شعله ي اشتياق

ای وفای تو شهره در آفاق

چه شد آخر که بی وفا شده ای

من مگر کم گذاشتم در عشق

که تو حاضر به این جفا شده ای!؟

......

چند وقتی به کنج چشمانت

گرمی از شعله ی نگاهی نیست

همچنان دور می شوی از من

گرچه بین من و تو راهی نیست

.........

پای پس می کشی یقین دارم

نظرت ترک عشق و آغوش است

نبض تو کند می زند, به دلت

شعله ی اشتیاق خاموش است

.........

موقع کوچ بود و دست خزان

چین شد و چنگ زد به پیشانی

موی چون برف من گواه من است

لحظه ی رویش پریشانی

...............

من تمامم ولی تو ای آغاز

رویش فصل تازه ای هستی

یاد کن از من و مواظب باش

در کمینند غفلت و مستی

...............

من شکستم ولی بدان این را

بشکند هر که را که می خواهد

روزگار است وجام عمر تو را

هرچه عشقش کشید می کاهد

.........

باز من جان تازه می گیرم

اگر ای خوب مال من باشی

تو خدای منی خدا نکند

که گرفتار اهرمن باشی