائد است و در وزن نمی نشیند
 دوشنبه ۹ آبان ۱۴۰۱ ۱۵:۵۸
سلام و درود بر همه عزیزاناز آن روزی که عشق تو را چشیدم مزه ای خوش تر از آن هرگز ندیدم عشق تو رخنه کرد در تار و پودم دگرگون کرده همه بود و نبودم جوری می خواهمت انگار نفسی تو یار منی در این وادی بی کسی عشق می شوید دیده عاشق را عشق می کند آباد کل دنیا را بی عشق کویر است گل و گلستان با عشق شیرین است ناله مستان چند بیت ساده تقدیم به اساتید و دوستان بزرگوار دوشنبه ۹ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۳۲
با درود مجدد و خسته نباشید با اجازه هادی عزیز می خواهم یک شعر فارسی و یک تورکی ارسال کنم امید که ایراد نگیرید و بگذارید به پای علاقه فرزندو مادری به زبان تورکی 🙏🙏 می شد ایا که شبی بی تو‌خیالم گذرد من یقین دارم از این روی محالم گذرد همه سَرراز من و سِرّ خیالت که همی در جدال از تو سخن بودوجدالم گذرد تو که رفتی دگران پرده گشوداز سخنم با سخن ها که دل از رنج و عیارم گذرد کس چه داندکه دراین قصه چه بامن به دمی همه شب روزم و هر روز فغانم گذرد چشم در شوق گلی را به شکوفا چو‌منم بی خیال از همه گلها چو بهارم گذرد مانده در ناله ی شب تا که سر اید اگری سر در این بی خبری ماند و نهارم گذرد فکر و یاد از تو به تشخیصِ خیالم که چنان¹ شده تشخیص من اورا چو خیالم گذرد² عشق و بودش نه چنان را که تواند چو منی ره که جان رفته دگر روی گزارم گذرد شعر : روح اله سلیمی ناحیه ¹( ارایه تشخیص) ²(من خیالی برای خیال هستم انگار جابجا شدیم) دوشنبه ۹ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۳۹
تورکی🌹ای وفاسیز گوزلیم جان سنه قورباندی اینان اولماسان بوردا دا کونلوم سنه حیراندی اینان آیریلیق اولسا مین ایل گوز گئنه گوزلر یولووی گوزلرین درده سالیب دردیمه درماندی اینان گئزیرم یئر گویی هر گون سنی من آختاریرام دونیا سن سیز من اوچون غم دولی زنداندی اینان یانیرام اوزگه لیقین نان گوزلیم کاش بیلسن بو یئخیلمئش اورگین دونیاسی ویراندی اینان یاشاماخ یاردان اوزاخ اولماغا بنزیر گوزلیم گئتمیسن اولمه میشم جان بونا پِشماندی اینان (روح اله سلیمی ناحیه ) ای زیبای بی وفای من با تمام بی وفایی هایت باز جان فدایت می کنم,گرچه اینجا نلاشی اما در قلبم هستی و حیرانت هستم باورم کن گرهزار سال هم دوری باشد چشم من هنوز در انتظارت به راه است , این درد من از چشمان توست و درمانش نیز با چشمان توست باورکن هر روز زمین و اسمان را (زمین و زمان ) برای یافتنت جسجتجو می کنم , جهانم بدون تو برایم چون زندانی پراز غم است باور کن ایکاش بدانی می سوزم از بیگانه بودنت یا مال من نبودنت , این قلب زمین خورده دنیایش ویران است باورش کن زیبای من زندگی در فراق از یار بیشتر شبیه مرگ است رفته ای و من هنوز نمرده ام وجودم (روانم) از این نمردن پشیمان است باور کن با تشکر از خوانندگان عزیز🌺🌺🌺  سه شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۱ ۰۸:۴۹
