جان و خِرد را که کند آفرین
مطلق خالق ازلی ای زمین
ذکر خدا هست کلیدی به ما
حمد خدایی بکنی لحظه ها
خُرد و کلان مرد و زنی ای رها
آن درود عاقبت کشت را
جلوه شکوهی که هویدا عیان
بین خلایق بشود جلوه هان
مهد تمدّن به علوم آشکار
مجد و شکوهی به عمل ماندگار
شهره آفاق شود آن کسی
نامه اعمال ذخیرت بسی
ناموران را بکنی یادها
پور عجم رستم دستان را
یاد ز تاریخ کنی ای عزیز
یاد ز افراد شیاطین گریز
سرور تاریخ جهانی دلا
جامه کند عرضه که تقوا به ما
شیر نشان شد که علم روزگار
زنده شود بین ملل ماندگار
سایه عنایت سر ما شد شکوه
همچو طلوع مهر ز بالای کوه
یاد ز ایام کنی روزگار
یاد ز ایثار گری کارزار
یاد ز اجدا دلاور زمان
یاد ز افراد عدالت گران
یاد وطن گشت چو مادر عزیز
نفس درون پاک ز لوثی گریز
خاک وطن پرتوی از آفتاب
مهر رخی را طلبد باز تاب
برج حمل شد که دلا مکمنی
مسکن مهری چه درخشنده ای
مسکن مهری ز حرارت چه گرم
رونق بازار جهانی چه نرم
با گذر ایام گذر زندگی
خلق جهانی بکند بندگی
یاد ز اسفند کنی بهمنی
از دی و آذر که ز خرداد همی
یاد زمستان بکنی چلّه ای
یاد خزانی چه حزین نغمه ای
یاد بهاری چه شکوفا درخت
یاد خزانی چه حزین بست رخت
سال نوی یاد که نوروز عید
عزم سفر کن که تجارب تو صید
ولی اله بایبوردی