سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        \ دردِ دلِ سگ بی خانمان\

        شعری از

        سید مقتدی هاشمی پرست

        از دفتر کتاب شعر زندگی نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۹ ۱۴:۰۶ شماره ثبت ۹۵۹۵۰
          بازدید : ۲۷۱   |    نظرات : ۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید مقتدی هاشمی پرست

                   "   دردِ  دلِ سگ بی خانمان"
        بیا     گویم   برایت      داستا نی
         زِ  رخدادی  که   معنایش  ندانی
        جوارِ   خانه یِ  ما  کٌنجِ    دیوار
        سگی می زیست  ، همراهِ شبانی
        تمامِ روز و شب را پرسه  می زد
         بیا بد  در   زباله  ،   استخوانی
        قضا  را ، چشم ما ، افتاد  روزی
        به چندین  توله یِ  زیبا ، به آنی
        رقابت !،  تا بنوشند   شیرِ  مادر
        کجا  یابی    در آن مادر ، توانی؟
        زمان  بگذشت  اندک ، چند ماهی
        شدند سگهای خوشرنگ وجوانی
        ولی ، مادر بمرد  و، رفت درخاک
        صدایِ  نا له  ماند ،  گاه  فغا نی !
        گزید همسایه  یک سگ،بٌرد خانه
        برایش ساخت در آن جا  ، مکانی
        بدو آموخت  را ه و رسمِ   کردار
        شنا سا نید    راهِ          زندگانی
        زِ ناز و نعمت و ،  لطف و محبت
        همیشه شاد و خوش ،با هر بیانی
        ولی  ،  آن توله هایِ مانده  آن جا
        همه  مردند ، یک تن ،یافت جانی
        همیشه پرسه می زد ، کوی و،برزن
        که  تا   شاید   ،   بیابد ،   تکه نانی
        چو چشمم دید روزی ،چشم آن سگ
        شدم  محزون   ، زِ رمزِ     جاودانی
        شکایت داشت   از این   محنتِ دهر!
        گلایه      ،   از     جهان ، زندگانی !
        چقدر ناشی    رقم خورده    طبیعت؟!
        نمی گنجد   ،   به  هر کون    مکانی
        منم احساس دارم    ، دَرکِ  خاموش !
        به  که   گویم سخن   ؟   با چه زبانی؟
        یکی  می یابد  آن گون   عزت و  جا ه!
        دگر ،   نه جا وٌ ، قوت و ،  آب ونانی!
        من و آنها    زِ   یک  مادر  پس   افتاد
        بٌوَد ظلمی، ازِ آن     بد تر    چه دانی ؟
        چه می شد چون گیاهان، نورِخورشید ؟
        به من می داد  ،رنگ و،  تاب و، جانی
        ویا هم چون،  جمادِ  سنگ  ،   یا خاک
        نمی بودم      پیِ      ،    هم آب و نانی
        و   شاید     این   تفکر  ، روح   بخشد
        روم    راهِ     تکامل      ،  یک  زمانی
        ببندم  دل  ،  چو انسان   ،    بر امیدی
        دهد       امید   ،      تغییرِ    جهانی  !
        و  یا سازیم    افسانه    ،   چو انسان!
        بقایِ       دیگری  ،   در یک جهانی!
        تو هم انسان ،  بزن    سازِ    حقیقت
        کجا     پاسخ   دهد   فکر      نهانی؟
        که آن هم" مقتدا "  آشفته ساز است
        چه      حا صل از جهان  و، زندگانی؟
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ ۰۸:۲۰
        درود بزرگوار
        بسیار زیبا و پر معنی است
        مبین مشکلات جامعه خندانک
        طوبی آهنگران
        سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ ۰۹:۲۷
        سلام جناب هاشمی دورود بر شما
        شعر بسیار بلند
        و زیبا یی سروده اید
        دورود ها بر شما
        محمد باقر انصاری دزفولی
        سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ ۱۲:۴۰
        بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
        که شعرت
        مشکلاتی را بیان کرد
        ز خوابْ آشفتگی
        بیدارمان کرد
        خندانک خندانک خندانک
        مجتبی شهنی
        سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ ۱۸:۲۳
        درود فراوان
        بر شما
        بسیار بسیار
        عاااااالی

        قلمتان توانا خندانک
        مجتبی شهنی
        سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ ۱۸:۲۳
        خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2