معشوقه جان

عرش را با فرش یکسان کرده ای معشوقه جان
حوریان را سخت حیران کرده ای معشوقه جان
.
بوی عطـرت بر مشـامـم می رسـد از دوردست...
بعدِ عمـری عــزمِ کنعان کرده ای معشوقه جان
.
خسـرویی درگیــرِ سـامــان دادنِ مُلـکــم ، ولی
 قصدِ فتحِ خاکِ ایران کرده ای معشوقه جان
.
عشــق حتـی تا ثریـا رفته است... این روزها
راهِ حـلش را نمـایـان کــرده ای معشوقه جان
.
معبـدِ چشمـانِ تـو رونــق گـرفت و عاقبت...
تو خدایان را پریشان کرده ای معشوقه جان
.
دوری از تو آنقَدَر سخت است آری بی گمان
هر که را رفته پشیمان کرده ای معشوقه جان
.
مـاه پشتِ ابـر کِی مـانده که خـود را بی دلیل
پشتِ چادر   باز پنهان کرده ای معشوقه جان
.
علیرضا آرین مهر