پدر

دوشنبه ی بیقرار

آسمان چادرِ سیاهَش را به دستِ نسیمِ سحرگاهی نمی داد!
خورشید میلی به بیدار شدن نداشت!
نمازهامان قضا شد!
همچنان در آغوشِ شب، غرق رویا بودیم که دستِ بی رحم تقدیر سیلیِ محکمی به گوشِمان زد!
غنچه ی امیدِ باغِ آرزوهامان پرپر شد!
بوی باغبان دیگر به مشامِمان نرسید!
دوشنبه ی بیقرار لباس سیاهی به تن کرد و قلبهامان عزادار #شیری شد که #نگهبان بیشه ی #زندگیمان بود!

#سمیرا_خوشرو_شبنم
#دلنوشته

لبخند فراری شده از روی لبم
غمگینم و خاموش تر از نیمه شبم

حالا که شکسته شیشه ی عمرِ #پدر
از شدّتِ دردِ بی امان توی تبم

 

#سمیرا_خوشرو_شبنم
#رباعی

روح همه ی پدران آسمانی شاد، یادشان گرامی🌹