سروشی بهاری

سروشی بهاری در #مکتب_ادبی_نورگرایی 

در کلانشهر، هرچه میدان هست 

چون خیابان، ترانه خوان شده است 

زرد و سرخ و بنفش و آبی و سبز

دشت در دشت، بوستان شده است 

از سرِ قلّه، بانگِ فردوسی

جان نسیمِ دلِ جهان شده است 

روز آدینه ای که می گفتَه ند...

به زمین، چشم آسمان شده است 

همخوانیِ مهر و باران

جاویدان! 

#محمدعلی_رضاپور (#مهدی) 

(وزن پردازی در لَخت های پایانی این سروش، 
در عروض نوع سوم یا پیشرو است: 
لَخت های هشتگانه ی بالا بر وزن اصلی و دو پایانی به ترتیب بر وزن: "مستفعلن فاعلاتن" و "مفعولن") 

#شعر_پیشرو
#شعر_سروش
(ویژگی های #مکتب_ادبی_نورگرایی بطور بسیار خلاصه:
نگرش توحیدی به پدیده ها در نظر و عمل و ترسیم آن در موقعیت های دنیای امروز،
فراخوانی اندیشه های نورگرا یعنی معنوی از هر دین و مرامی و از هر سرزمینی با هدف ایجاد جبهه ای مشترک در نبرد آرماگدون (آخرالزمان)، 
آمیختن سنت با دنیای پسامدرن، 
توجه ویژه به میهن و بازآفرینی ارزش های مثبت میهنی نه در چارچوب ناسیونالیسم اومانیست غربی بلکه در چارچوب بومی گراییِ در مسیر توحید، 
کاربرد نور، رنگ، عطر، طعم و... برای تبیینِ عینیِ انتزاعیاتِ الهی بصورت نسبی‌ و همچنین برای تسلای انسانِ آزاردیده از دنیای پسامدرن معنویت گریز 
و چند ویژگی مهم دیگر)
#محمدعلی_رضاپور (#مهدی)