جهاد فهم

سلام و عرض ادب و احترام
باید
تراشید
زنگارِ سکوت
که گذشته کار زالوها
از مکیدنِ
خون های سرخ
دهان گشاد کرده اند
به بلعیدنِ
سلول های خاکستری!

این سطر ها را بسیار دوست داشتم
بسیار زیبا شست و شوی مغزی را وصف کردید و به گونه ای که هر کس بخواند نفرتی درونش نسبت به این زالوصفت های مشار الیهم شعله می کشد

دیگر انگشتی نمی خاراند
سَری،
از کوتاهیِ
دست ها!

باید جهش داد
ژن های معلول شده را ..

طعنه ای بسیار جالب


با این حال همیشه شعر ها به غیر از اشعار بزرگان ادب و ستارگان آسمان هنر و ادبیات فراز و فرود هایی دارد

سرکوبِ
هجومِ ملخ هایِ
بدفکری و بی فکری
می طلبد
انگشت «آغا» یی
تدبیرِ «نادر» ی
ضربِ شست ِِ «رضا» یی!

اول این که انگشت آغایی واژه سخیفی است و در شعر شما وصله ناجور است
و این بخش عوامانه هم هست یعنی هر بقال و چقالی را پیدا کنید که معترض باشد اسم چند تا شاه و حاکم در گذشته را می آورد و می گوید یادش بخیر رضا شاه چنین بود و قاطعانه و خشن بود و ...
پس تفاوت شما با مردم عادی که به زبان هنر سخن می گویید چیست ؟
استفاده از الفاظ عامیانه اگر هنرمندانه نباشد مزیتی برای شعر و شاعرش نیست
دوم این که به لحاظ محتوا هم گرچه در حیطه نقد ادبی چندان نیست اما این 3 سطر مشکل دارد
تدبیر نادری و انگشت آغایی و رضایی و ... علت مشکلات امروز ماست
به هر حال امیدوارم سلامت باشید و نویسا



به نظرم چندان این بخش زیبا نیست
اول این که به لحاظ

درودو سپاس عزیز بزرگ.ار و شاعر فرهیخته

دستمریزاد عزیز

زیبا و دوست داشتنی و فاخر است

دوست تر داشتم همان طور که ذهن شعر را می خواند

و تا مضمون در درونش شکل نمی گیرد به سراغ سطر بعدی نمیرود نوشتار شعر نیز چنین بود

تا همبستگی بین ذهن خواننده و شعر نیز یکی باشد

البته شاعر هم حق دارد بخاطر تاکید روی بعضی از فراز ها آن را مستقل بنویسد ولی وقتی تمامی فراز ها چنین شدند . دیگر آن فلسفه نوشتاری منتفی می گردد . و مثل مادری می ماند که برای تفهیم ایده هایش به کودکش کلمه کلمه با او صحبت می کند .

البته این یک نضر شخصی است و خدای ناکرده قصد اعمال نظرم را ندارم

با مهرو ارادت فراوان