پنجشنبه ۱۱ بهمن
اشعار دفتر شعرِ خرد شاعر محمد خسروی فرد
|
|
|
|
نوشته ها سکوتمان را فریاد می زنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فضــله ای رفت به دیــدار پنیر ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای دندان ها فقط عـقل و شعور
در مـیان حــاکـمان پـوسیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ترس و ریا در این سکوتیم...قبول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر لکی...
گور اَی په ره آئم اَ پیا بی اَرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس مگو با من دگر از ننگ و عار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنبال این کانال و آن کانال
ملت دچار زخم بستر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک مگس آمد سراغم صبح زود
ای که نفرین بر همه ذات حسود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته پیشانی ات به ظلم
بر خاک سجده می کنی جانم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با جبر مرا به این جدل آوردی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این سرزمین را نه به دشمن که به آموزگار بد باختیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میراث ما یک خواب و یک رویا...
یک خاطره، یک راه باریک است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتند که سیل و دیو و غول آمده است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این طایـفه ی وحشیِ بی دیـنِ دغـلباز
در مکتبشان میهن و امید حرام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از پشت یکی وعده ی ارزنده ی واهی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر چرا هر وعده پوشالی است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گورهای پر از آدم(گورهای دسته جمعی) پیدا شد چرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی صبح دل انگیز پاییز بود....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مانده در آرزو و اندیشه ی دور
ای صاحب منصب و پناهنده ی زور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد جای خرد، خرافه آبادی ما
شد وعده ی نان بنای آزادی ما....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افتاده بشر میان آتش و عسل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر دو جهان را نه به نام خدا
فهم خود از این کلمه باختیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردم ظالمان زیادی را حاکم کرده اند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و تو از مـهرمان یاد کن
بپاخیز و این خـانه آباد کـن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موبدی داننده ای دید و نشست
گـفت در دستان تو افسار ما...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی شل با رفیقان کـر و کـور
شبی با منقل و ابـزار وافـور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افکار بشر ز کهنگی بو کرده
مغز همه با خرافه ها خو کرده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خری هم خانه شد روزی سگی
گفت تا کی می کنی دیوانه، کار..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیای تو ای نگار من آشوب است
سهم خرد و عواملش سرکوب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از پشت یکی وعده ی ارزنده ی واهی...
با ذکر سلام و صلواتی حسن آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند جماعتی نشستند...بازیچه ی دستشان وطن شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روز به طعنه این جهان می گوید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جادو شده ایم و دگر اعجاز نداریم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کار این دنیا به جز تکرار نیست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن پوش پاره پوره و بی آستین
دست های او پینه بسته بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش به جای هوشمان گوشی بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک مگس آمد سراغم صبح زود
ای که نفرین بر همه ذات حسود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر چرا هر وعده پوشالی است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دزدیدن و انکار آن این جا، با باور مردم هماهنگ است...
|
|
|
|
|
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
محمد شریف صادقی
بااجازه چند 
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
محمدرضا آزادبخت 
نرگس زند (آرامش) 
