زن اعجاز خدا ست

سلام بر آقای معلم شعر ناب
عزیز، محترم و دوست داشتنی

در پروفایلتون خوندم که آموزگارید بهمین دلیل اجازه ی نقدی از سر ارادت به شما رو به خود دادم

اگر قالب این سروده ی شما رو سپید بگذارم مهمترین مساله ای که در خوانش چند باره نوشته شما به چشم می خورد
1.خروج و ورود فراوان از نثر به شعر و بالعکس آن است
زن، راز های فراوان به دلش پنهان است...
صرفا با جابجا کردن یک قید یا صفت نمی توان در قالب شعر رفت
اگر نگاهی جداگانه به این سطر داشته باشید منظور عرایض بنده را متوجه خواهید شد

زن اعجاز خداست...در تحمل یا عشق، در صفا در پاکی...
زن، راز های فراوان به دلش پنهان است...
گاه می شکندبا حرفی...گاه شاد به یک لبخندی...
گاه با یک گل رز؛ گاه با عطر خوشی...
دل او شاد و پر از عشق شود...
دل زن جایگه خوبیهاست...
2.در همین چند سطر اگر بخواهیم به دستور زبان فکر کنیم (آنهم در قالب شعر)
در بند اول در تحمل یا عشق، در صفا یا پاکی
فعل حذف شده، اما مشخص نیست به کدام قرینه
قرینه از "است" (اعجاز خداست) که اگر اینچنین باشد ایراد نگارشی دارد
همین مساله در سطر های سوم و چهارم و سطرهای دیگر هم به چشم میخورد

3.در سطر هفتم
(زن فرشتس) نگارشی محاوره ایست که از نوع ترانه سراییست و از جنس دیگر واژه ها نیست

4. در باب محتوا شاعر می گوید زن لایق پرستش است و در انتها می گوید هرکسی لایق این پرستیدن نیست
سوالی که در ذهن خواننده ایجاد می شود این است که منظور از هرکسی کیست؟؟؟
در کدام بند یا سطر به آن اشاره شده که خواننده بداند که خودش جز آن "هرکسی" مدنظر شاعر هست یا نه؟؟؟
در جایی دیگر زن به (فرشته) توصیف شده و در جایی دیگر به (خدای) مهربانی؟؟؟
یعنی اینطور باید تصور کنیم که فرشته، خدای مهربانیست؟؟؟؟
مقصود از راز پرستش دقیقا چیست؟؟؟ شاعر به چه موضوعی اشاره دارد؟؟؟

5. و در محتوای کلی
اگر شاعر در سطری میگوید دل زن جایگاه خوبیهاست
الباقی توصیفات اطاله کلام شاعر است که هیچ حرف جدیدی برای اراده ندارد

به شاعر گرانقدر عرض می کنم
شعر خوب شعریست که خارج از توصیفات تکراری و حشویات
پیامی برای خواننده داشته باشد
شاید اینچنین به نظر برسد که شاعر خواسته از مقام زن قدردانی کند اما آیا این قدردانی را می توان به حساب پیام شعر گذاشت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

امید که جسارت بنده رو ببخشید
در انتظار خوانش اشعار خوب از شما هستیم
موفق و سربلند باشید