( ناوک مژگان یار )

ناوک مژگان زیبایت مرا افسانه کرد

خود بگو چشمان شهلایت دگر با  ما چه کرد

-------

ما به وصف ان نگاه پر ز مهرت مانده ایم

دیگران را من ندانستم چه ها بود و چه کرد

------

ابروانت چون کمانی, ناصیه مهتاب شب

زلف و گیسوی شفق گونت نگر با ما چه کرد

------

تا که افشاندی تو ان زلف سیاه پر شکن

بینوای عاشق سوداییت را او چه کرد

------

ان انارین لب دهد امید صهبایی شگرف

انکه نوشد ساغرت   دل را چه کرد

------

ان لب و چشم و جبین و گیسوان افشان تو

دین و دل از ما ربوده گو حیاتم را چه کرد

------

گردنی افراشته با گیسوانی چون کمند

ای طبیبان چاره این درد را باید چه کرد

------

داده بر باد صبا ان گیسوان چون شفق

دل چو افسون کرده ای جان را چه کرد

------

گر چه تو افسون نمودی این دل بیچاره را

پاسخ پروردگارم را تو اخر سر چه کرد

------

اتش دوزخ خریدم من به این دلدادگی

باش تا بینی خدایم عاقبت با تو چه کرد

-------------------------------------