رقص فقر

در کمال ظلم و جور آرزو

میزند چرخ ، رقم

میکند باز خروش

در سکانس فقر وبیداد و ستم

می خرامد خورشید

دخترک رقص کنان

در میان مردمان

مینماید جسم خویش

می خورد قبطه به دد

در شکست قلب ریش

 ترک جام بلور

دست تبعیض ثقیل

اندر آن شام هراس آلوده

 قلب پر احساس آن دختر رز!

نفشارد حالی

ظلم و اندوه زمان

چونکه او خو کرده

بر اندیشه مظلومی خویش

مست رویای خیال انگیزش

میزند مهر سکوت

بر گلوی واژه ها

بنگر نیک کنون

دخترک رقص کنان

به چه می اندیشد؟