سلام و خسته نباشیدهر چند میدانم شانس زیادی در بین این همه اساتید شعر ندارم ولیدوست داشتم شرکت کنم شعر اول لیلی قصه های من یک شبه پر کشید و رفت جام وداع درد را یک سره سر کشید و رفت وضو ی خون گرفته دل به سرسرای عشق او سرمه ی سرخ بی کسی به چشم تر کشید و رفت پشت نقاب پنجره شَمایلی که گم شده زیر نگاه منتظر خطّ ِ گذر کشید و رفت خیمه ی سوت و کور را تندیِ آسمان گرفت اُجاق لاجَورد را سوز شرر کشید و رفت زوزهِ سردِ پیکرم روی گُسِیلِ حنجره دست امان ز ساحتم وقت خطر کشید ورفت چله نشین عشق من , زنده نگاهِ راز شب گردِ غمی به بستر خوابِ سحر کشید و رفت حال دل و نغمه ی غم بر آستان سینه اش نقش مرا به صد خطا عشق هدر کشید و رفت #نازبانو سه شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۱ ۰۸:۵۰
شعر دومدر بطن فنجان زمان فرجام فالی گم شده با پیچ و تاب غمزه ها، نازک خیالی گم شده هذیان بغض لاله ها، گیسوی تب دار شَفق بر هم تنیده فصل ها در اعتدالی گم شده تقدیر اَبروی کمان پیچیده با هاشور غم بر بستر بیدارِ شب ماه هلالی گم شده مِهری نمانده در دلِ شهزاده ی افسانه ها لیلا زنانِ کوچه ها، دیوانه حالی گم شده صورتگری با دشنه ها، گردیده رسم خُسروان در گیر و دار قصه ها شیرین غزالی گم شده چیزی نمانده از غزل با های و هوی شاعران چون لا به لای شعرها، شورِ وصالی گم شده پوسیده زنجیر نفس ،در التهاب حنجره اینجا برای زندگی حتی مجالی گم شده #نازبانو سه شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۱ ۰۸:۵۳
شعر سومقامتی خون میکند بانگِ اذانی سوخته سر به زانو می‌برد در کهکشانی سوخته حالِ تلخی مانده از پیشینه ی لبخند ها ناله هم گم می شود رویِ دهانی سوخته توده ای دیوانه وار از حسرت و خونابِ دل می کند گاهی عیان ، رنگین کمانی سوخنه وحشت این ماجرا پیچیده در شولای غم لکنتی افتاده بر شرح و بیانی سوخته یک به یک در بند تزویر زبان جان داده اند نسلی از آدم نمانده، دودمانی سوخته چنگ نفرت می زند بر سایه سارِ بی کسی سائل و بی خانه ای با سایبانی سوخته از سفر جا مانده را ناقوس ماتم بایَدَش با نقاب پنجره، در آشیانی سوخته پشت کرده ساربانی با نگاهی از غرض مانده خاکستر نشینِ کاروانی سوخته آتشی افتاده در خرمن سرای شاعران پُر شده سیلوی دل باواژگانی سوخته #نازبانو سه شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۱ ۱۴:۵۱
بسیار زیبا ادیب بانو 🌹🌹🌹
 چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۲۲
شعر نخستسایه تن سایه تنم می رقصد از طلوع دوبارۀ چشمانت آرام است دریای دل آنگاه که آسمان با تو آبی تر است و بهار سرسبز تر از آن غزل که واژه هایش را تو چیده ای هر دم ملس می شود لبانم به سوی گلستانی که شهد نوشیده ای باز کرده ام بالهایم را برای رسیدن به آوازی که کوک کردی سازش را گوش می دهم چهچه بلبلان مست را در هوای آزاد خیال می فشارم دستان جادو گرت را که پراز مهرگیاه است و رام می کند هر آهوی رمیده به دشت فرهنگ نامه ای هستی که معنا کرده ای لغت عشق را و حیاتی دوباره می دهی به جان های پلاسیده از فرار روزمرگی ها جاویدان(جاوید) چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۳۰
شعر دومتمنای وصال ای شمع فروزنده؛ نسوزان پر و بالم با بوی دل انگیز تنت ،خوش شده حالم ذهنم چو مشوّش به خیالت شده هر دم اقبال چو نیکوست خوش آمد همه فالم سوزد پدر عشق ؛ که پروانه بسوزد ای عاشق شیدا؛ بده پاسخ به سؤالم گویند که دل راه بیابد به دلت ، کی؟ مشتاق چه هستی؟ به تمنّای وصالم! رازیست درون دل واین سینه، که هجران شد عاقبت عشق ؛ در این فکر و خیالم جاویدان(جاوید)  چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۱ ۲۲:۵۳
