شماره صد و شصت دو ؛ شدم اسیر ! …
شدم اسیر دو چشمی ؛ همیشه باشد باز
که صاحبش همه جا هست با همه دمساز
به هر کجا نگرم حس کنم وجودش را
به لاله های نگون یا که نرگس شیراز
رفیق راه من است و ندیدمش با چشم
مدام در همه کارم بنام او آغاز
کجاست همنفسی شرح گفتگو گویم
جواب نیک شنیدم ؛ بصورت ایجاز
بگفتمش که تورا عاشقم تو میدانی
بگفت در همه اوقات بخوان به وقت نماز
بگفتمش که دلم از فراق محزون است
بگفت اینکه سعادت تورا بسوز و بساز
بگفتمش که زمهرت دلم پر از رازاست
بگفت وقت سحر باتو میشوم همراز
بگفتمش که زکار ریا گریزانم
بگفت که قبح ریا زود میشود احراز
بگفتمش که کدامین رسُل گرامی هست
بگفت نام محمد(ص) که زاده شد به حجاز
بگفتمش که چه دادی به او یکی هدیه
بگفت فاطمه(س) نامش به کوثراست افراز
بگفتمش که مقام علی(ع) چه میباشد
بگفت زسجده بسویم نموده است پرواز
بگفتمش ز حسینش(ع)یقین تو خشنودی
بگفت که شاه شهیدان به پیش من اعزاز
بگفتمش که حسن(ع) نور دیده زهرا(س)
بگفت شهید به زهراست هم بلند آواز
بگفتمش تو؛ به(گمنام) هم نظر داری ؟
بگفت نظر به خلایق بُوَد به هر انداز
چهارشنبه چهارم دیماه نود هشت .
مناجاتی بسیار زیبا و عافانه بود