شاکی

سلام ...
میخواهم اینبار عرض ارادتی داشته باشم خدمت دوست بی ادعا و پرتلاشم که همیشه از سر صدق و دلسوزی به صفحات ما خرده فروشان بازار ادب سر میزند و آنچه را که به ذهن روشن و نازنینش میرسد و آنچه در چنته ی تجربه دارد با ما به اشتراک میگذارد .. از آنجا که تخصص چندانی در واکاوی آثار کلاسیک ندارم و ممکنست حتا باعث تخریب و تخفیف آنها شوم ، لذا به مرور برخی صناعات ادبی به کار رفته در این اثر میپردازم و کارهای فنی و مباحث تخصصی را برای دوستان خبره و کاربلدم میگذارم :

نه‌ازدست‌خودم‌شاکی که از بخت بدم باید،
هم از طرز غریبانه نگاه سرد تو شاید.
و از چشم تو دلگیرم که درگیر نگاهم کرد،
و دیگر بی‌وفا چشمت به چشمانم نمی‌پاید.

در مصاریع این پاره ، نوعی سجع بکار رفته که گاه با جناس و گاه با همآوایی این سجع لطیف رخ داده است :

دست / بخت
خودم / بدم
دلگیر / درگیر
چشمت / چشمانم




هر از گاهی و بی‌گاهی دلم را غصه می‌گیرد،
چنان‌تنگ میشودسینه هرآن‌گویی‌که میمیرد.
تو رفتی نازنین من چرا تنها چرا بی من؟
کجا رفتی که یادت هم سراغم را نمی‌گیرد.

گاه و بیگاه را خوب آمدی جناب خزایی ، اما جسارتا حرف گاف در مصرع دوم ( برای واژه ی تنگ ) البته به خوانش حقیر ، انگار فالش افتاده ، انشالله که من اشتباه کرده باشم و اگر اشاره ام درست است ترمیم بفرمایید . ( هرچند این خرده که گرفتم بعلت شفافیت و زلال بودن کارتان است که کوچکترین خشی در آن مشخص است و این خاصیت همه ی سروده های ناب است )


سکوت‌وشعر وتنهایی شده تکرار هر روزم،
من از این آتش عشقت شبانه روز می‌سوزم.
رسیدم رو به تاریکی بدون شعله و سردم،
بیا با موج موهایت مرا از نو بر افروزم.


در اینجا آتش عشق و موج مو هردو تشبیه هستند ، و خوب وقتی وجه شبه و ادات تشبیه را حذف کنیم و جای مشبه و مشبه به هم عوض شود کار به بلاغت میرسد




دراین‌ویرانه‌ی‌لرزان نه‌سقفی‌ماند ونه‌دیوار،
بیا و لطفی از نو کن هوایت از سرم بردار.
خودم را بعد تو دیگر ز چشم شهر میدزدم،
که هرشب کِز کنم کُنجی نگاهت بر سرم آوار...

این پاره از پاره های قبلی غنی تر بود ، مراعات نظیر با ویرانه و آوار و دیوار و سقف و همینطور تشخیص " چشم شهر " که کار را زیبا کرده بود .

و البته همانطور که خودتان به تاریخ سروده اشاره کردید ، حدود بیست سال از آن میگذرد و خوب شاعر آنزمان قطعا به پختگی الان نبوده و چه بسا اگر پای قیاس به میان آید ، سروده های امروزتان بسیار بهتر خواهند بود .


تیک نقد را شاید نباید برای این متن ساده و پر ایرادم میزدم ، چرا که اینگونه نوشتن فی الواقع زیره به کرمان بردن است چرا که حکما از بنده ی کم بضاعت بیشتر میدانید و این تعارف برنمیدارد . منتها تنها راهی بود که برای قدرشناسی از شما به ذهنم رسید . امید که پذیرا باشید