آینه ها دروغ نمی گویند

سلام استاد بودنتان غنیمتی پنهان است خدا را شکر که هستین

سپاسسسسسسسسس استادم

هیچ میدانی من و این نیمکت خیس پوسیده وسط پارک چقدر نیامدنت را سر پا ایستادیم
الان چه وقت نیامدن بود بانو
هیچ چیز جای خودش نیست بماند
اما خیال تو هنوز دارد روی رختخواب تنهاییم چرت میزند
این هم از پاییز
کدام طرفی ?
دارد قهوه ات سرد میشود
و من اوقاتم تلخ
بیا و فال فصلها ابدی ام باش
بداهه تقدیم بر استادم
به خاطر تو پاییز را رنگ میکنم دیگر بهانه نداری که پای دلم گرفته است

سلام بانو آفاق
زوج
فرد
آخر چرا هیچ خیابانی به تو ختم نمیشود
مگر تو تابع قانون نیستی
زوج
فرد
توقف حمل با جرثقیل
کاش این جرثقیل از خیابان تو بگذرد. ..
تقدیم بداهه

غم زمانه کشم یا فراق یار کشم
به طاقتی که نمانده کدام کار کشم. ....

سلام بر مرید جان استاد ازل ....اگر شاعر بودم برایت صد مثنوی سروده بودم
مولانا نیستم
اما به اندازه شمس دوستت دارم

عشقم استاد. بداهه تقدیم

سلام مازیار عزیز خوبید
عشقید

سلام مازیار مهربانی و متانت

میگویند آن مرد آمد
اما تو همیشه میروی تازه کاش فقط رفته بودی میبری دل را جان را
چقدر پیامبر ی شاید هم کتیبه دوستی و عشقی که از دهان پیامبری جاری میشود
هیچ میدانستی چقدر ایمان دارم به عرفانی که از نگاهت مرصادالعباد میزد.
دوستت دارم مثل باران پاییز را

راستی استاد اگر شد از پیله تن در کلاف من در آیم شاید بهار که آمد چیزی تاز ه کلمه ای حقیقی بیابم باز واژه های بی زبان را شعر کنم کمی بعید است.اما تا آن روز این همه چیزی بود که شد بنویسم و همه آنچه نوشتنی بود میان اتم های مغناطیسی جسم خاکی کپک زدند و نشد متولد شوند و رسالت انگار این است که هیچ شوی تا شآید بودنی یافتی.....دعا میکنم دوستانی که شعف تکرار گفته شده ها از هر دری و نعشگی کف زدنها ی دیگران از وجوب اصل غافلشان کرده بیدار شوند تاریخ گواه است ....بسیار زیبایی ها آموختم ازت و میخوانم ات گاه اگر حوصله مجالی داد .میروم در قونیه درونم نمیدانم برگشتی هست یا نه خواستم بگویم رسالت مهربانیت را تا ابد قدر دانم
.ما را حلال کن و همیشه اینگونه زیبا باش

سلام امیدم .مرد خوش استیل سایت حضورت مثل خلسه ایست بعد از حل معادله ای دو مجهولی و وبال انتگرال .....ممنون داداش

سلام بانوی متفکر و عارف ممنون افتخار دادین
گاهی فکر میکنم جزیی از خواب همدیگر یم گاهی همه چیز واحدی از یک کل .پس من و تو را چه کسی اختراع کرد ...یا هو

