تاس می اندازی؟

سلام

و

وقتی شعر درستی می خوانم آن گاه است که تا نفهمیدن اش نمی توانم آرام بگیرم ؛ معمولاً هنگام شعر خوانی در اولین مرتبه لذتی همراه با آگاهی کلی به دست می آید ولی برای رسیدن به ادراکات جزیی تر و لذتی فراوان تر از یافتن شان
باید دقیق تر خواهد ، تحلیل کرد ، حواشی را زدود تا نهایتاً اصل ماجرا رخ بنماید .( صد البته کاملاً مشخص است که این مراتب در شعرهای شعر انفاق می افتد و نه هر جمله چینشی )

اگر بخواهم از لحاظ احساسی در مورد این شعر توصیفی به دست بدهم با اندکی اختلاف همان را خواهم گفت که هادی جان محمدی گفته است و این نه از باب تعارف و تعریف بلکه از روی حقیقت است و موجودیت اما سوای از نظر احساسی چیزی که از اولین خوانش ذهن مرا به خویش معطوف داشت مخاطب و همزاد شاعر بود که چه کسی می تواند باشد ؟

ای شاه // پیغمبر ی در سر // درون جمجمه افعی // گل پژمرده در سینه // شیطان //
موجود خنجر به دست // در بچه گی. بزرگترم بودی // یک روزی می رسد به شاعر //
همبازی تمام بازی ها // حرف های پیش و پس من را //

خب در یک نگاه می توان کلمات یا ترکیباتی را که به صورت منادا یا فاعل فعلی که منسوب به شاعر است را به طریق بالا جدا کرد اما به خوبی مشخص است که بسیاری از آن ها به سبب تکمیل تصاویر و توازن در آن در شعر به کار رفته اند ؛
مثلاً
ای شاه به مناسبت شطرنج مورد خطاب واقع شده است .
پیغمبر به تناسب با ایمان و شک و هیچ و پوچ .
افعی به تناسب با زهر ، مار و مثل مار خورده است که افعی شده .
گل پژمرده به تناسب با بند بعدی که ابر و بهار و زمین و ... دارد .
شیطان و گول زدن .
موجود خنجر به دست با رفیق ، قلب و زخم خنجر .
اما از این جا به بعد است که به گمان من وارد اصل ماجرا می شویم ؛
１) در بچگی بزرگ تر
２) حالا فقط بزرگ تر
３) پشت سر
４) رسیدن به راوی
５) حرف های پیش و پس من را
６) همبازی تمام بازی ها

در چهار مورد اول آن چه که به ذهن خطور می کند بر اساس داده های شاعر می تواند سایه ی شاعر باشد که همه ی این ویژگی ها را تقریبا داراست و از لحاظ آن چه که دارد در شعر روی می دهد نیز تناسب کاملی با شعر دارد .
حرف های پیش و پس : اتفاقی که در این ترکیب می‌افتد خیلی لذت بخش است مثل حل کردن یک معادله سه مجهولی ؛
- حرف های که من در شعر پیش و پس از تو گفتم ( منظور توصیفات و مراتب دیگر لازم برای سرودن شعر )
- پیش و پس [[ من ]] را ، اگر حرف ها ی پیش و پس از من را حذف کنیم یعنی پیش ، پس و را حذف شوند باز هم من می ماند که اشاره به خود شاعر و موجودی ست که در درون او زندگی می کند .
- این اتفاق باز هم در مصرع آخر روی می دهد ؛ همبازی تمام بازی ها ، اگر بر طبق گفته ی شاعر حرف های پیش و پس از این مصراع را حذف کنیم به این عبارت طعنه آمیز و راهگشا می رسیم که از هر طرف که بخوانیم نتیجه یکی ست :
بازی تمام بازی ... حرف ها ی پیش و پس هم و ها بودند که حرف کردیم و ام چه ماند این بود که به هر طریقی که خوانده شود بسیار کنایه آمیز است و پر از شعریت و تعلیق ...


کاش می توانستم تا خود صبح این نوشتار را ادامه دهم ولی حیف که نمی شود اما همین مقدار اندک نیز متاعی ست ناقابل برای خریدن یوسف خوش منظر این شعر و نه برای خریدن بلکه برای بودن در فهرست خریداران و دیگر آن که می ترسم بیشتر بنویسم پاسبان ها و محتسب زاده ها سر برسند بگویند که چرا تو هنگام عکس گرفتن ژست سر به زیر بودن گرفته ای ؟؟ و این کار را توهینی به تمام هنرمندان جهان از جمله خودشان داانسته و در جهت توسعه ی بیش از پیش شهرک سا‍زی های مریدان نداشته ی سلمان مولایی ...
راستی نکته ی آخر و حرف آخر داشت فراموش می شد ، دوستان عزیزتر از جان حرفی حدیثی حکایتی اگر بود نامربوط به این شعر در صفحه ی خودم افتخار میزبانی عزیزان را خواهم داشت ...