چهارشنبه ۶ فروردين
اشعار دفتر شعرِ دلنوشته شاعر رحیم نیکوفر ( آیمان )
|
|
کار آیمان وصف ماه دلربا باشد ..
|
|
|
|
|
مهربانی کن کمی
بامن بی تاب تو
|
|
|
|
|
هزار ویک عاشقانه ی کوتاه نذر چشمانت
|
|
|
|
|
باران بزند هی بر پنجره ام نم
وقتی تو نباشی اینگونه هوایست
|
|
|
|
|
امشب ازت ترانه ای سر دهم
بیا گلم به شونه ات سر نهم
|
|
|
|
|
واژه واژه جستجو کردم تورا
با دلم من روبرو کردم تو را
|
|
|
|
|
ای دل ...
بال پروازم بده
من بی او بی لانه ام
|
|
|
|
|
توحدیث عشقی
شعرم ز تو جاریست
|
|
|
|
|
ای چشم من بینای من
غمگین ترین نوای من
|
|
|
|
|
ای عشق غارت بنما مسکن این دل
والله که خودم شیفته ی این ضررم
|
|
|
|
|
در طوافت بودم امّا نامسلمان خواندی ام
میروم تا در بیابان چلّه ای برپا کنم
|
|
|
|
|
چشم من گریان و چشمت کعبۀ آمالِ من
من خدا را هرشبی آنجا زیارت میکنم
|
|
|
|
|
رفتنت یک کاسه زهراست میدهی در دست من
نشکنم میلم به توست
|
|
|
|
|
به دوستان قول غزل شیرین داده بودم ...
|
|
|
|
|
بارانِ چشمانم غزل دارد هنوز...
|
|
|
|
|
مهتاب من !
بی تو
دیگر از آن کوچه گذشتم .
|
|
|
|
|
السلام علیک یا اباعبد الله الحسین ع
|
|
|
|
|
بوسه ی چشمت به شعرم بی ملالی می کند...
|
|
|
|
|
با احساسی نو
عاشق خواهم شد...
|
|
|
|
|
شاید هفت
حکمتی داشت ...!!!
|
|
|
|
|
عاشقی
و
شب قرار و بیقراری ...
|
|
|
|
|
درود بر روان پاک شهیدان
هشت سال دفاع مقدس
کشورعزیز مان ...
|
|
|
|
|
دل آشفته ی درد...
عشق ...
غریبه گی...
|
|
|
|
|
شب و سکوت و شعر ...
و تنهایی و خیال یار...
|
|
|
|
|
مدتیست فرهاد در کوه تیشه میزند...
|
|
|
|
|
...................................
|
|
|
|
|
در نبود تو
اردیبهشت چه بهشتی !!
|
|
|
|
|
دل دگر جایی ندارد تا بَرد سودای خود
...
|
|
|
|
|
جانا ،،،
گر عشق در دل خفته است بیدارش بکن
|
|
|
|
|
دل را آشفتـــــــه و شیـــــدای تــــــــو کردم
ســوختــــــم،بگــــــداختـــــــــم ،آلودۀ دردم
|
|
|
|
|
من از سکـــــــــوت دل میترســــــــــــــــم
|
|
|
|
|
باز گذر خیالم از کوی تو افتاد
|
|
|
|
|
ای تیر عشق در کرده زان ابرو ...
|
|
|
|
|
هوس شعر بود گوشه ای لم دادم...
|
|
|
|
|
رنگ چشمان توتیغ به دست دارد...
|
|
|
|
|
آنچه رسوا وبدنام کُندَت دل خویش است...
|
|
|
|
|
عالم مستی عالمی دگراست ...
|
|
|
|
|
دریا
مرادر آغوش وحشیِ موجت بگیر...
|
|
|
|
|
نگو که باد گیسوی تو را
خوش می سراید ...
|
|
|