دنیا

برو دنبای دون بیش ز این دولتت فانی بود
به سر انگشتی نمی ارزد جهانت اگر حالی بود 
به گوشه ز چشمی اصل تو آشکارا
عاقلان دانستند که دایره طبل تو خالی بود 
ز کجای تو خیر که بسی ز شوکت زنند دم
هر چه بود دام شیطان امید ز بی حاصلی بود
دور از انتظار بود چرخ کج ،،رفتار تو 
از رنج فراغ آرزو ،،،عمر چون موج ،طوفانی  بود
خون غنچه در شیشه ی ادب جاری به دفتر جنگ
هر چه دم ز خون خواهی زد بشر دیدم که ویرانی بود
ای سخت گیر بالا نشین به پایین هم نظر کن 
گر چه بالا پر کشیده ای زیر از پا از آه خالی بود 
چنگ بی معنت نواز ای مهربان زآن تیغ نامرعی نکش 
آنکه بیشتر دست پا می زند به قرقین فانی بود 
ای درد کشیده زمان گلایه از دهر چه سود
بدان که کار جهان و عمر تو از بی خبری بود