پشت نقاب پنجره

پشتِ نقابِ پنجره، توو انزوا نشسته بود
کنار ساز حنجره؛ ولی لباشو بسته بود

تنهایی جرأتش می‌داد، مثل بارون بباره
مرد غرور قصّه‌هاش، دیگه تحمّل نداره

قصّه‌ی انتظارشو، تمام مردم میدونن
آخه، سرنوشتشو، توو اشک چشماش میخونن

چه بی‌خبر گذاشت و رفت؛ حالا یه همدم نداره
حالا توو باغ زندگی، یه یار و غمخوار نداره

یادم میاد شبهای سرد، سر روی دامنم میذاشت
غمهاشو زیر و رو می‌کرد؛ دنیا هوایی دیگه داشت

همش می‌گفت یادش به‌ خیر، وقتی براش ساز می‌زدم
وقتی واس چشمای اون، من زیر آواز می‌زدم

دنیا حریفش نمی‌شد؛ آخه دلش تنها نبود
با اون غرور عاشقی، پابند این غمها نبود

حالا کنار پنجره‌س؛ همون غرور بی ازل
شکسته‌پر؛ شکسته‌دل؛ توو التهاب یک غزل

غزاسرای بی‌هوس؛ ترانه ساز بی‌امید
عاشق قصّه‌های دور؛ رنگ خوش یاس سپید

توو انزوا نشسته بود، پشت نقاب پنجره
آره لباشو بسته بود، کنار ساز حنجره

منوچهر منوچهری (بیدل)

درود بر استاد ترانه‌سرای زیباسرا

مرحبا استاد زييا و دلنشين

سلام شاعرواستادگرامی
دلخوش شده ام از خواندن سرود شما
احسنت به قلم ماهرانه وطبع شاعران و زیبای
شما ادیب بزرگوار
درود درود

درود استاد
خیلی قشنگه

سلام و درود
زیبا و قشنگ بود
دستمریزاد استاد

درود

بسیار زیبا بود
درودها برشما استاد گرامی
قلمتون نویسا

درود بر شما استاد بزرگوارم جناب منوچهری عزیز بسیار زیبا و دلنشین بود دستمریزاد

درود بر شما استاد گرانقدر
بسیار عالی احسنت بر شما بزرگوار

سلام
درود برشما استادعزیز
بسیار عالی

سلام :

ای جانم
درود بر شما استادم بیدل
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ .

بسیار عالی
دل نشین و زیبا
درودتان استاد جان