گل پژمرده

چه ایرانی که درآن مردم آزرده میبینم

که در باغ گلستانش گل پژمرده میبینم

در این خاکی که زرتشت عالم عشق و بما بخشید

چرا در قلب تو سیمای ماتم خورده میبینم ؟

نه دلشادم نه آزادم
ببین غمگین غمگینم

وطن را از تو می خواهم
وطن را در تو میبینم

چه منزلگاه تاریکی
چه راه سخت و باریکی

به آینده نگر با من
که فردا می شود روشن

اگه همواره میسوزم
اگه محکوم به زندانم

همیشه عابد عشقه
بلند آواز ایرانم