« روژآوا، برای کوردهایِ سوریه»

شعری به زبان کُردیِ پهله ای
_____________________________

روژی کهِ تِگِر  بُوواری اَلَم
اَ  وییرِم نیچوْ
کِزَکِزَلَه،شووَه گِرتَلَه
زورووِل  گِرِنْ تِفَه نگو  وه دهٰ س
هُوواری سَر دِن
جامالِم  رَش نوْ
مَه ک َ  نو  پوشی
هِناسَه م   سرد  نو
تَقاصِ کی یَه؟
خی نی یِ خویشکل
بِلیاقِ دِتَلْ
گِلارِه ژِنَلْ
گزینِک َ ک َم
روژآوائَک َم
ک َ س اُ  کیژَ ک َم
روژی کِ  تِگِر
بُواری اَلَم
گِردِمو  گِریم:
روژآ  دَ  بَغَل
وَختی کِ  کافِر
قی یِ گِرتَ  وَه ر
روژٰآوائَک َم
کَ س  اُ  کیژَ ک َ م
کِپیکرَک َم
هُووآری بِک َ
وَخْتِ پوییزَه
وَخْتِ خُوَنِنَه
بِزِرِه جَنگْه
بِزِرِه جَنگْه
_________
ترجمه:
وقتی که آسمان تگَرگ بِبارد
هیچ وقت آن ناله ها و شبیخون‌ها از یادم نمی‌رود
دوباره کودکان تفنگ به دست میگیرند
فریاد میزنند
دیگر اقبالم سیاه نمیشود
ماه لباس نو میپوشد
نفسهایم سرد نمی‌گردد
این خونبهایِ چیست؟
خونبهایِ خواهران
حدقه هایِ بیرون زده یِ دختران
و چشمهایِ زنان است
ای چشمانِ من
« روژاوآیِ من »
همه یِ وجودم
آن روز که تگرگ بر من ببارد:
تمامِمان  روژآوا را در بغل می گیریم
آن زمانی که ناکس و کافر
جنگ را آغاز نمود
روژآوایِ من
همه یِ زندگی اَم
ای مرغِ فاخته:
فریاد کُن
که وقتِ پاییز است
وقتِ خواندن است
شیپور جنگ را بصدا درآور
شیپورِ جنگ را بصدا درآور

________________________________
شعر_ عیسی نصراللهی ( تقدیم به روژآوایِ تنها و کُردهایِ مظلومِ سوریه)