بنام آنکه هستی نام از او یافتبا عرض سلام و ادب و احترام به محضر یکایک اساتید بزرگوار بویژه مدیریت محترم سایت ، جناب استاد احمدی زاده و جناب آقای محمدی و سرکار خانم استاد عجم و سپاس از برگزاری این برنامه ارزشمند، حقیر با بضاعت اندک خود صرفا برای ارج نهادن به این فراخوان و خالی نبودن عریضه دلنوشته هایم را تقدیم میدارم، باکمال تشکر غزل اول : بنام خدا « دلِ شیدا » دلِ شیـدایِ من بَس ماجراجـوست سکوتِ با تو بودن خود هیاهوست زبـانِ ایـن دِلـَـم اَلکـَن ولیـکن پـرِ پـروازِ دل ، همـگام با اوست شده با تیـرِ مُـژگانـَت شـکار و اسیرِ آن اشـارت هـایِ اَبـروست به عشقِ رویِ یـار و کویِ دلـدار به سر دارد هـوایِ منزلِ دوسـت چنان مشتـاق و بی تابِ وِصالَسـت که یک لحظه نگیرد جای در پوست ( نژاد – تابستان 1401 ) پنجشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۳۱
بنام هستی بخش مهربانبا عرض سلام و ادب و احترام مجدد صرفا برای هرچه پرشور تر شدن این فراخوان و خالی نبودن عریضه دومین دلنوشته هایم را تقدیم میدارم، با نهایت سپاس غزلی بر اساس حروف نام شعر در اول هر بیت « عشق حق » (ع) عشقِ تـو بُـوَد گر به سَرِ هر بنده . نـورِ تـو شَوَد بـر دلِ او تابنده (ش) شیدایِ تو و بر سَرِ کویِ عشقَت . سرگشته بُـوَد چو طایِرِ پَرکَنده (ق) قلبش نتَپَـد بجـز برایِ معشوق . با هر ضَرَبانِ عشقِ تـو سَرزِنده (ح) حُبِّ تو به سینه اش زنَد موجی که . دریـایِ درونِ او شَـوَد توفَنـدِه (ق) قُربِ تو جَـلا دهد روانِ عاشق . عشقِ تو وَثیق و تا اَبـَد پاینـده ( نژاد – مهرماه 1401 )  پنجشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۱ ۲۱:۴۸
مرا دنبال کنیدرنگ شــعــر رنگ زمینه دفاتر شعر فاطمه مهری درد دل های یک عاشق آخرین اشعار ناب فاطمه مهری حسین فهمیده ... غمکده... تو فقط بیا... هوای بی تو... آرام جان... _این عشق چیست که آدم ها هم مشتاق آن هستند و هم نالان _عشق یعنی حال احمقانه ی من...! میدانم احساس سفید مرا به دست گرفت تا پاک کند خط های سیاه روی قلبش را، میدانم دلیل قرص های تلخ و طعم تلخ تر روزگار من است ولی بازهم دلم لک میزند برای یک لحظه دیدنش آرام بخش ها هم دیگر دردی را دوا نمی کنند فقط دردها را از دنیایی به دنیای دیگر می برند #فاطمه_مهری #باس پنجشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۱ ۲۲:۵۷
درود و عرض ادب و احترام شعر سوم با عنوان 🤕دردِ عشق 😍 تقدیم می کنم  سَروی ستم سوار شوی درد می کشم برگی ردای خوار شوی درد می کشم گل دادگی است بذرِ مریدانِ عشق زار در دشتِ عشق خار شوی درد می کشم مغزی به روی شانه ی ضحّاک ، آه نه بر دوشِ خاک مار شوی درد می کشم خاموش کن چراغِ دغل سوز سینه که خورشید نخبه خوار شوی درد می کشم پاییز می شود همه سالَم بدون تو بی من اگر بهار شوی درد می کشم وقتی که بیقرارِ توأم ای قرارِ من هی در خودت مهار شوی درد می کشم تاوانِ عشق هر چه شود می دهم ولی با خلق چوب دار شوی درد می کشم جز آتشی که در دلِ من شعله می کشد بر غیر جویبار شوی درد می کشم باور کن اعتیاد غزل را به عشق وای تک مصرعی خمار شوی درد می کشم تزویر واژه می شکند شیشه ی یقین واجی اگر شعار شوی درد می کشم مریم کاسیانی  جمعه ۱۳ آبان ۱۴۰۱ ۰۱:۴۳
