اتوبوس
متاثر از حادثه دلخراش دانشگاه-دیماه 97
پیــــــر و فرسـوده و لایعقل و نالان اتوبوس
لولی و منحـرف و گیـــج و پریشان اتوبوس
چون که بسـتند به تدبیــــر و اُمیـــدش دل را
بُرد با وعده خود هـم دل و هـم جان اتوبوس
بر سرش آیِنـــه قــــرآن بگرفتنـــــــد ز شوق
رد شد از روی همان آینـــه قــــرآن اتوبوس
ســـر ســـپـردند به تقــدیـرِ رقم خورده اشان
ســــوی تقــدیر به سر رفت شــتابان اتوبوس
بی تــوقـف بـه دل جــــــادّه می راند عبــث
می شـــــتـابیــــد تـه درّه ایـــــمان اتـوبوس
می تپیــــــــد از نَفَـــس آخـر جـان باختـــگـــــان
خون ناموس وطن داشت به شریان اتوبوس
هِله ! بـر دل زنـد ایـن داغِ عزیزان تا چنــد؟
چنـد بر دوش کشــــد پیکـر بی جـان اتوبوس
کرده صـد ولـوله برپـــای به هر کوی و گذر
جان به در بـُرده زِ هر مهلکه آســـان اتوبوس
شـــده مصــــداق ولنـــــــگــاری آفـت زدگان
ســــــند مســــتی و بـد نامی دیــوان اتوبوس
هســـت خود ســــنبل بی عاری دولتـــمردان
دســـــت آلــــوده نــالایــــق پنـهــان اتوبوس
شــــده مختار به آتش ، پس ازاین معرکه ها
می زند کوسِ" انالحقُّ مســــلمان " اتوبوس
می شــــود خود ســبب حادثه ها ، حادثه ها
هم به پاییــز و بهــاران و زمســتان اتوبوس
گَـَـزَد انگشــت به دنـــدان و به هر حادثه ای
ســر کُنــــد مرثیــه ها از غم جانان اتوبوس
کرده ایـــم از نـوک قـــله به ته دره ســقــوط
چشــمها بسته ، ولی گوش به فرمان اتوبوس
ناگــزیر است که فرمــــان ببــرد ، گر نبـــرد
می شـود دستخـوش تهمت و بهتـــان اتوبوس
دوره ســـــختی و اوقــات گــران جـــانی ها
نرخ جان کم شــده ، ناقابل و ارزان اتوبوس
پشـتــــش انگار نوشتـنـــد : بشوییــــــد مرا
بس که آلوده شد از حســرت باران اتوبوس
راه ، پر پیـــچ و خم و دوره بی تابی هاست
می رســد باز ســـراسیمه به پایان اتوبوس
می کشــانند به هر جا که بخواهنـــدَش بـــاز
این وسـط هست فقط معـرکه گردان اتوبوس
بـــــوی خاکســـتـری از سـوختـــنش می آیــد
عاقبــــت در شــــرر شـعـله عصیـان اتوبوس
سـرنشین ما و مسـافر همــه ماییـــــم و یقین
شمه ای هسـت از این دوره بحـران اتوبوس
مریم محبوب - دیماه 1397
بجا و زيباست
دستمريزاد