تا کی کنی اقرار بر انکار من، کافی است

تا کی چنین اقرار بر انکار من، کافی است

از نو نمی سازی اگر، آوار من کافی است

دریا شدی از اشک من دیگر خیالی نیست

زخم زبان اما به بوتیمار من کافی است

روزی که در تقدیر من پیدا شدی گفتی

دنبال خوشبختی مرو دیدار من کافی است

اما تو تا بودی مرا صد بار میراندی

شاهد چه می خواهی ببین مردار من کافی است

خون شقایقهای من در خمره های توست

اندوختی بی حد برو! خونخوار من! کافی است

***

از من کبوترهای عاشق نامه ای دارند

ای آسمان! در پرده ها پندار من کافی است