سلام. راستش آنه تخلصت مرا یاد بحث با استاد راهنمایم در دانشکده میاندازد یادش بخیر با این که رشته ام ادبیات نیست .علاقه به این مقولات باعث می شد با اساتید ی که رابطه خوب داریم بحث کنیم و یکی همین زمان بود .که مرسوم است نه گذشته وجود دارد نه آینده و فقط حال واقعیست که یک روز گفتم استا د فکر میکنم حال هم واقعی نیست چون در کتابی خوانده بودم زمان اختراع دست بشر است.با خودم فکر کردم وقتی میگویم لحظه حال حتی یک هزارم ثانیه بگذرد میشود گذشته پس تنها همان لحظه آن واقعیست که هیچکدام از سه زمان نیست لحظه ای آنی که بیان نشده درست مانند مطلب شما وقتی آنچه در درون میجوشد وآن لحظه تولدش را یا فعلا نمیدانیم یا بسیار سخت است چون همان الهام درون که میگویند هست و شعرهای ماندگار فارغ زمان است .وهم به به امروز بعضی ها به شعری که مثل ماشینی که هر قسمتش از جایی آمده و فقط زیبا بزک شده و زود هم باطل میشود حرف زیاد است بی سیم هم داد و بیداد میکند باید بروم افسوس میخوام بگم عجله نکن میوه تا نرسیده بیافتد با رنگ و بزک شاید نگه داشت ولی لو میرود و تو بلاخره آنچه درونت میجوشد به روی کاغد میآری گفتم که داری شاعر میشی برا همینه که از ترکیبات قدیم و جدید و از این جا و آنجا و ..سر هم نمیای کهچند روز همین آدمها به به بگن شعرهای دارند شناسنامه دار میشوند و تو کارت را بکن همین ..من رفتم

سلام بر انه شعر ناب خوش امدی

سلام آنه حق با توست وارد شدن به بعضی بحث ها سخت است اما باید رفت باید چون ماهی سرخ بر عکس آب شنا کرد تا رسید .اصلا شاعر آیینه روزگار خو یش است.اما عقیده من این است این آینه بر عکس برای نشان دادن به شخصی که اکنون بدان می نگرد نیست .شعر یا هر مطلبی به خاطر این نیست که عده ای امروز کف بزنند و ستایش کنند ما را و هر دفعه همان آدمهای قبل البته این ستودنیست و لطف آنهاست .اما همه کار نیست کسی که واقعا شاعر است در اصل چون عارفی که مسائل را به جای
مکتوب کتابی با شعر یعنی زبانی موزون مانند قرآن مجید مینگرد و واقعا رسالت شاعر سختتر از عارف و ...است چون شعر او را صد ها سال بعد یک نفر میخواند آیا آن آدم هم مثل آدمهای امروز برایش کف میزند .یعنی میتواند سوالات و دغدغه و رنج و آنچه میجوید را در آن شعر بیابد یا نه ....بسیار شاعران در زمان خود مشهور بوده و هدایا گرفته اند ولی در چنگال تاریخ زمان آنها را از یاد برده چون شعر ساختن به جای این که شعر دنیای آنها را بسازد .حرف زیاد است .....به امروز و اینکه چند نفر میان شعرت فکر نکن مخصوصا در این محافل که بیشتر جبران است نه از ته دل شعر آنها را بکشد سوی خودش مهم نیست ...سعی کن شعرت چون نامداری ابدی و برای همه زمانها باشد ....مثل سهراب .حافظ .فروغ ووووو و روزی دیوان افسر کرمانی کتابی کهنه میخواند ام گویا تنها به خاطر آن روزگار که می زیست نوشته آرام گذاشتم کنار البته نظر شخصی مثال زدم .خلاصه من شاعر واقعی را میشناسم من عجوب ام باور کن شاید شاعر نباشم

