تمثال یار...

درود فراوان بر شما جناب خلیل زاده بزرگوار
غزل زیبایی سرودید که طوفانی از احساس زیبای عشق را شرح می دهد. نگاری دلربا هست که وصف عشقش را بیان کردید ،
توصیفی که کاملاً بتِ تمثال شدنش را اثبات می کند. عشقی
آتشین دارد که مانند چاه است ولی کسی که از چاهش بیرون آید ،
تحسین برانگیز است. به بیان دیگر ، هم رنج عشق را بیان فرمودید و هم لذت آن را ، و به زیبایی ، لذت را ترجيح دادید
که عشق است ماندگار و انحصاری. دل را پاک می کند و تمثال
می شود.
یک شعر کلاسیک سرودید که دلنواز است چون وزن دارد ،
همچنین دلنشین و زيباست.
اما جسارتا ، وزن شعر را به درستی اجرا نکردید.
وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
( مثل : هر زمانی که مرا میل کسی نیست بگو)
اما در برخی مصرع ها ، وزن تغییر می کند. به عنوان نمونه مصرع یازدهم ، که وزن شعر تبدیل شده به : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
وق/ت/دی/دا/ر/ن/فس/در/ق/ف/س/سی/ن/ی/من/حب/س/ش/ده
زنده و پاینده باشید