درخت پیر

گل که باشی باغبانها دست چینت می کنند
سنگ که باشی می تراشند و نگینت می کنند
هرگز از این پیله ی تنهاییت غمگین مباش
روزگاری میرسد فرش زمینت می کنند
چوب خشکی در بیابان باش اما مرد باش
چوب نامردی اگر در آستینت می کنند
ای درخت پیر بر این شاخه ها دل خوش مکن
چون که با دست تبر مطبخ نشینت می کنند
نیشخند دوستان از زخم دشمن بدتر است
آشنایان بیشتر اندوهگینت می کنند

#سیروس_عزیزی
#زاهد_کرمانشاهی