در انزوای شخصیتم

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود

درود آقای پورآیین گرامی
لطیف و دلنشین

... من طول و عرض اتاق کوچکم را
هزاران بار پیموده ام
و خوب می دانم حریم تنهایی ام چه اندازه است
تو ای رهسپار راههای سرسبز!
بی آشنایی ام خواهی گذشت
تو خواهی گذشت
و من نگاه عشق را
که می باید به تو بسپارم
با خود آواره خواهم کرد
و به سرزمینی رَخت خواهم کشید
که مردمش پاییز را
به هم تبریک می گویند...
(بخشی از شعر با یاغیان کوه اندوه_ م. فریاد)

دریای دلتون آرام

قلمتان مانا ونویسا باد
شاعر بزرگوار
هزار درود درود

درود شعری لبریز از احساس بود
افرین

درود برشما.........