تا به دام زلف تو با یک نظر افتاده ام

تا به دام زلف تو با یک نظر افتاده ام

از دو چشمان پر فسونت بی خبر افتاده ام

ترک چشمت تیغ ابرو بر من بیدل کشید

رحمتی کن ای عزیز کاندر خطر افتاده ام

حمتی بهر نجاتم همچو غواصان بکن

زانکه در دریائی از خون جگر افتاده ام

عشق رخسار توام از خانمان آواره کرد

همچو مجنون کوبکو در بدر افتاده ام

روی تو از ماه و خورشید بهتراست

وین عجب بین کز پی شمس قمر افتاده ام

بی تو آرامی نباشداین دل غمدیده را

بنگر ای بیدل من  در دردسر افتاده ام