منم.....

                 در پـیِ امـیـالِ نـفـسـانی مـنـم
                  بـدتـریـن نـوعِ مسلمانی مـنـم
                  بـدتر از آنکس که میدانی منم
                 صـاحـبِ چـشمانِ بارانی مـنـم
                  تـا ابـد درگـیـر و زنـدانـی منـم
                 جـمـله در اوج پشـیـمانی منـم
                  بـارالـهـا گـر نـظـر بـر مـا کنی
                  این دل غمدیده را شیدا کنی
                   بنده ای چون من سراپا در گناه
                     دیده و هم دست و هم پایم گواه
                     آنـکـه گیرد جز تویی را تکیه گاه
                      گشـته هــم دنـیا و عُـقبایش تباه
                     مـن بـه درگاهـت نبودم عذرخواه
                     مـن هـمانـم بـنـده ی گم کرده راه
                    بـارالـهـا گـر نـظـر بـر مـا کنی
                   این دلِ غمدیده را شیدا کنی
                    ای خدا ای ربِّ صاحب مغفرت
                   بنـده ای داری بـدور از مـعرفت
                    یـک امـیـن آن رو سیاهِ درگهت
                   جـای ده ایـن رو سـیه را در برت
                   خود رقم زن آنچه دانی مصلحت
                  هیـچـکس بی تو ندارد عاقبت
                 بـارالـهـا گـر نـظـر بـر مـا کنی
                این دلِ غمدیده را شیدا کنی