من از تبار آتشم و خورشیدم..

...
من از تبار آتش و خورشیدم
در این نخلستان های پرازغروروسکوت
در این تنهایی محض که صدایی نیست
بجز ناله وآواز خوش بلبلانش.
با تو از چه سخن بگویم
با تویی که رفتی و مرا تنها گذاشتی
برای همیشه
دیاری
با نخلستانهای سر بفلک کشیده
و صبور ولی مغرورش
با مردمانی از دیار شرجی ها
که امید بسته اند به فرداهای دور
از کجا و چه چیزی
با تو سخن بگویم.
از فرداهای دور بی تو
تو خودبگو
تو دیگربرای من غروب کرده ای
و تمام شده ای
چون تو خود خواستی
که بروی برای همیشه از من و دیارم
من به رفتن ها عادت دارم
به رفتن خورشید
ورفتن خورشیدی چون تو
#محمد_دشتستانی_قلایی