با عرض سلام و خسته نباشید شعر اول پرگار وَ این تنهایی آخر دورِ من دیوار میپیچد دو انگُشتم چو پیچک دورِ این سیگار میپیچد تو رفتی و دلم تنها و رویم زرد و تب دار است وَ هر کس نسخه‌یی بر این دلِ بیمار میپیچد نفس کم آورم بی تو، هوایت رفته از خانه که جای خالیت بر گردنم چون دار میپیچد شبی بی‌ماهِ روی تو، ندارد رنگ آرامش و این دیوانه بر خود تا سحر بیدار میپیچد مسلمان بودم و لامَذهَبم کردی و دل هردم برایت بر میان و گردنش زُنّار میپیچد نگاهت، خنده‌هایت، میبُرد هرجا نفس‌هارا به دور طُعمه، آن چشمان تو چون مار میپیچد ندیدی طالعم بودی؟ همان بخت بلند من که بعد از رفتنت دورم فقط اِدبار میپیچد تمام حرفهایم را نوشتم، گفتم اما تو همان کوهی که فریادی در او تکرار میپیچد به هر جا گشتم و گردم، به دنبال نشان از تو کجا رفتی که دل دورش چو یک پرگار میپیچد؟ سمیرا محمدی جمعه ۱۳ آبان ۱۴۰۱ ۰۱:۵۱
شعر دوم(بعد دیدار تو)بعد دیدار تو شهر غزلم ریخت بهم قافیه گم شد و بیت اوَلَم ریخت بهم شوری چشم تو با عشق نمک گیرم کرد با لبان تو که طعم عسلم ریخت بهم بعد دیدار تو از بیخ فرو ریخت فلک ابد ای وای که روز ازلم ریخت بهم بعد دیدار تو ساقی چه کند بَهْر دلم لامروت نگهی کن! عَمَلم ریخت بهم بعدِ آغوش تو ای وای، حسابش کردی؟ خواهش و میل و مراد و اَمَلم ریخت بهم مرگ من لحظهٔ دیدار تو دستش لرزید جوهری ریخت و وقت اجلم ریخت بهم بعد تو، بعد تو، بعد از تو چه شد میدانی؟ شدم آوازهٔ شهر و مَثَلم ریخت بهم سمیرا محمدی جمعه ۱۳ آبان ۱۴۰۱ ۰۱:۵۵
شعر سوم(هستم کجای قصه؟)ای یینهایت با دلم نزدیک از حال دل چون بیخبر مانی؟ تا کی زنم هنگامه بر دنیا؟ هنگامه‌هایِ تلخ حیرانی تلخم مثال چایی عصری چون بی تو مانده از دهن افتاد افتاده در گردابِ تنهایی افتاده در چاهِ پریشانی حافظ از اول فال من را دید با ساقی و کاسا و ناولها گفتش مرو دنبال چشمانش مشکل شود دنبال آسانی رفتی و رو گردانده‌ای از من شبهای من، تاریک و غمگین‌اند من آسمانم را نمیخواهم ماهَم اگر رویت نگردانی ای بینهایت دور از چشمم من دورترها از خودم بی‌تو من دورترها از توام بی من هستم کجای قصّه میدانی؟ هستم کدامین گوشه از قلبت؟ هستم میان خاطراتت من؟ من بی تو ماندم زنده و تنها دیدی کسی با این گرانجانی؟ ای سرنوشت از من چه میخواهی؟ دستت الهی باد بشکسته گر دفترت سوزم چه سودی هست صد آه از خط‌های پیشانی سمیرا_محمدی شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۱۶:۴۴
سلام و عرض ادب و احترام به محضر یکایک اساتید و بزرگان اندیشه و قلم این سایت بسیار مفید و وزین و ارزشمند شعر نابو درود و سپاس ویژه محضر مدیریت گرامی سایت جناب استاد احمدی زاده که به این کمترین اجازه واژه پراکنی در سایت را داده اند، همچنین استاد بانو عجم گرامی و سایر بزرگواران و اساتید عزیز و گرامی جنابان: حکیم ، اخباری، احسانی فر، عزیزیان، محمدی و...که زحماتی را در سایت متقبل هستند، بعنوان کوچکترین شاگرد سایت که در محضر اساتید خودم درس پس میدهم، بر خود فرض دانستم انتخاب این اساتید محترم را بعنوان مدیران افتخاری سایت تبریک عرض نموده و برای همه این اساتید آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون
 شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۴۵
شال سیاهاگر گناه تویی ، هی گناه خواهم کرد و اشتباهی اگر ، اشتباه خواهم کرد بگو به گوش رقیبان،زمین معرکه را برای تک تکِ شان قتلگاه خواهم کرد اگر بنا شود از قبله رو بِگر دانم رواق چشم تورا قبله گاه خواهم کرد برای اینکه بگیرم تورا در آغوشم تمام طاعت خود را تباه خواهم کرد گذر که میکنی از کوچه دلم ، بانو قلم به دست،شمارا نگاه خواهم کرد غمِ ندیدنِ رویَت اگر که بُگذارد چه خنده ها که به تصویر ماه خواهم کرد رسیده شال سیاهی به دست من،جان را فدایِ صاحبِ شالِ سیاه خواهم کرد محمد فاضلی نژاد شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۴۷
چشمان توگیرایی چشمان تو را باده ندارد مثل تو کسی این همه دلداده ندارد ابروی کمان داری و با تیر نگاهت هی صید کنی ، بنده و آزاده ندارد تسخیر تو صد لشکر عاشق شده زیرا در چشم تو برقیست که فرمانده ندارد استاد غزل چشم تو دید و قلم انداخت فرمود برایت غزل آماده ندارد شیخ از بغلت رد شد و فریاد زنان گفت آرامش آغوش تو ، سجّاده ندارد در کوی تو بودن مددِ بخت بلند است کین هر که ز چشمان تو افتاده ندارد آرام نگاهی به من افکندی و رفتی آرام و قرار این دل وامانده ندارد فرهاد شو از چشم نگارت چو بیفتی هی کوه بکن ، فاصله‌ها جاده ندارد محمد فاضلی نزاد شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۴۹
آن یار بی وفا آن یار بی وفا،دل ما را نشانه کرد ما را اسیر گریه و درد شبانه کرد آن شب که او برید ز من رشته نگاه تسبیح عاشقی مرا دانه دانه کرد یارب بگو کنون گل باغ کِه گشته است بذری که زیر نور دل من جوانه کرد هان ای صبا به جانب او چون که بگذری برگو چه با دلم پس از او این زمانه کرد گفتم به او هرآنچه ز بازی روزگار بازی گرفت و قهقهه ی کودکانه کرد روزی دوباره آمد و بر من نگاه دوخت برگشت و رشته را گره ای ماهرانه کرد گفتم که دیر آمده ای یار سنگ دل من کندم آن دلی که شمارا بهانه کرد محمد فاضلی نژاد شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۵۳
با عرض سلام و درود و خدا قوت خدمت جناب محمدی عزیز و همه اساتید گرامی و دوستان بزرگوار که هر کدام به اندازه خود سهمی در یادگیری و و رشد بنده داشته اند این حقیر نیز برای حمایت از این حرکت زیبا و خداپسندانه نوشته های پیش کش کردم دم همه شما عزیزان گرم
 يکشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۱ ۲۲:۱۳
درود بر همه ادیبان ارجمند در محضر بزرگواران درس آموزم برقرار باشید
دوشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۱ ۱۷:۵۱
با درود خدمت همه دوستان و اساتید.دومین شعر ارسالی من : چشمم به راه دخت سحرگه نشسته بود در عصر روز گذشته چه با شکوه بر تخت ارغوانی مغرب نشسته بود ان دم که می مکید لب شب را سپیده دم یادم به یاد چشم تو پیوند خورده بود در هر نفس دلم به تمنای بوی تو در دست تند باد گریزان چه می دوید گوشم ز شوق صدای تو می گرفت ره را به هر صدا که از دور می رسید باران خاطرات تو نم نم شبیه اشک بر روی گونه هام چه ارام می شکفت می ریخت بر زمین وزین خون دیده ام صد شعر عاشقانه وصد نغمه می شکفت گفتی که غصه می برم از باغ قلب تو با این گل شقایق و لاله که من در ان خواهم نشاند وباز پرستاریش کنم اما تو رفتی و این غصه قصه گشت داغی به روی لاله قلبم ز داغ عشق . دوشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۱ ۱۸:۱۰
