گفتی که ما کردارِ بی شرمانه میکنیم
چون گریه بر گلهای بی پروانه میکنیم
با آنکه مُزدِ عاشقی رَجْم است و چوبِ دار
ما سجده بر جامِ می و پیمانه میکنیم
تا پایِ دارْ مانده برْ این عشقْ استوار
آن سنگِ خارْ را خورده و دُردانه میکنیم
هرشبْ پیاله بر دستْ در کوچه می رویم
در گوشِ محتسبْ نعره ی مستانه میکنیم
دست از شُعورَتْ اِی واعظِ محجورْ شُسته ایم
ما اِقتدا بر ساقیانِ دیوانه میکنیم
با دیدنِ تو غریبه برْ جایِ بزرگانمان
دَرْ خانه یِ خودیم و حِسِ غریبانه میکنیم
ما راندگان از خالق و از خانه ی خودیم
جایی خدا، دیدیم اگر، کاشانه میکنیم
چون در خراباتْ دیده ایم بر چنگِ مطربان
جانها فدای این خانه یِ ویرانه میکنیم
با رقصِ آتش از کوره یِ ظلمِ تو سَرْکِشیم
وز آتشِ مسلسلت پروا نمیکنیم
از خونِ جاهلانْ قدحی در چشمِ واعظان
مِی میگساریم، محفلی رندانه میکنیم
در پیشِ رویَت اِی دُشمنِ گُفتارِ پیرِ طوس
کرنشْ به جایْ جایِ کاخِ شاهانه میکنیم
در دشتِ اَرژنی خَمُشْ این جایِ زوزه نیست
ما گربه ها تا غُرّشِ جانانه میکنیم
با پتکِ آهنینت ای شبْ وِداعْ کُن دگر
بر چنگِ خورْ خمیرَت نانِ صبحانه میکنیم
اَفکنده ایم دستِ هزاران بُتِ بزرگ
بازویِ تو را نیز بی خبر از شانه میکنیم
گر کعبه یِ آمالِ این شبْ طینتانْ تویی
فردا نِگَر که ما کعبه اَت میخانه میکنیم
دلهایِ تیره زِ قهر و فریب و کینه ات
روشنْ زِ مهرِ فریدونِ فرزانه میکنیم
باز آید اَفردون شَه و سوی دماوندت بریم
رسوایت ای اَهریمنِ بیگانه میکنیم
اَفسونِ رَخشِ خامه از اَفسارْ وارَهیم
یک بیتِ شاهنامه تو را اَفسانه میکنیم
زدْ خواجه یادگارْ بر دیوارِ شَهرِ شعرْ
کانرا هزارْ سالِ دگر هم ترانه میکنیم
هر بیتِ این ترانه به خونِ تو تشنه است
باختی قافیه را دِگَرَت رها نمیکنیم
درود بر شما خواننده گرامی
مدتی ست از حضور فعال در جمع نازنینتان محرومم. بی شک شعرهای بسیار زیبایی را نخوانده ام. اما از کف نرفته است که حتماً شهدِ یک یک شان را به دیدگان خواهم نوشاند.
دستبوس و دوستدارتان.
بسیار زیبا و دلنشین بود
مبین مشکلات جامعه
دستمریزاد