دیار سکوت

رخت سفر بر تن میکنم
راهیم
به کجا نمیدانم
مسیری را در پیش میگیرم
که انتهایش خاموشیست
از نور فراریم ، از رنگ ، از صدا
به دیار سکوت میشتابم
آنجا که خبری از هیاهوی ماندن و رفتن نیست
آنجا که سکون ارزش است
بدن یه لا قبایم را به دست باد میسپارم
تا سبک شوم از گناه
برایم گریه نکن
پشت سرم آب نریز
با دعای خیرت بدرقه ام نکن
کوله باری دارم از حسرت
با نگاه آخرت
سنگین ترش نکن ...