شعر 3شمع نورانی ```آن شمع نورانی منم پروانه می خواهد دلم``` ```گرعشق شیرین را دهی شاهانه می خواهد دلم``` ```پیموده ام من هفت شهر عشق را با یک نگاه``` ```پر بود از عاقل ولی دیوانه می خواهد دلم``` ***** ```گر که خود هم عاقلی دیوانه می خواهی چه کار``` ```یار باشد در دلت بیگانه می خواهی چه کار``` ```عرصه ی دیوانگان عاشق نباشد جای عقل``` ```مست مست از یاد او پیمانه می خواهی چه کار``` جاویدان(جاوید)  جمعه ۲۰ آبان ۱۴۰۱ ۱۱:۴۲
دلم تنگست بد جوری درین دنیای ویروسیبه خود می پیچم و میلرزم از سرمای ویروسی به گرمایِ نفسهای تو محتاجم....، درین اوضاع... به یک "ها" ، هم دلم گرمست ، حتی ، " ها"ی ویروسی قرنطینست...!؟ توجیهِ قشنگی نیست ...میفهمی!؟ أمانَ از حرف تکراری و این حاشای ویروسی تمام ِ لحظه ها، بی تو ، شبیه ِ یک قرنطینست دلم بیزارِ از هر روز و از شبهای ویروسی چه اوضاعِ بدی شد...أه! ، جهش پیدا شدش در "طو"...! " تو " را باید بخوانم ، تا به کی با "طا"ی ویروسی!!؟؟ "مَبادا" ، روز نحسی گشته در "تقویم ِ عاشق ها"... "همین حالا" بیا "پیشم " ، "همین حالای" ویروسی!!! "همین حالا" که دل تنگم، "همین حالا" که غمگینم "همین حالا " بیا....، لعنت به این فردای ویروسی رعایت میکنی دائم ، فواصل های دلتنگی...! شدم من در دلت ، محکوم یک فتوای ویروسی به سمت قلب من پر زن ، که دل دارد هوایت ..آه! بگو از عشق در گوشم ،تو در رؤیای ویروسی هوای شعر دلگیرست و هم تلخست کام ِ ما دهن شیرین نمیگردد چو با حلوای ویروسی #ر_ع(رضاعزیزی)  شنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۱ ۰۹:۲۲
به نام خدا...نرو... خوب من دستم به دامانت بمان حالا نرو هر چه می خواهی بیاور بر سرم امّا نرو رو به قبله درشمال شرقی من خانه ای با صفا از آن ِتو تا ساحل دریا نرو شدّت عشق من از عقلم تراوش می کند شدّت عشق تو آتش می زند آن را نرو بی تو هیچ و پوچم و پوچی به هیچم میخورد بی تواَم مسکین ترین دارای بی سارا نرو ای که دم نوش نگاهت نوشداروی من است قبض روحم می کنی با رفتنت درجا، نرو ماهتاب عشقم ای معشوق شادی آفرین! شورخورشیدی ترین بی تای بس زیبا نرو! ای که تا هستم کنارت مملو از آرامشم می روی هر جا برو با جان ِ من تنها نرو عشق یعنی با تو بودن تا کران تا بیکران تا قیامت هم نشد تا آخر دنیا نرو بی تو بیدل بودنم بیهوده بی تابم نکرد بی تو می ریزد دلم چون ابر باران زا نرو سر به روی پنجره بنهاده و ها می کشم پنجره سر می رود با سردی صد ها نرو من فقط خوش بودنت را آرزومندم همین خوش که باشی من خوشم پس یابمان و یا نرو علی نظری سرمازه
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||||||
ارسال پیام خصوصی
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد منصوری بروجنی 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
خواستم از عشق بنویسم
قلم فریاد.< زنان> گفت:
من خود عشقم
نان و نایی آغشته به خونم
از هوش برفتم.
بداهه سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)