شنبه ۲۹ دی
اشعار دفتر شعرِ دیوان خزان شاعر امیر حسین حسین آبادی
|
|
|
|
از زندگی کردن مرا تو سیر می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بین سایه ها آرام می روی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته در گذار عمر چه تند می رود زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای پای اولین خاطره در یادت هست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح غمبار من آن بود،که تو ناگاه رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بذر شعری را درون مرده خاکی کاشتند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هنوزم شبها،همدمم تنهایی ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شام سیه که من در آن زندانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز آمد در دلم،از عشق در دل خانه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب شد و بار دگر با یک غزل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگی در این سیاهی،ناید به من هویدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهی فراتر از غم، جریانِ این غزل شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن گوهرِ جاویدان گردیده به من فانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردی مرا گرفته نامش بُوَد جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری می رسد این دیده را گریان شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نغمه ی باران چه خوش آهنگ زند بر شیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغی ز قفس پر زد و زینجا به هوا رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوری ز عمق این شب سوزی به نقش این تار
ابری ز آب دیده ماهی ز روی این یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سازی بزن نگارا کوکی بکن به جانم
شاید تو هم بدانی دگر توان ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدید آمد غم و اندوه دگر باره به جان ما
چو دل داغش فروزان شد به سودای نهان ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرامشی که از تو بر جان من رسیده
گو بهره چه بسوزد از سوز آب دیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عارفا معرفت از عشق چه آموخته ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آمدم به سویت ای آیت خدایی. حیفا که دل بسوزد باز هم اگر جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ خزان حال ما گرچه زبانش خفاست
لیک اندر دلش شرح هجری رواست
|
|
|
|
|
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمد شریف صادقی
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
احمدی زاده(ملحق)
کوچک
فروغ فرشیدفر 
علی اصغر صحرایی (رائد تنها) 
مانا باشید 
عارف افشاری (جاوید الف) 
