عصر خاموش

جز لطف دولت در حیطه فرمان همه خاموش 
به آفاق ادم نکته دل نشین جز به لبان همه خاموش
آنکه در دل سنگ لعل به مینایی دهد جام 
به طبیب و درد مند گر ندهد جره ای بی امان همه خاموش
زمین کینه توز خوب حریص است به خوردن نسل 
گر همت نرسد ز سلطانی. ی دین زین طغیان همه خاموش
باغبان از رسم خزان محزور است و خراب 
باد ویرانی جه داند زین ستم باغبانان همه خاموش
زین جهان می شکنند صاحب نظران را در دام بلا
عقبی طلبان چه خوش شکنان همه خاموش
گفته بودم به عزل کوچ رحیل نزد همسایه نبود
زین سفر که می روی هشیار و مستان همه خاموش 
آن هدایت شده ی عالم خداوند بدرقه ره بود 
چون کشتی رسید به صاحل ایمان همه خاموش 
راوی دم بر بند ز زیبا نظری این ایام که همه خاموش 
در عصر نوین زغزل خوانی به یاد عارفان همه خاموش
۲۰  ۱۰. ۱۳۹۹ 
طوبی آهنگران