دوشنبه ۱۲ خرداد
اشعار دفتر شعرِ تا ستاره شاعر ناهید فتحی (راشا)
|
|
|
|
این شعر راشاید کس دیگری سروده باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر نگو که سیب بوی بهار می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توهستی در تمام من
رویاهایم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دروازه دلم رانمی بندم
می دانم می ایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگها رقصان در نسیم
چشمهایت را بدرقه می کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمهایم را به خاک می سپارم
دلم را به باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خيالهاي بي رويا
در حوالي تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنگ می اندازم خویش رادر خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرم را تو می نوشی
تلخ تلخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه که می کنی
معجزه می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ته فنجان قهوه ام
تونشسته بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هستيم و هستند كساني كه هرگز از دنيا سير نمي شوندو فكر مي كنند دنيا فقط مال آنهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیستی اما هستی تقدیم به روح پاک همه کسانی که اهدا عضو کرده اند
روحشان شاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از اين فاصله
چشمان تو را مي بينم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشيد را مي خواندم
تو رفته بودي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي بهانه ماندن
وقتي آمدم نبودي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هندویم
هندو...
خاکسترم را به باد نده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من هنوز یار قدیمی سکوتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نجوا می کردی
عشق در عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل های باران
در نبودنهایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تکاپوی فاصله ها
من می مانم بی فاصله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای من
کلید بیاور
یک پنجره
آیینه یادت نرود
صندوقچه دلم سالهاست خاک می خورد
پنجره ات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن
نامم
ستاره
یکتا
باران
دریا
دنیا
ساحل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فانوس
نمی خواهم ستاره باشم
با باران کاری ندارم
دلم هوای تو کرده
هوای چش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پر از وسوسه ام
هوس رویش باغ
روی یک زمین داغ
من پر از خواهش برگ
لحظه زایش ومرگ
من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی سکوت می کنی
فریاد می شوی
هزار چشم
تو حرف می شوی
و چشمانت
سکوت هزار ترانه را می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح تاریکی
نفسها می کشد
در میان اسمان
طرح خونین
قفسها می کشد
گل خورشید کجاست
هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر نیستم
حرفهای دلم
کمی موزون است
بی قافیه
بی وزن
انگار هزارم هزار
زنی با هزار ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به امام زمانم
بر شانه های خیس ابر
هنوز
سنگینی می کند
ناله های باران
ستاره ها خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تورفتم
تا دل آن لحظه ها
لحظه های قصه هاو یادها
بر بلندای خیال
یک قدم مانده به باغ عا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من با غزل بیگانه ام
سپید می گو یم
سپید
قصه هزار و یک شب را
از لبان زنی
بی نیرنگ
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی آمد به شبم
مثل یک رویا بود
مهربانیها داشت
شب من زیبا شد
با دو چشمانش او
مثل یک نق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه درد من از تاریکیست
دردهایم اینجا قصه نانی نیست
|
|
|
|
|
شاهزاده خانوم
محمدرضا آزادبخت
محمد رضا خوشرو (مریخ)
میکائیل نجفی(سراب ) 
