دوباره بگو !

من، دعای سر، گم کرده ام،
تو، کلیدِ صندوقچه ی نیما،

من، دل، در رهن این باغ؛
تو، از، وتویِ قلم، آزرده...

من، غمِ « نهال » می خورم،
تو، حرصِ هرز رفتنِ آب!

یادش بخیر بهار،
تو، اسفند وار...
می شکفتی و پرستو ها...
با شکوفه ی سیب؛
آشیانه می ساختند...

دندانِ دل ِ تو نیز،
شکسته است؟...
ها... نشنیدم؟
دوباره بگو!
***
آه!
لیوانی
آب...می خواهم!
آبی که
از سرم گذشت و
به دریا، نرسید!
***
- پژواره -
_____
به سهم خود، کمترین تشکری است از  جناب آقای
 - علی عبداللهی - عزیز به پاس بی دریغی هایش...