تقدیمی به یاران و عزیزان شعرناب

من گرفتار لب پرعسل و پر شکرم

ان جهانبخش منوجهر عزیز هنرم

---

من به شوق امده از شعر و غزل

بوسه بر روی چو ماه و لب طوفان جگرم

---

آنکه مینا گل و محمود نسب پر هنر است

وآن سمانه هروی آن گل زیبا سخنم

---

آن شب افروز گل افروز به بستان ادب

سید ظاهر , ان دری گوی افغانه سرم

---

مرد خوش چهر که چون شیر بود قلب و دلش

طلعتی زرینه رخ او که ز کرمان نسبم

---

آنکه خاموش چو در تنگ وجود

آن تگرگ اخگر و راسخ به جهان غزلم

---

آنکه دادا بودش نام و به سر منزل عشق

رهنمون گشته زلالی و نگر خوش سحرم

---

سید خوش گهر صفحه نابم در شعر

صد دریغ است که شعر اید و نامش نبرم

---

زاده فکرت ناب است به دنیای ادب

گشته ملحق به علی احمدیانش نسبم

---

همه آن شور دلان  حرم قدس وجود

هرکه بودی و فراموش که نامش نبرم

---

شعر تقدیمی بیدل گرچه دارد اشکال

لیک عشق است و همه نور بود در نظرم

---

بارالاها همه این نوردلان حافظ باش

جمع ما جمع و بامید طلوع سحرم

---------------------------------------------