غم داغ !

امروز
 اگر بذر ملال
 بر دشتِ فقیرِ اندیشه های
 - خود -
 بکارم
 .
 .
 .
 فردا،
 به بارِ ندامت
 خواهم نشست!
 و آفت ندامت،
 مرگ - من - است!
 ***
 عمری
 زیبایی تدریس کردم؛
 زیبایی هایی که
 - تنها -
 من، می دیدم و
 تنهایی ام!
 ***
 جویبارِ باغِ مرا
 خشکاندند
 تا از- اشکِ - خدا
 ؛
 ؛
 ؛
 ؛
 ؛
 ؛
 ؛
 کره بگیرند و
 از - خون - دلِ من ماهی!
 ***
 کاش نیم قرن
 به گذشته باز گردم
 تا در آغوشم بگیری و
 از معصومیت،
 و - ناکامی - ها برایم
 بگویی!
 ***
 پژواره

پ. ن:
 دست
 روی سرم نگذار
 که دلم
 بوی حلوا، می دهد!...