رسالت باران

سلام

و

هم چون همیشه خواندن از این قلم لذت بخش است و تفکر خیز به گونه ای که در پایان چشمان ات به متن زل می زند و در اندیشه ی چیستی و چگونگی این همه ناجوری فرو می روی و این بی هیچ اغراقی گفته شد چرا که شاعر این سطور فخیم به آن درجه از آگاهی رسیده است که زبان شعر ش مخصوص به خود اوست و سبک شخصی اش را یافته است و شعر به شعر در آن پیش تر می رود ...
نکته ی قابل ذکر در این شکوه واره آن است که از شاعر عزیز تقاضا دارم در نوشتن واژه ها حوصله ی بیشتری به خرج دهند و فاصله ها را بین کلمات رعایت کند تا متن و ظاهرش نیز برای خواننده چشم نواز باشد چرا که پیش از خواندن شعر اولین چیزی که دیده می شود نمای بیرونی شعر است ...
دیگر آن که بند آخر را نمی توانم بفهمم و بپذیرم اولاً بدان دلیل که مهندس و دکتر و ... از نظر فضای زبانی با بقیه ی شعر همخوانی ندارند و دوم آن که معنای شعر در بند ماقبل آخر تمام می شود و شاعر در همان جا پیام خویش را به تمامی و زیبایی القا می کند و به زعم من بند آخر تنها کاری که می کند آسیب رساندن است به باقی شعر چرا که در سطح این شعر نازنین نیست ...