بدرود هستی

الهی به زهاد پرهیز کار
به درد آشنایان شب زنده دار
به خورشید تاریک روشندلان
به سیمای غمگین بی حاصلان
به فریاد محکوم دور از گناه
به اشک گناه پیشه بی پناه
به صید فرومانده در بند دام
به عشاق نابرده از وصل کام
به پیر صبور نکوهش پذیر
که برگشته از اوج عزت بزیر
به  دامان پاک آن زن پارسا
به سرگشته مجنون بی آشنا
به بدرود هستی دم احتضار
به اشک ندامت در پایان کار
به احساس مادر به رنج پدر
به فخر آفرین پور پاکیزه فر
به عزلت گزینان موطن غریب
به مهجور دور از حریم حبیب
به بخشودگان بخش و جاهم ده
به درگاه رحمت پناهم بده
مرا نیست تاب عقابت به عین
ببخشا گناه زاهد بر حسین

 

#سیروس_عزیزی
#زاهد_کرمانشاهی