خراب

من خراب منظر خال سیاهی گشته ام 
دست آویز ه خم زلف نگاری گشته ام 
واژه های عشق را با سر گیسوی او گره انداخته ام 
چو ن سکوت بعد باران خالی ا ز احساس در دی گشته ام 
در گرو دل داده ام بی تمنا پای خاک افتاده ام 
گرد دولت دیده ام از پی پرواز دل می گشته ام 
عارفان در مکتبش خواموش به درگه دیده ام 
از طریق موی او محو جمالی گشته ام 
زیر پای دولتش یاقوت مرجان دیده ام 
در هوای نکهتش سلطان سانی گشته ام 
پارسایان بی تجمل میل شاهی دیدهام 
شب نشین کو خلوت جمله آلات غنایی گشته ام 
کا یناتی بی شمارش چین جمالی دیده ام 
کون هفت فلک در چرخ فرمان خرد ش می گشته ام 
کوچه ای بی انتها چهل چراغان سمت قبله دیده ام 
گنج عزت آن سر مویی که من می گشته ام 
از جهان پوچ کاخ ها ویران دیده ام 
بس که وران دیدهام رو به آباد گشته ام 
تشنه جامی از حقیقت بوده ام 
از پی آبی لب در یا می گشته ام 
مرحمم شاه قریان از مریدان بلا کش بوده ام 
عاشق دسیار سبزم کان گوهر گشته ام