لمس مرگ

دلم پر پر شد از پاییز، وجودم غرق در غم هاست..
شب تاریک این تقدیر، پر ازحرف و نگفتن هاست...
درون ذهن من امید به سمت روشنی میرفت،... 
که در گرداب غم گم شد، پس از آن زندگی میرفت...
و من گمگشته در بغضی که جانم را به سرقت برد... 
در آن آشوب شب هایی که قلبم بی صدا میمرد....
دلم قصد سفر دارد از این شب، از مصیبت ها...
به سمت سرزمین صبح، لبریز از حقیقت ها
برایم قایقی بفرست در این دریای تاریکی...
که دیدم مرگ را نزدیک چو موهایم به باریکی..