بانویِ من

حالا که ردیفم ، تو مرا شور سخن باش
مردی کن و امشب تو بیا قافیه زن باش
وقتی که شنیدی ، دلکم گفت یکی سیب
بانو ! تو بگو چشم ، ولی شاعر من باش
از شامِ یمن تا سفر رومِ نگاهت
یک جرعه نگاه ، منتظر پیر یمن باش
شاید تو ندیدی بشود بید به پرواز
اما تو بیا ! بال و پر بیدِ کهن باش
پیرانه سری ، سینه به پرواز کشیدن
شهبال هُمایم شو و شادابی تن باش
ای جان سبک روح تر از شیوه‌ی آهو
بانوی من و پادشه دشت ختن باش
مهتاب برآور ! ز پس زلف سیاهت
روشنگر این گمشده‌ی دشت و دمن باش
در هم بشکن رخوتِ این خواب و خمارم
زنّار تبر کن ! بت و بتخانه شکن با‌ش
اندیشه همین بود ، وَ یا حکمتِ تقدیر
عاشق شده ام ، راوی این قصه‌ی من باش

سلام
غزل غنایی را هم خوب می نویسید
به قولِ خودتان : احسنت

این مصرع را پیشنهادم :

از شامِ یمن تا سفرِ رومِ نگاهت
(یک جرعه نظر ؛ منتظرِ خضرِ یمن باش )
اینطوری به خَضرای یمانی هم اشاره دارد.

درود و احسنت سید جان

زیبا بود موفق باشید

درود جناب موسوی گرامی
غزل بسیار زیبایی بود

درود بر شما شاعر گرامی
.......

سلام‌ودرودبرشاعر‌عزیزوگرامی
سروده‌ای‌زیبا‌ودلنشین‌بود
لذت‌بردیم
دستمریزاد‌
درپناه‌اهورای‌یزدان

درود برشما
و سپاس از همراهی استاد استکی
شعرتان زیباست و دلنشین و امیدوارم در موقع ارسال کمی دقت بفرمایید که این چنین متصل نشود

سلام ودرود جناب موسوی گرامی🌹
بسیار زیبا ...
👏👏
" اندیشه همین بود ، وَ یا حکمتِ تقدیر..
عاشق شده ام ، راوی این قصه‌ی من باش"

🌹🌹🌹🌹

عرض سلام و درود
بسیار زیبا سرود ه اید
موفق باشید

سلام و ارادت و احترام
همواره موفق و سلامت و پاینده باشید

چـــه وقت گــــل دادن بود با این همه شکوفه چه کنم
سبد سبد خوشی مانده در دستم به بهانه چه کنم

چگــونه باز برچینــم این همه شور و مستی از نگاهت
گیسوان به هم ریخته ات را با شانه شکسته چه کنم

این غم شرمنده از نجابت تو در دلم سنگین است
دوست داشتنت را رها کنم با غرور مردانه چه کنم

تو آن لحظه لحظه شیرین خاطرات گمگشته منی
با تماشای بوم نقاشی شده نیم رخ دردانه چه کنم

شهر به رسوایی من در به در از خانه گواهی دهند
به من بگویید از تیر باران نگاه منت بار تازیانه چه کنم

چگونه از تو دل برکنم  ؟چگــونه  به تو دل بر دهم ؟
من از جدا شدنت می ترسم بر مکر زمانه چه کنم

شمس فریاد برکش بر این سیاهی شب نا تمام
شب شکستنی گر نشکند با سیاهی کاشانه چه کنم 

سلام استاد عالی بود