سلام آنه خودت میدانی و آشنایی ما به چند سال قبل میگردد که پنج سالی سایت نبودم میدانی نه تعارف بلدم نه دروغ نه ترس را میشناسم و نه دوست داشتن را به قول دوستم وقتی در جشنواره سراسری سیب مقام دوم کشور آوردم در مراغه بهم میگفت تو باید پرواز کنی ولی میدونستی چیزی در این دنیای خاکی نیست که مسیحا را از ته دل شاد کند البته اولی با در عمرم از تحصیلات و مقام و خود ستایی حرف میزنم ده ساله کسی تحصیلات منو هم نمیدونه چی نوشتم چی دارم وووو اما وقتش بود برا ی روشن شدن موضوعاتی بعضی نگرش و رده ها مشخص بشه .میدانی به قول اکهارت و مولانا وو تا به هیچ نرسی هستی نیست دنیای خاکی بر اساس تضاد آفریده شده همه چیز ضد خود را دارد وگرنه معنی نداشت .و دنیا هدیه ای بدهد چیزی در قبال آن میگیرد برا همین بیشتر عرفا و دراویش به قول ا وشو هرگز دست نیاز برای خواستن به خود تنها از واجب الوجود مطلق خواستند و تنها چیزی را خواستند که آنها را به اصل آرامش به آنسوی دنیای واقعی که هری پاتر و سیندرلا البته در بیان رفتن بروند .روزی استاد قاضی تهرانی که فوت کرده بود البته من هم شنیدم ...قبلا مدام دست روی قلبش میگذاشته اطرافیان میدانستند او هرگز امکان بیماری تن ندارد چون به اصل وجود روحانی اش گره خورده و بیماری چیزی ذهنی است که از راه ذهن وارد بدن میشود خلاصه م قع شستن جنازه دیدن دور قلبش کلا سوخته .....او عاشق بود و قلب تنها معبد و جایگاه نور خداست .شاعر اتفاقا در مواقع بحران است که به داد خودش و بقیه میرسد درست است که آینه روزگار خویش است اما خودش در چنگال آن موضوعات غرق نمیشود .و از بیرون گود مینگرد . وقتی اولین فضا نوردان آمریکا که پنج درصد احتمال برگشت داشتند به ماه رسیدند در آن زمان یکی از اونا با نوک دستش از اون جا زمین را نشان میدهد و یک لحظه بهت میکند زمین در پشت نوک انگشت او گم میشود و او آهی میکشد و میگوید این بود زمین و دنیایی که برای یک وجبش غوغا بود چقدر بی انتهایش میدانستم و .....که موقع فرود منفجر میشه سفینه و میمیرند میخوام بگم از خدا نباید نان و دوچرخه بخوای باید بخوایم دید متفاوت و روشن به ما بده آرامش درون به ما بده تا فارغ از بلوا شب این دنیا به ظرافت و ماموریتمان فکر کنیم راستش وارد بحثی شدم که خودم هم نمیدونم به نوشتن در فرصت کم چطور جمع اش کنم ....فقط عاشقانه بگذار دلت بنویسد ....مثل من که تا حال ویرایش نکردم شعرم را و همیشه کتکش را خوردم البته ....فقط این را خودت پیدا کن ما برای چه اینجا هستیم ........سالها حرف من این است و همه شب سخنم ......به قول مولا نا همه دنیا پر از بدی و مشکل بشه ربطی به اصل حقیقی و روح و عظمت ما ندارد یادت باشد زمین از اینجا زمین است بالاتر بروی یک نقطه است تا ادامه فعلا انگشتم یخ زد

سلام دوست خوبم بودنتان نعمت خداست .ممنون

سلام
زیبایی در نگاه شماست

پاییز بهاریست که به پیری زود رس دچار شده
ممنون

سلام استاد خوش آمدید نامتان مرا یاد استاد علی آبادی بزرگ نمایش نامه نویس و داور ما بود مقطع میاندازد خوش آمدین

سلام استاد درود بر شما

سلام مهدوی جان قدمت سرمه چشم

سلام استاد خوشحالم که هستین

سلام دوست قدیمی خوشحالم که هستی .
بودن یا نبودن را بی خیال
بودن یا هستن دغدغه این است

سلام بی وفا ی قرن خوش آمدی
به جای دسته گلی که فردا بی جان روی سینه ام میگذاری چه خوب حالا که جانی هست با سلامت دل شادمان کنی

سلام استاد ممنون

سلام استاد پاییز است و دل است دیگر میگیرد کار دیگری نمیتواند

سلام سپاسسسسسسسسس بانوی گرامی

سلام بسیار ممنون از لطف عالی

سلام بانو خوشحالم که پسندیدین در این زمانه غم بودنتان شادیست

سلام استاد مازیار عارف و بانوی بی بدیل مهر و صداقت استاد گلواژه های مهر سپاس در نبودم بودین خدا را شکر برای داشتن تان