موعد شکفتن

چه روزها که می رسم، به موعد  شکفتنم
شبیه موج سرکشی، به لحظه های جُستنم

ز حس کودکی رها، به درس ها و قصه ها
به رویش جوانی و گِل وجود پختنم

در آسمان گشوده پر، به شوق عشق تازه ای
کنار بام سایه ها، به زیر بال خفتنم

خروش اشک و خنده ها، به میزبانی خدا
در انزوای صبرها ،به پای دل نشستنم

به قاب عکس کهنه ام که خنده اش پریده شد
زمان نگاه می کند ،به بی صدا شکستنم

و انفجار می شوم، درون تُنگ زندگی
که تکه خورده شیشه ها، فرو نشسته در تنم

خروش میکنم به خود، به لفظ واعظانه ای
گریز می زنم، شبی به انتهای رَستنم

 

بتول رجائی علیشاهدانی